The Mafia Heiress

CHAPTER 2

Chapter 2: I'm Back
Unedited.

**********

Gwen's POV

Philippines

"Uh!! Atsuidesu."I heard Miyu groan. (It's hot).

We're here in the Philippines. Kakarating lang namin at ngayon nagrereklamo si Miyu dahil sa init ng panahon.

Sumakay kami ng taxi papunta sa condo na ibinigay sa amin ni master. Doon kami titira. Isa iyon sa pag-aari ng master namin. Our master is a multi-billioner na sa sobrang yaman ay kinaiinggitan siya dahil na sakanya na ang lahat money and power.

No one can know his true identity except sakanyang kanang kamay. He's too mysterious to the point na pati pangalan niya ay walang nakakaalam.

Nagbalik ako sa pag-iisip ng huminto na ang taxi. Nandito na kami sa condo. Nagbayad muna si Miyu bago kami bumaba.

"Good morning ma'am."bati sa amin ng guard.

Dumeretso kami sa receptionist at tinanong kung anong number ng condo namin then sumakay kami sa elevator papunta sa 8th floor.

Pagkabukas ng elevator. We saw a man patienly waiting. Before he enter the elevator our eyes met. Pero sandali lang iyon dahil lumabas na kami at nagtungo sa condo namin.

Dumeretso na ako sa kwarto ko at iniayos ang aking mga gamit. Bumaba na ako then I saw Miyu sitting on the couch while her feet is in the table.

Kinuha ko ang leather jacket ko at isinuot. Kinuha ko din ang aking personalized kunai ko na may nakaukit sa gilid na DS na ang ibig sabihin ay Death Scheduler. Iyon ang aking codename sa mundo ng mga asassins. Isa akong legendary assasins.

"Miyu may pupuntahan lang ako."sabi ko kay Miyu.

"I'll come with you."she said at tumayo na.

"No. I insist. You stay here."I said in a cold voice then I went out in the room.

Dumiretso ako sa parking area at sumakay sa Porsche Panamera ko na binigay ni master. Pupunta ako sa puntod nila mommy and daddy. Dadalawin ko sila. Matagal na din akong hindi nakakadalaw sa kanila.

Pagkadating ko sa cemetery ay walang tao. Pumunta ako sa tapat ng lapida nila mommy at daddy saka umupo.

Naalala ko na naman kung paano sila pinatay. Madaming pumasok na lalaking mga nakaitim sa bahay namin at pinagsasaksak si daddy while my mom is already dead because of a gunshot. That time we're in the secret room silently crying. Wala kaming magawa ni kuya because we are afraid that we might get killed. Marami silang dalang armas. Takot na takot kami that time. I don't know who the hell are they. But one thing is for sure they'll pay for this.

I didn't noticed that my tears fell in my face. Walang akong nararamdaman kusa lang tumutulo ang mga luha ko. Para na akong manhid.

Akala ko hindi na ako iiyak. Parang kahapon lang yung nangyari. Bumalik na naman yung sakit na naramdaman ko noon. Kung paano ako iniwan ng magaling kong kapatid.

I wonder kung binalikan niya ba ako o hindi. Eh anong paki ko kung bumalik siya. He doesn't care to me when he left me.

I thought I'm strong enough not to cry. Pero anong nangyari nandito ako sa harap nila umiiyak. Para saan pa at naging Legendary Asassins ako.

I stiffened when I saw a hand holding a handkerchief offered it to me. I move my head up at nakita ko ung lalaking nakasalubong namin kanina sa elevator. I stared at him. He has a good-looking.

"I hate seeing girls crying. That's why."he said then he smiled at me.

I just nod and accept his handkerchief.

"Excuse me."I said then stood up.

I went on my car. I'm leaving. I don't want that there's a people saw that I'm crying. I promise not to cry anymore.

I promised.

Van's POV

Pagbukas ng elevator may dalawang babae na papalabas. Nagawi ang tingin ko sa isang babae na kulay gray ang mata. Parang hinihipnotize ako.

Nagtama ang paningin namin. Nagulat ako hindi dahil nahuli niya akong nakatingin sa kanya kundi dahil sa walang emosyon nitong mata.

Lumabas na sila ako at naman ay pumasok na. Bakit parang may kakaiba sa mga matang iyon. Bigla yata akong tinayuan ng balahibo. Tch. She has a different aura. She's interesting.

Pagbukas ng elevator pumunta na ako sa car park. Pupunta ako sa sementeryo ngayon para dalawin si mama. Tuwing linggo ko kasi siya dinadalaw.

Bumili muna ako ng bulaklak at pumunta na sa puntod ni mama.

Inilagay ko ang bulaklak na binili ko sa tapat ng lapida ni mama.

Kapag dinadalaw ko siya ay parang nagbabalik din ang mga alaala ko kung paano nila pinatay si mama ng walang awa. Wala noon si ama kaya namatay si mama.

Ang sasama nilang tao kung tao pa ang matatawag sa kanila. Mga demonyo sila.

Kaya ako sumali sa organization ni ama dahil gusto kong patayin ang mga pumatay sa mama ko. Gusto kong mamatay sila sa sariling mga kamay ko.

Nagbalik lang ako sa reyalidad ng may babaeng umupo sa may gilid. Hindi ko alam kung bakit pero hindi ko maalis yung paningin ko sa kanya.

Nakita kong may kuminang na galing sa mata niya. Eto ang ayoko eh ang makitang umiiyak ang mga babae dahil sa tuwing may nakikita akong umiiyak ay naaalala ko din si mama. Kung paano siya magmaka-awa na 'wag siyang patayin.

Hindi ko namalayan na naglakad ako patungo sa kanya at iniabot ang aking panyo. Tumingin siya sa akin kahit na may tumutulong luha sa kanyang mga mata.

Ganun nalang ang gulat ko ng makilala ko siya. Ang kanyang mga mata wala pa ding emosyon kahit na umiiyak. Tinignan niya ako sa mata at parang nagtatanong.

"I hate seeing girls crying. That's why."sabi ko nalang.

Tumango naman siya at kinuha ang panyo ko.

"Excuse me."sabi niya at tumayo na at sumakay sa pulang Porsche Panamera.

Ako naman ay sumakay na din sa Lamborghini Veneno ko at pinasibat na papunta sa HQ.

Gwen's POV

Pagkadating ko sa condo nakita ko si Miyu na kumakain sa couch ng blueberry cheesecake habang nanonood.

"Oh! Gwen you're here. Btw, where did you go?"she asked.

"None of your business."I said then sit beside her.

"Okay. Hmmm."she offered me. Kinuha ko naman yon at kinain. Ito ang gusto ko kay Miyu yung hindi na siya nakikielam. Kapag ayaw mong sabihin hindi kaniya pipilitin.

"Uhmm. Master said na kailangan nating itago ang ating true identity para mas mapadali ang paghahanap natin sa mga traitors. And we need to disguise too. A nerdy get up."

"What the f*ck."I burst out.

"Magne-nerdy outfit tayo para hindi nila tayo makilala."she said while drinking her freshmilk.

"Seriously."sabi ko ng hindi makapaniwala.

"Yes, yun ang utos ni master dahil masyado daw matatalino ang mga traydor. Kaya mag-ingat daw tayo sa mga nakakasama natin baka isa sa mga yon ay traydor."she explained.

I just nodded. "This afternoon we will buy some stuffs na gagamitin natin sa get up na yan. I need to rest now. Gisingin mo nalang ako kapag 5 pm na."I said then I went to my room.