The Unwritten Script - Series #1

Kabanata 6

"Are you okay Eli?" Agad na tanong ng kasama ko agad naman akong tumango. Natapos ang huling eksina na kailangan I record. Tahimik ako nang makabalik sa tent, hindi maipaliwanag ang nararamdaman.

Dahil hindi kami babalik muna sa hotel mag gagabi na at ang iba naglatag na rin ng kanya-kanyang tent, nagpalit na rin ako ng suot at nilinis ang sarili bago napagpasyahan na lumabas.

Madilim na at palibot ang mg tent na parang pang camping habang samin ay canopy tent na may harang sa bawat side. Tiningnan ko ang paligid at sa gitna nito ay may camp fire at may mga folding chair.

"Eli." Lumingon ako rito nang tawagin niya ako.

"Are you okay?" His sincere voice asked.

"Yes, I didn't expect you to be like that." I smiled a little knowing the gossip about him.

"What?" Ramdam ko ang pag seryoso nito kaya imbis na sagutin ay naglakad ako sa gitna at naupo sa isa sa mga folding chair doon. Pansin ko naman ang pagupo nito sa katabibg upuaan ko sa kanan.

"I heard you have..." I pursed my lips and turned my head with him.

"Ah." Tumango-tango pa siya na para bang na gets ang sasabihin ko. "They actually right." Seryosong sambit nito hindi pumuputol sa tinginan namin.

I cleared my throat and turned my face to the camp fire. Hindi ko alam ang sasabihin ko pinagmasdan ko nalang ang mga kasamahan namin sa set na abala sa iba't-ibang ginagawa.

"Bakit naman?" Sambit ko maya't-maya nang hindi tumitingin sakanya.

"Because you're different from them, and..." Tumango-tango ako at hinihintay ang sasabihin niya. "When I said I know you, I really did, you just didn't remember."

Lumingon ulit ako rito nang sabihin niya yun. "Talaga?" He just give me a nod.

"You were auditioning, right?"

"Ah, yes, actually kilala din kita as an actor, but not a fan."

"But I am."

I breathe heavily as I remember the times I've worked hard for the roles, even extras, I'll take it, no matter how short the line, just being seconds. Even though I sacrifice something to be here.

"I heard you're talkative, but now I don't think so." I laugh in awed, bakit nga ba? Siguro dahil kailangan lang ng professional dahil hindi ako nakakapagsalita o dahil sakanya.

"Bakit hindi ba? Kausap mo nga ako ngayon at sinagot pa kita hindi ba yun talkative?" Sunod-sunod na sambit ko, napanood ko pa na parang nabigla siya sa sinabi ko.

"I didn't mean to." He murmured, trying not to laugh at what I said.

"Okay, I will admit it ang awkward mo kasi kausap minsan.... At dahil na rin sa naririnig ko na ma attitude ka raw nothing more nothing less. Okay na ba?" Walang alinlangan na sambit ko rito kahit mukhang nakahihiya but I felt comfort talking to him without any doubt of how I express.

"I'm not that attitude, siguro dahil tahimik ako kaya ganun sila. They didn't even know me well but how come I have a supporter right?" Nakangiti naman ako sa sinabi niya, he defend himself then.

"Weh are you sure?"

"I'm not, Eli." Sagot naman nito na prenteng nakaupo na sa inuupuan niya, pero maya't-maya pa ay tumayo.

"Let's go."

"Huh? Ang komportable ko na rito."

"They called us, dinner ayaw mo?" Tumango Ako rito bilang tugon at sumenyas na mauna na.

Huminga ako ng malalim nang tumalikod ito I think i felt relieved after those scene we take early night, pero hindi ko maipagkakaila I've been work hard even though it's just a start of the project that I used to not accept.