ESCAPE FROM HELL

26. The Statue

           "The Statue"

Natigil sa pagtakbo si Rusty ng maalala niyang nabugbog si Grimm ni Gaunt. Oo nga at guilty siya sa mga nangyari pero lalo lang siyang makokonsensiya kapag pinabayaan niya si Grimm. Huminga siya ng malalim para kumuha ng lakas ng loob. Pagkatapos noon ay patakbo siyang bumuwelta para balikan si Grimm. Hindi siya makapagsalita ng makita niya itong nakasalampak sa sahig na umiiyak at sabu-sabunot ang mapula nitong buhok na sobrang gulo. Halata ang pagkalito sa mukha nito. Wala rin itong pakialam kahit na pinagtitinginan na ito ng lahat. Naglakad siya papalapit dito. Yumuko siya at walang imik itong niyakap.

"Patawad, Grimm..."

"B-Bakit naglihim ka sa akin...?"

Halata sa boses ni Grimm ang matinding sama ng loob. Tumingin siya sa mukha nito. Marahan niyang hinaplos ang pisngi nito at hinawi niya ang nakatabing nitong buhok sa mukha. Lalo siyang binalot ng guilt ng makita niyang umiiyak ito. Napakagat siya sa kanyang labi.

"Puwede bang mamaya na ako magpaliwanag? Ang mahalaga ay umalis na muna tayo dito. Puntahan natin si uncle Clemen para magamot ang mga sugat mo."

Akma niya itong tutulungan para tumayo pero...

"Kaya ko na ang sarili ko."

Labag man sa kanyang kalooban ay napilitan siyang bumitaw kay Grimm. Kahit na halatang nahihirapan ay pinilit nitong tumayo at naglakad papunta sa simbahan. Alanganin siyang sumunod dito. Pagdating nila doon ay nagulat ang kanyang uncle Clemen ng makita nito ang itsura ni Grimm. Habang ginagamot nito ang sugat ng binata ay nag-usisa ito.

"Anong nangyari?" casual nitong tanong.

Napalunok si Rusty at matamang tumingin kay Grimm. Umiwas ito ng tingin sa kanya. Naiintindihan niya kung bakit ganoon ang inakto nito.

"Nagka-engkuwentro sila ni Gaunt..." maikli niyang wika.

Nalaglag ni Clemen ang hawak niyang bulak ng marinig niya ang sinabi ng kanyang pamangkin.

"Ano?! Nasaan si Gaunt?!"

"Umalis na, naglaho na." si Grimm ang nagsalita.

Huminga ng marahas si Clemen.

"Anong ba talaga ang nangyari?"

Naiiyak na tumingin si Rusty kay Grimm at pagkatapos noon ay sa uncle niya. Nag-ipon muna siya ng matinding lakas ng loob bago magsalita.

"Patawad, kasalanan ko ang nangyari. Nakilala ko si Gaunt at naging kaibigan. Pero hindi ko alam na isa pala siyang demon at siya ang twin-brother ni Grimm. Nitong huli ko lang nalaman. Hindi ko sinabi ang tungkol sa kanya kasi akala ko maiiwasan noon ang gulo kagaya nito. Iniwasan ko na magkaharap sina Grimm at Gaunt pero heto pa rin ang nangyari. Patawad..."

Napailing si Clemen at napakamot sa kanyang batok. Naiintindihan niya ang rason ng kanyang pamangkin. Ang sitwasyon naman kasi 'It's Complicated'. Naipit pala ito sa gitna ng magkapatid. Totoo na gusto niyang kunin ang hustisya para sa kanyang mga kaibigan na pinatay ni Gaunt. Pero hindi ibig-sabihin noon na galit siyang talaga. Katarungan lang ang habol niya. Napatingin siya kay Grimm. Tuliro ito at malalim ang iniisip. Ni hindi nito iniinda ang panggagamot niya sa mga sugat nito sa katawan. Mukhang sa ibang paraan ito nasaktan at walang ibang gamot doon.

"Alam mo Rusty, mas mabuting makasakit ka na lang ng pisikal sa mga taong malapit sa'yo kaysa masaktan mo ang kanilang damdamin. Malalim na bagay iyon at ang tiwala, kapag nawala... Mahirap nang maibalik o baka hindi na. At ikaw naman, Grimm... May kasalanan nga sa'yo si Rusty pero hindi ibig sabihin noon na sinadya niya. Ginawa lang niya ang sa tingin niya ay tama. Naglihim siya kasi ginusto ka niyang maprotektahan. Sana, maintindihan mo ang bagay na iyon."