knock knock ↣ a.i

son

Şarkıyla okuyun gençler. Hiç belirtmedim ama  Ashton hikayede şimdiki yaşından daha büyük.

❝  Boş bir arazide yürüyordum

Kestirmeyi avucumun içi gibi biliyordum 

Ayaklarımın altındaki yeryüzünü hissettim 

Nehir kenarına oturup bütünlendim 

 Basit olan, nereye gittin?

Yaşlanıyorum ve güvenecek bir şey lazım 

O yüzden söyle bana ne zaman izin vereceksin 

Yoruluyorum ve başlayacak bir yer lazım. ❞

Ashton yorulmuştu. 2 sonra buradan gidecekti. Grady'e veda etmişti, mezarlığa gelenlerle selamlaşmıştı.Gittikten sonra onu hayalet sanan çocukların bile üzülüp üzülmeyeceğini merak ediyordu. Şu sıkıcı mezarlığı onların da neşelendirdiğini fark etmişti ama artık çok geçti.Burada geçirdiği günler ona çok şey katmıştı. Ölümün de hayatın bir gerçeği olduğunu biliyordu. Farklı insanların farklı hikayelerini öğrenmişti. Kulübeyi  boşaltmıştı yerine gelecek yeni mezarlık bekçisinden sonra evine dönecekti. 

"Ashton?" 

Duyduğu tanıdık sesle bütün kanının çekildiğini hissetti.

"I-Ivory?"

Kız burukça gülümsedi sonra gözleri boş kulübeye takıldı. Merak içindeydi ama soru sormaya cesaret edemediği belliydi.

"Ben gidiyorum." diyebildi Ashton.

Kız şaşırmıştı "Nereye?"

"Önce eve sonra ailemin yanına orada yeni bir iş buldum."

"Kız senin adına sevindim." dedi ama bu gerçek bir sevinç gibi görünmüyordu.

Ashton kızın bozulduğunun farkındaydı ama içinden o habersizce gittiğinde ben de üzülmüştüm onun şimdi bana surat asmaya hakkı yok diye geçirdi.Sakin bir yapısı olduğundan yatışmış olan kızgınlığı onu tekrar görünce alavlenmişti. Hem çok şey söylemek istiyor hem de ağzını açmadan sadece kızın konuşmasını istiyordu.

"Neden gittin?" dedi "Yada neden sürekli mezarlığa gelip duruyorsun?"

Kız derin bir nefes verdi her şeyi anlatmak istiyor gibiydi. 

"Anlatacağım ama..."

"Vaktim var seni dinliyorum." diye sözünü kesti Ashton. Kollarını önünde birleştirmiş kıza bakıyordu.

"Babamı kaybettim" dedi kız. "Yani gerçekten kaybettik onu bulamadık." 

Ashton sessizce kızın konuşmasını bekledi.

"Dönmesiyle ilgili tüm umutlarımız tükendiğinde burada onun için sembolik bir mezar yaptırdık. Buraya sürekli geliyorum çünkü babamı özlüyorum." tuttuğu nefesini bıraktı ve devam etti "Burada benim gibi bir çok kişiyi gördüm. Luke'u biliyor olmalısın ona verdiğim tavsiyeyi uygulamaya karar verdim.Tek düşüncem buradan uzaklaşmak oldu.Babamın gerçek bile olmayan mezarına bu kadar bağlı olmak istemedim."

"Peki neden geri döndün?"

"Senin için"dedi kız utançla başını eğerek.

Ashton ne söylemesi gerektiğini bilemediğinden eşyalarını koyduğu küçük valizi yokladı. Aradığı şeyi bulunca gülümsedi ve kitabı kıza uzattı. 

"Bana kitabı neden bitirmediğini söylemedin, güzel bir kitabın sonunu okumayan insanları hep garip bulurum."

Kız kitabı alırken "Babam gitmeden önce kitabı ona verdim sonrasını biliyorsun." dedi sonra biraz tereddütte etse de Ashton'a sarıldı.

İlk kez bu kadar yakınlardı. Ashton elektrik çarpmış gibiydi. "Biliyor musun hayalet olduğunu düşünmüştüm."diye fısıldadı. Kız biraz geri çekilip aşağıdan Ashton'a baktı "Ben gayet kanlı canlı biriyim."

-----------------------------

biliyorum final kısımlarında berbatım.