MONSTER (L.S)

Chepter 8

Harry, Louis'in yanından ayrılmasından sonra şezlongda öylece oturmaya başladı.

Tuhaf hissediyordu. Ilk tanışmalarında adam çocuğun ona olan korkak ve tedirgin bakışlarını sevmişti. Fakat şimdi, yani az önce Louis'in ona öyle korku ve iğrenme hariç bir duyguyla bakması onu 'mutlu' etmişti.

Harry çoğu kez Mutlu olmuştu. Bi'şeyler kazandığında, dediği olduğunda, sözü ikiletilmediğinde. Peki o zaman az önceki duygu neydi? Midesinden gelen yanma hissi ve göğsünden uçarmış gibi yükselen ferahlık... Bunlar ne oluyordu?

"Hey! Ordamısın?"

Kafasını kaldırdı ve tam önünde duran çocuğa baktı. "Filmimi seçtin?" Dedi sırıtarak.

Louis göz devirdi. "Hayır. Tabiki hayır. Sadece telefonumu istiyorum." Dedi.

Harry kaşlarını çattı. "Neden?" Diye sordu.

"Zayn'e haber vermeliyim. Beni çok merak etmiş olmalı." Dedi bariz olarak.

Harry ayağa kalktı. "Telefon yok!" Dedi.

"Ne demek yok!" Diye sesini yükseltti Louis.

"Ne anladıysan o demek! Telefon yok!"Diye açıkladı Harry.

"Telefonumu istiyorum!" Diye ayağını yere vurdu çocuk.

"Telefonun yok diyorum. Ayrıca kuzenini hallettim zaten!" Diye yanından geçti Adam çocuğun.

Louis telaşla adamın kolunu tuttu. "Ne! Ne demek hallettim! Ne yaptın Zayn'e!?"

Harry önce çocuğun kolunu tutan eline, sonra yüzüne baktı. Endişesi gözünden okunuyordu. "Hallettim. Yani senin şehirde olmadığını inandırdım gibi bi'şey!" Diye sert sesini kullandı.

Sert sesi Louis'i etkilememişti. "Bu çok saçma, okula giden birinin nasıl şehir dışına çıktığına inandırdın ki!" Dedi inanmazca. Endişeleniyordu, ya bu adam Zayn'e bişey yaptıysa?

Harry derin bir nefes aldı. "Okulla gittiğini düşünüyor." Dedi kaşlarını kaldırarak.

"Buda saçma ya beni okulda ve ya çevresinde görürse." Dedi dalgınca. Adamın kolunu bıraktı.

"Eh,"Dedi Harry kollarını önündeki birleştirirken."Okula gitmeyeceğini düşünürsek... Bi sorun yok gibi."

Louis'in gözleri kocaman açıldı. Konuşmak için ağzını açtı, sonra geri kapattı. Sanırım balığa benzemişti. "Ne demek şimdi bu, niye okula gitmiyorum ben!" Dedi garipçe bakarak.

"Çünkü; İstemiyorum!" Dedi normalmiş gibi.

Louis inanamıyordu. Onca yıllık emeğini bir psikopata harcatmazdı. "Oldu başka! Ben okula gidicem! Ne demek istemiyorum?"

Harry gülümsedi. Suratı yavaşça korkunç bir ifadeye büründü. Louis'in tam dibine geldi. Aşağıdan ona baktı. Çocuk yutkunmuştu. Korkuyordu. Eh.. Normal diye düşündü adam..