I hate you-You love me (greek fanfic)

Chapter 11

Ενιωσα ενα σωμα να πέφτει πανω μου και όταν συνειδητοποίησα τι είχε γίνει είχα πάθει σόκ, αν  δεν με είχε σπρώξει η Lauren το αυτοκίνητο θα με είχε χτυπήσει και μπορεί να ήμουν νεκρή τώρα. Όλο αυτό έγινε μέσα σε λιγα δευτερόλεπτα αλλά εμένα μου φάνηκε αιώνας, ενιωσα το σωμα της να με κρατάει σφιχτά..τόσο σφιχτά που νομίζες οτι θα εσκαγες, ήμουν τοσο ασφαλής  που δεν ήθελα να φύγω απο πανω της. Ακούμπησε το χερι της πανω στο δικο μου και μου το κράτησε 'είσαι καλά;' είπε με ενα τόνο ανησυχίας, το μονο που εκανα ηταν να την κοιτάζω στα ματια... χανομουνα μέσα σε αυτό το πρασινο χρωμα 'πάμε να κατσουμε;' της εκανα ενα νεύμα  με πήρε αγκαλιά και κατσαμε στο πεζούλι του δρόμου 'L-L' 'Σςςς όλα είναι καλά' για 5 λεπτά δεν ακουγόταν τίποτα μονο οι βαριές ανάσες μας..γύρω μας υπήρχε κόσμος μαζεμένος και ρωτούσε τι έγινε  σχολιάζοντας το περιστατικό 'Lolo' της είπα σηκώνοντας το κεφάλι μου 'σε ευχαριστώ' μου χαμογέλασε και μου έβαλε μια τούφα των μαλλιών μου πίσω απο το αυτί μου 'μην σε ξενακουσω να το λες αυτο, για σε να θα έδινα και την ζωή μου' δεν μπορεί να το εννοεί αυτό σίγουρα θα λέει ψέματα για να με ηρεμήσει 'σήκω παμε' 'που την ρώτησα 'στο ξενοδοχείο θα σε πάω εγώ με το αυτοκίνητο' με πήρε απο το χέρι και με σήκωσε, καθώς πηγεναμε πολλοί μας ρώτησαν αν είμαστε καλά και απο την άκρη του ματιού μου έβλεπα την Sasha να μας κοιτάει περίεργα, την προσπέρασα και άφησα ελεύθερο το σωμα μου στην αγκαλιά της Lauren.

