"Buzun altında can çekişirken bulmuştu beni şifam, dudaklarıma yaşam nefesi vermişti."
Peki, beni ölümün soğuk karanlığından çekip alan, ruhuma nefes olan sıcak dudakların sahibi kimdi?
*
Terk edilen ve yalnız bırakılan bir çocuğun büyüdüğü kadar...
Buram buram Aybike ve Baran kokan bir bölümle geldim, canım okurlarım;))) Tepkilerinizi çoook merak ediyorum, yorumlarını bekliyorum.
Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın, kar tanelerim:)))
19. BÖLÜM
''DÜRTÜLERİN KURBANI''
Radio Company, Drowning
Lana Del Rey, Ultaviolence
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kar yağışı İstanbul'u kısa sürede esir almıştı. Gök kubbe bembeyaz olmuştu. Kar yağışıyla birlikte yumuşayan havanın nemli soğuğunu derince ciğerlerime çektim. Buz kristallerinin ciğerlerime battığını hissettim lakin bu hisse gülümsedim.
Yeliz ve Lale meraklarından çatlamış bir vaziyette yollar kardan kapanmadan otobüsü yakalayabilmişlerdi. Bense yoğun kar ve soğuk altında onu bekliyordum. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki bedenimin üşümesi imkansız gibiydi. En az bir hafta ne sesini duyabilmiştim ve yüzünü görebilmiştim. Kendime çektirdiğim ceza için kendi kendime kızdım.
Tam kendime lanetler arasından lanet beğeniyorken yokuşun başında arabası belirdi ve araç üzerime doğru gelemeye başladı. Dudaklarım aralandı ve tırnaklarımı heyecanla avuç içlerime batırdım. Arabası ani firenle önümde durdu ve onu ilk aracın içinde gördüm. Gözlerime güneş sığsa yeriydi. Küçük bir bakışma yaşandı aramızda ve arabadan inip kapıyı kapattı. Hızlı adımlarla bana doğru gelmeye başladı. Gözlerinde gördüğüm ilk şey kesinlikle özlemdi...
Ona doğru adımladığım anda bedenlerimiz çarpıştı ve hızla kollarımı boynuna dolayıp ona sıkıca sarıldım. Belime dolanan kolları bedenimi bedenine doğru sertçe çekti. Başını boynuma gömdü ve soluklanırken boynuma derin bir öpücük bıraktı. Tüm bedenim titrerken tüylerim diken diken olmuştu. Odunsu kokusunu içime çektim. Bedeninin sıcaklığını bedenimde hissettim.
''Bunu kendime yaptığım için kendimi affetmeyeceğim.'' dedi, boyun girintime doğru. Sıcak nefesi ürpermeme neden oldu.
Benim gibi düşünmesi dudaklarımda buruk bir gülümsemenin belirmesine neden oldu. ''Teli kopan bir keman gibi hissettim.'' dedi, yüzü boyun girintimden çekerken. O çok özlediğim orman yeşili gözlerinin derinliklerine baktım. İstemsizce gülümsemem genişledi gözlerini gördüğümde. Yüzünde sakalları yeşermişti, kirli bir görünüm vermişti. Ellerimi boynunda çektim ve gayri ihtiyari avuçlarımı yanaklarına bastırdım. Yeşil gözleri yüzümün her detayını ezberlemek istiyormuşçasına geziniyordu. Kalın dudaklarındaki hafif gülümseme kalbimi dağladı. ''Kopan tel olmadan doğru notayı çıkaramadım. Hep bir eksiklik vardı. Şarkı çalıyordu ama eskisi gibi değil...''
