Chapter 44

121 7 0
                                    

He's keeping it. He didn't want tell who those are a while ago and what they want, even Troi was silent about it. Now I'm clueless. And I hate it.

"Liza?"

I opened my eyes. Hininaan ko ang shower at sumandal sa pader.

"You done?"

Tumitig ako sa kawalan. The water runs through my naked body, itinaas ko ang isang kamay at pinakatitigan yon.

When will I get you clean? Is this really our destiny? Soak in dirt eternally?

"Answer me, please." He pleaded almost a whisper, as if he did something wrong and he wants to apologize.

Wow. Napakagaling ko namang maghula. Sa palagay koy tama.

"That man..." wika ko, katamtaman lang upang marinig niya. "I heard him...I heard you." Halos pabulong nalang ang mga huli kong sinabi at sigurado akong hindi niya iyon narinig.

Huminga siya ng malalim. Kahit pa isang pinto ang humaharang samin ay rinig na rinig ko ang bigat ng kanyang paghinga.

"Can I see you?"

Naked? Is he pervert now? Napalunok ako at mapait na natawa. Kailan ka pa nagkaron ng maduming isipan Liza? Hindi. Hindi ako lalabas hanggat hindi ko naririnig ang paliwanag niya. I'm so clueless, and I hate being clueless pakiramdam ko'y hindi ako kasali sa laban nato.

"Just tell me." Matigas kong sabi. "You know how...how I hate lies."

Even though, I lied a million times, ayoko parin na ako ang pinagsisinungalingan.

Even though, I want him now here at my side, lies will always been subsides. That's the life I'd lived for. Tell lies and everything will fucked up.

"Come on, we'll talk if you get out on that goddamn glass."

I know. I know glass ang shower area na ito pero matibay parin to at hindi niya agad matitibag! Damn it, bakit ba hindi nalang niya sabihin para isang...pasakit nalang? Alam ko. Hindi ako tanga. Alam kong may kinalaman ako sa pinagusapan nila ng lalaking 'yon. Alam ko. Dahil ramdam ko.

"Don't let me break it for you, lumabas ka na. I got you a towel."

Why? Bakit parang wala lang sa kanya? Nagtagis ang bagang ko. This selfish beast, masyado na ba siyang kampante sa magiging reaksyon ko? Alam ba niya ang magiging desisyon ko? Nabasa ba niya ang laman ng utak ko?

"Tell me. Tell me everything. Just tell me." Paulit-ulit na sabi ko at hindi siya pinakinggan. "I want the truth. The whole truth Zeign."

Narinig kong nagmura siya, napakuyom ang kamao ko. Just the truth, please.

"Alright. I'll tell you everything. But promise me, you'll come out and...will stay with me. Promise me."

When was the last time I promised? Hindi ko na matandaan, o talagang hindi ako kumakapit sa mga pangakong hindi ko naman kayang panindigan. Hindi ako sumagot, naaninag ko ang silhouette niya sa may hamba ng glass door at doon ay nagsimula siyang magkwento.

Since I was young, alam ko na sa sarili kong hindi ordinaryo ang buhay namin. I always had a tailing bodyguards, a large house full of security, two wolves, different cars and a strict mother. It's not ordinary isn't it? I lived with guns but not with roses, I lived a not so boring life because of a deadly training. I know in some point there's a secret behind my name, something's deep and dark.

Alam kong hindi na bagong makarinig pa ako ng mga madidilim na sekreto. Pero magkaiba ang pagtatago ng sekreto sa ginamit at kasinungalingan. At sa huling dalawang salita, maikukumpara ang mga narinig ko mula sa kanya.

The Fearless Angel [Completed]Where stories live. Discover now