The Fearless Angel [Completed]

Chapter 44

Betrayal. I can accept lies, but not betrayal.

Blanko akong lumabas ng glass door. Wala akong pakialam kung makita niya akong hubad. Nakayuko lang siya ng lumabas ako pero agad siyang napabalikwas nang makita ang kabuuan ko. Napalunok siya at kitang-kita ko ang takot sa mga mata niya. Katulad nung isang gabing naglasing siya. Takot na ngayon ko lang nakita sa isang Zeign Martin. Kay First na leader ng Dark Beast, na UNA sa Strata. Paano nangyari? Paanog nangyaring binigo mo ako ng ganon lang? Paano mo nagawa?

"How..." I mumbled, silently cursing myself for letting my tears fall, infront of him. In front of the man I first in love with, in the front of the man who choose to lie and betrayed me.

Shit. How the hell...

Humakbang siya palapit sakin pero agad akong umatras. No I cant. I can't get near him, baka mabasag ako. Ayokong mabasag nalang ng basta-basta lalo nat hindi ko alam kung paano magbuo.

"Fuck..." he cursed, his eyes are now bloodshot and tired. "Fuck, please, don't...don't fucking cry."

Akmang lalapit na sana siya pero umatras ulit ako. Basa na ang sahig dahil sa tumutulong tubig galing sa katawan ko at kasama na rin ang mga luhang galing sa pesteng mata ko. But I don't effin care! I don't care anymore!

Napahikbi ako at napasinghap, tangina, bakit hindi ko mapigilan ang pesteng luha ito?

"Liza, damn it..."

Hindi na ako nakapalag pa ng hilahin at yakapin niya ako. Umiiyak ako, humihikbi, hindi ko na alam, it was a torture, hindi ko alam kung paano gagamutin. Papabugbog nalang ako. Wag lang ganito.

"L-Let go...of me."

"No. Never. I'm selfish right? Then I'll never let you go."

You selfish beasty bastard, how can you say that after all you did?

You fucking a-hole.

You fucking liar.

You....

"I'll never let you go. You hear me?"

Kumalma ang sistema ko matapos marinig yon. Tumigil ng kusa ang luha ko. Ramdam kong unti-unti niyang binabalot sa tuwalya ang katawan ko at napapamura siya tuwing masasagi ang dibdib ko. Hinayaan ko siya. Napagod ako at kailangan ko ng pahinga.

Nang matapos niya akong balutan ay nanatili kaming tahimik. Siya habang nakatitig ng mariin sakin at ako na blanko lang sa kawalan. I'm tired. I wanna go home.

Napatingin ako sa may leeg niya ng maramdaman ang palad niya sa pisngi ko.

"I'm sorry. I'm just protecting you."

Gusto kong matawa pero masyado akong napagod para gumawa pa ng emosyon. Narinig kong napabuntong hininga siya at alam na niya ang dapat na gawin. Kilala niya ako, at sigurado akong alam niya ang tumatakbo sa isip ko ngayon. I'm not mad to fight, but I'm hurt and numb.

"You're not leaving." Pagod pero mariin niyag wika. This time tumingin na ako sa mga mata niya.

Sinuri yon at kinalkula. Pinal at awtoridad ang mababasa sa malamig niyang mga mata.

First.

Huh. He's now giving me his authorative look? Is he not aware that I am Second? His careless, stubborn, bitch Angel? He maybe not.

He was about to grab my hand once again but I immediately untied my towel. Bumagsak ito sa sahig at nakita kong nagdilim ang kanyang mga mata.

"Want me to walk naked in front of our members?" Ngumisi ako, nagtagis ang bagang niya. "Good."