The Prince of Raeveth 《Voltooid》

Hoofdstuk 21

[Marcus POV]

De wachters hebben me weer opgesloten in mijn kamer. Vader heeft zelfs nog meer bewakingsmaatregelen getroffen nu Clarissa en Emily in gevaar zijn. Natuurlijk zat hij achter de selectie van zowel Emily als Clarissa. De klootzak! Ik moet een plan verzinnen om hieruit te komen. Samen met Clarissa en Emily.

~De volgende dag

[Clarissa POV]

Emily en ik zitten nu samen in een wagen van de Lancasters. We worden naar Hugor's lift gebracht. De lift die ons naar het gangenstelsel onder Raeveth moet brengen.

Emily speelt met mijn haar en ik streel haar zacht over haar rug. Ze is uitgeput van de lange reis, maar ik probeer haar zo lang mogelijk wakker te houden. Elk moment moet optimaal besteed worden, want we komen elke seconde dichter bij onze dood.

'We zijn er!' roept een wachter terwijl hij de deuren open gooit. Ik til Emily op en ze legt haar hoofd op mijn schouder. Een heel peloton wachters loopt voor ons uit en maken een boog met hun zwaarden. Aan het eind van de rij staat de Koninklijke familie. Marcus ziet eruit alsof hij de hele nacht niet geslapen heeft. Toch doet hij helemaal niets.

De koning begint aan een speech over moed en vaderlandsliefde, maar ik sluit zijn stem volledig buiten. Ik geef Emily voorzichtig kusjes op haar wang. Ze is nu toch echt in slaap gevallen. Misschien is dat maar beter ook. Dan hoeft ze ten minste niet te lijden. Ik word uit mijn gedachten gehaald door een wachter die zijn vinger in mijn rug port. Ik ga voorzichtig in de lift staan. Ik negeer alle flitsende camera's en bemoedigende woorden van toeschouwers. De hek-achtige deuren gaan met veel kabaal dicht. Net voordat de deuren zich helemaal sluiten hoor ik een hard gegil van de koningin, gevolgd door geschreeuw van de menigte.

'Stop de lift! Stop de lift Ludovic!' gilt de koningin naar de koning.

'Sorry schat. Maar dat gaat niet' zegt de koning rustig, maar je hoort de schok in zijn stem.

De deuren zijn dicht en de lift komt in beweging. Een simpele traan rolt over mijn wang.

'Rustig Clarissa. Ik ben bij je. Er kan niets gebeuren'.

'Marcus?'. Ik kijk in de blauwe betraande ogen van Marcus. Hij is in de lift gesprongen, voor mij! Hij gebaart dat we moeten gaan zitten. Hij zit eerst en ik neem plaats tussen zijn benen met Emily die nog steeds in mijn armen ligt. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij streelt mijn kaaklijn.

'Wees niet bang. We slaan ons er samen doorheen' zegt Marcus bemoedigend. Ik weet dat hij gelijk heeft. Er is niets meer wat ik kan doen. Marcus leunt naar me toe en geeft me een kus op mijn lippen. De laatste kus die ik ooit zou krijgen.

Ik kijk rond in de lift. De ruimte wordt verlicht door een simpele lantaarn die aan het plafond hangt. Verder staan er nog twee houten kisten, gevuld met eten, en een watertank. Voor als Hugor ons niet kan vinden denk ik dan maar. Of het wordt gebruikt als voorgerecht.

De lift stopt met veel gekraak, waardoor Emily wakker wordt. Ze kijkt me met grote ogen aan en slaat haar armpjes om mijn nek. Ze heeft nu pas in de gaten dat Marcus achter me zit en begint meteen naar hem te graaien. Ik laat haar los en geef haar aan Marcus. Hij trekt haar dicht tegen zich aan en ik zie dat hij het moeilijk krijgt. Ik pak zijn hand vast en geef het een kneepje. Hij ontspant even, maar dat verdwijnt meteen. De deuren gaan open en we zien een gestalte dichterbij komen.

Dit kan Hugor niet zijn. Anders is Hugor een klein draakje. Dan zie ik aan de zijkanten meerdere schaduwen dichterbij komen.

'We hebben nieuwe rekruten!' roept er eentje.

'Kom er maar uit' roept een ander. Ik weet niet of we deze mannen wel kunnen vertrouwen. Wetend dat ik nergens anders heen kan, loop ik de lift uit. Marcus en Emily volgen me.

'Het zijn er drie!'

De schaduwen zijn nu veranderd in mannen die belicht worden door de fakkels aan de zijkanten van de tunnels.

'Is dat niet die prins!' roept een man in de verte. De andere mannen maken bevestigende geluiden.

'Zo zo, nooit geweten dat de koning zijn eigen zoon op zou offeren! De lafaard!' roept een andere. Alle mannen beginnen door elkaar heen te roepen en ik probeer te begrijpen wat er aan de hand is. Wie zijn die mannen? Zijn ze allemaal opgeofferd en hebben ze het overleefd? Misschien leeft...

'Clarissa?'. Ik kijk naar opzij waar een lange man met donker haar me van top tot teen bekijkt.

'Pap?!'

[A/N]

Hello Party-People,

Ik heb even een belangrijk vraagje aan jullie...

Willen jullie dat:

1. Het verhaal helemaal goed afloopt.

2. Het verhaal zielig, maar soort van goed afloopt.

3. Het verhaal zielig en slecht afloopt.

Dikke kus,

ClementineCarson