Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın, kar tanelerim:)))
MIIA, Dynasty
Zeynep Bastık, Fırça
Perdenin Ardındakiler, Gökyüzü
7. BÖLÜM
''ZAMANSIZ KADER''
Öyle bir kar fırtınası vardı ki göz gözü görmüyordu. Ormandaki çam ağaçları, üzerindeki karlar yüzünden dalları yere bükülmüştü. Metrelerce birikmiş yumuşak karın üzerinde yürümek zordu. Hava buz gibiydi.
Sorun değildi.
Başındaki siyah bereyi alnına doğru biraz daha çekti. Ellerindeki eldivenleri düzeltti. Ayaklarındaki siyah kar botları kaymasını engelliyordu ve içi kürklü siyah montu bedenini soğuktan koruyordu.
Orman yeşili gözler, karla kaplı ormanın içine bakıyordu.
Küçük fakat sert adımları karı yarıyor, adım sesleri fırtınanın uğultusunda kayboluyordu. Fırtınanın kuvveti altında küçük bedeni sarsılıyordu ama bu hissi çok seviyordu.
Soğuktu, karlıydı ve fırtınalıydı.
Babasını, beraber yaptıkları küçük kulübede bırakmış dışarı çıkıp ormanda yalnız yürümek istemişti. Babası endişelense de 'kaybolursan bacadan tüten dumanı takip et oğlum' demişti.
Baran, bu ormanda hiç kaybolmamıştı.
Karın altında kalan patika yol görünmese de ezbere bildiği bu ormanda yönü bulmak onun için çok kolaydı.
Bir süre fırtınanın uğultusu ve sağanak yağan karın altında yürüdü. Çok keyifliydi. Küçük bir tebessümle dondurucu derecedeki havayı ciğerlerine çekti. Huzurlu ılık bir esintiyle geri verdi.
İlerideki ağaçların hemen ardı küçük bir göldü. Bu soğuk mevsimin her ocak ayında buz tutardı. Baharda ise eriyen buzun altındaki yemyeşil suyuyla doğa harikası olurdu. Anne, babası ve ablasıyla her baharda piknik yapmaya gelirlerdi.
Göle yaklaştıkça gölden tuhaf sesler gelmeye başlamıştı. Kar fırtınasının görüş mesafesini en aza indirmiş olmasından dolayı gölü tam olarak göremedi. Adımları yavaşladı. Bu tuhaf sesin çığlık olduğunu fark etti. Bir kız çığlığıydı. Endişeyle göle doğru koşmaya başladı. Gölün kenarındaki bir çam ağacının arkasında durdu, merak ve korkuyla göle baktı.
Orman yeşili gözler şaşkınlıkla irileşti.
Kendisinden küçük olduğunu düşündüğü bir kız çocuğu, lacivert incecik tül elbisesiyle buz pateniyle kayıyordu. Öyle hızlı kayıyordu ki...
İnce bedenine çarpan kar fırtınasını umursamıyor gibiydi.
Hayranlıkla onu izlemeye başladı. Gözleri parladı.
Ama neden?
Bu kız, neden acı içinde çığlık atıyordu?
Kız aniden yere düştü. Kızdan bir çığlık daha koptu ve aniden buzu yumruklamaya başladı.
Baran, büyük bir şokla kızı izliyordu. Yardım etmeli miydi?
Baran, on üç yaşında o kıza yardım etmemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOĞUK MEVSİM
Teen Fiction"Buzun altında can çekişirken bulmuştu beni şifam, dudaklarıma yaşam nefesi vermişti." Peki, beni ölümün soğuk karanlığından çekip alan, ruhuma nefes olan sıcak dudakların sahibi kimdi? * Terk edilen ve yalnız bırakılan bir çocuğun büyüdüğü kadar...
