HESABIM ÇALINDIĞI İÇİN YENİ BÖLÜM YAZAMADIM, ÖZÜR DİLERİM.
Gözlerimi açtığımda burnuma dolan hastane kokusuyla yüzümü buruşturdum. Sancım hala vardı. Elimi hemen karnıma götürdüm ve okşadım. Etrafıma baktığımda yatağın yanında duran sandalyede annemin uyuduğunu gördüm. Canım benim ya iki büklüm olmuş orada.
"Anne." Diye kısık sesle konuştum. Hemen gözlerini açtı.
"Kızım, uyandın mı?"
"Hayır Anne, hâlâ uyuyorum. Görmüyor musun uyandım. Deniz nerede?"
"Kızım heyecandan bayılıverdi, başka odaya götürdüler."
"Ah, deli. Ben iyiyim Deniz'in yanına gitmek istiyorum."
"Olmaz, doktor dinlenmen gerektiğini söyledi." O sırada odaya doktor girdi.
"Geçmiş olsun Minel Hanım."
"Teşekkür ederim."
"Suyunuz azaldığı için bebeği erken de olsa almamız gerekiyor. Endişelenecek bir şey yok emin olun. Yarın sabah erkenden ameliyathanede görüşmek üzere."
İster istemez bir gerilmiştim. Yarın tam anlamıyla bir aile olacaktık ve bunu düşündükçe heyecanlanıyordum.
Bir süre sonra odaya Deniz girdi. Gülümsüyordu ve benim ona sarılmaya ihtiyacım vardı. Yanıma geldiğinde hemen sarıldım ve o an gelen duygusallıkla ağlamaya başladım.
"Ağlama." Diye fısıldadı Deniz.
"Çok mutluyum, yarın bir aile oluyoruz." Dediğimde kıkırdadı.
"Her şey çok güzel olacak biliyorsun değil mi?"
"Biliyorum, yanımda olduğun sürece her şey güzel olacak."
Sabaha kadar heyecandan uyumamıştım. Sabah erkenden hemşireler geldi ve beni ameliyathaneye götürdüler. Çok az kaldı.. Buna dayanabilirim sanırım.. Ve işte başlıyoruz..
Gözlerimi açtığımda çok değişik hissediyordum. Bir süre boyunca ayılmaya çalıştım. Kafamı kaldırdığımda kimse yoktu. O sırada odaya Deniz girdi. Ağlamıştı ve gülümsüyordu.
"Ah, uyandın mı?"
"O iyi mi?" Dediğimde Deniz gülümseyerek kafasını salladı.
"Minel mükemmel bir şey. Baktıkça duygulanıyorum, kızımız inanılmaz derecede güzel." Gözünden bir damla daha yaş aktı ve bu halini ağzım açık bir şekilde izledim.
"Deniz görmek istiyorum."
"Bak Minel, çocuğumuz erken doğduğu için küveze alındı. Bir süre orada kalması gerekiyor."
"Deniz doğru söyle bir şey mi oldu?" Birden bire telaşlanmıştım.
"Hayır aşkım o iyi, sadece dediğim gibi erken doğum olduğu için birkaç gün orada kalması gerekiyor." Dedi. Söylediklerine sessiz kalmıştım. Yanıma geldi ve oturdu.
"Kızımıza bir isim bulmamız gerekiyor." Dedi gülümseyerek. Ben de gülümsedim.
"Elif olacak."
"Hayır Özge olacak." Dedi.
"Deniz o kadar süre ben taşıdım bu çocuğu, Elif olacak."
"Ben olmasaydım bu çocuk olmazdı ama. Özge olacak."
"Deniz her zamanki gibi sonunda benim istediğim olacak aşkım ne diye benimle tartışıyorsun?"
"Bu sefer öyle olmayacak emin ol." Dedi ve göz kırptı.