Ήμασταν στο αυτοκίνητο της και καμια δεν είχε μιλήσει, εγώ σκεφτόμουν όλα αυτά που έγιναν και η Lauren δεν ήξερε τι να πει λογικά 'σε ευχαριστώ' της είπα ξανά γιατί ήθελα να ξέρει οτι το εννοώ 'Camz σου είπα οτι δεν θέλω να με ευχαριστεις θα το εκανα χιλιάδες φορες αν χρειαζόταν' 'ναι αλλά' 'δεν υπάρχει αλλά τέλος το σταματάμε εδώ' της εγνεψα και κοίταξα εξω στο παράθυρο 'αύριο είναι τα βραβεία θα ερθεις έτσι;' με ρώτησε κοιτάζοντας με 'ναι ευκαιρία να ξεφυγω και λίγο εσυ;' 'φυσικά δεν μπορω να λειψω' 'ναι δίκαιο εχεις' 'θα έρθει και η Sasha' παραξενεύτηκα αλλά τώρα που το σκέφτομαι δεν μου κανει και τοση εντύπωση 'θα είναι η σύνοδος μου' 'τέλεια' είπα με ενα ψεύτικο χαμόγελο 'για να πω την αλήθεια ταιριαζετε..θα είστε το πιο συζητημένο θέμα' εκείνη την ωρα σταμάτησε το αμάξι γιατί το φανάρι ηταν κόκκινο, γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε μες στα ματια έντονα 'καλοί θα  είμαστε αλλά με αυτό το άτομο που στα αλήθεια θα ήθελα να παω, πιστεύω οτι θα ημασταν το απόλυτο 1' όσο μιλούσε με έκανε να χανομαι.. ημασταν σε απόσταση αναπνοής Ντριννν-Ντριννν χτύπησε το κινητό μου και πεταχτηκαμε και οι δυο...το σηκωσα ενω η Lauren ξεκίνησε να οδηγάει
Εγω: παρακαλώ
Dylan: έλα
Ε: γεια και σε εσένα
D:γεια τι κανεις;
Ε:τώρα σου ήρθε να δεις τι κάνω
D: αγάπη μου τι επαθες;
Ε:με δουλεύεις έτσι;
D:μα τι έκανα;
Ε:δεν με εχεις πάρει ουτε ενα τηλέφωνο να δεις αν ζω η αν πεθαίνω και ρωτάς τι έκανες και όλας
D:συγνώμη απλα είχα πολύ δουλειά
Ε: που είναι πιο σημαντική απο το κορίτσι σου να υποθέσω
D: λες βλακείες και το ξέρεις
Ε: Dylan έχω βαρεθεί τα ιδια και τα ίδια όταν σοβαρευτείς μιλά μου
του το εκλεισα και προσπάθησα να είμαι όσο πιο ψυχρεμη μπορούσα, αρκετά έχει ακούσει η Lauren 'μην αγχωνεσαι μπροστά μου θέλω να είσαι ο εαυτό σου...φτάσαμε' μου είπε και μου ακούμπησε το χέρι  απαλά. Βγήκαμε απο το αυτοκίνητο και η Lauren με πήγε στο δωμάτιο μου έχοντας με αγκαλιά 'δεν είναι αναγκη να με κρατας είσαι και χτυπημένη' της είπα χαμογελώντας 'δεν με πειράζει έτσι και αλλιώς θέλω και το κανω αφου και εσύ μια απο τα ιδια είσαι' μου έκλεισε το μάτι και άνοιξε την πόρτα, με πήγε ως το κρεβάτι και με άφησε.. αφήνοντας μια ωραία μυρωδιά άρωμα φράουλας 'σου αρεσει ε;'  'ορίστε;' 'σου αρέσει λέω το άρωμα μου' 'α-α ναι πως το καταλαβες;' 'έχω τα μυστικά μου δεν μπορω να τα αποκάλυψω' ουτε και σε εμένα;' της είπα δαγκώνοντας τα χείλια μου,την είδα να τα κοιτάει με ενα έντονο βλέμμα και μετα απο λιγα δευτερόλεπτα να κοιταει το πρόσωπο μου 'ουτε και σε εσένα' 'οκ τότε' είπα κάνοντας την θυμωμένη,  γυρισα την πλάτη μου 'δεν πιστεύω οτι μου θύμωσες τωρα' μου είπε βάζοντας το χερι της πανω στην πλάτη μου με αυτό το άγγιγμα ένιωθα οτι η καρδια μου πήγαινε να σπάσει και δεν το ήθελα αυτό, δεν ήθελα να με κανει να νιώθω τέτοια αισθήματα 'όχι εγώ ποτέ' 'ναι ναι αυτό θα το δούμε' με ακούμπησε ξανά μόνο πού αυτήν την φορά με γαργαλησε όχι σε παρακαλώ 'L-lauren  σταματά σε παρακαλώ' την παρακάλεσα 'δεν υπάρχει περίπτωση' συνέχισε 'ξέρεις μου άρεσε πολύ όταν με ειπες Lolo' 'Lolo;' την ρωτησα  'ναι δεν το θυμάσαι;' 'ναι απλως' 'έτσι θέλω να μες λες αυτό θα είναι το μονο όνομα που θα ακούω με ευχαρίστηση' 'Lolo;' 'Lolo' 'κοίταξα να δω την ωρα και ειδα οτι ειχε παει 10:00  το βράδι έμεινα λίγο γιατί δεν καταλαβα για το ποτε περασε 'μου φαίνεται οτι πρέπει να φύγω' είπε η Lauren σηκώνοντας απο το κρεβάτι 'οχι' είπα κρατώντας της το χερι 'μεινε' με κοίταξε και μου εκανε νευμα. Μετα απο 2 ώρες πεσαμε για υπνο αγκαλιά στο κρεβάτι.

~~~~~~~
Συγνώμη για οποιοδήποτε λάθος vote comment follow plz❤❤
#camren @camren
*Μικρο Chapter :( την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να το κάνω μεγαλύτερο ^^