No strings attached |(UNDER REVISION)

Chapter 45- My endgame

Tahimik akong napatingin sa dagat. Totoo iyon. Malaya na kami. Malaya na si Aiah.

At wala na kaming ibang dapat gawin kundi ang mahalin ang isa’t isa.

"Miks, kuha ka kaya towel sa beach house para kay Aurora. Look, oh, nilalamig na." Biglang utos ni Jho. "Bilis na." Sabay tulak sa akin.

"Hoy, Jho! Bakit ako pa inutusan mo?" reklamo ko habang papasok sa loob ng beach house para kunin ang towel ni Aurora.

"Basta, dali na!" sagot niya bago pa ako makatanggi.

Napailing na lang ako at mabilis na kinuha ang towel. Pagbalik ko sa labas, napansin kong tahimik na. Wala na sina Sheena, Gwen, Stacey, Jho, at Colet.

Napakunot ang noo ko. "Ano na naman 'to?"

Biglang lumapit sa akin si Aurora, hawak-hawak ng maliit niyang kamay ang laylayan ng damit ko. Tumingala siya sa akin, may inosenteng ngiti sa labi.

"Come to me, Tita Mikha," sabi niya, hinawakan ang kamay ko at dahan-dahang hinila ako palayo.

"Ha? Saan tayo pupunta, baby?" tanong ko, pero hindi siya sumagot.

Sinundan ko lang siya, hindi alam kung ano na namang kalokohan 'to. Hanggang sa makarating kami sa isang lugar malapit sa dalampasigan—isang setup na para bang galing sa pelikula.

May mga fairy lights na nakasabit sa mga kahoy, may petals na nakakalat sa buhangin, at may maliit na mesa na may kandila sa gitna. Pero ang pinakanagpatigil sa akin?

Si Aiah.

Nasa gitna siya ng lahat, hawak ang isang gitara, nakaupo sa isang maliit na upuan. Nang makita niya ako, ngumiti siya—iyong ngiti niyang kaya kong itaya buhay ko.

Napalingon ako sa paligid—andoon sina Sheena, Gwen, Colet, Jho, at Stacey, pilyang nakangiti habang pinapanood ako.

Napalunok ako. "Ano ‘to?"

Aiah strummed the guitar lightly, then looked straight into my eyes.

"This," she said softly, "is for you, love."

Aiah took a deep breath before her fingers gracefully danced over the strings of her guitar. The melody was soft, sweet—full of warmth and love. Then, she started singing, her voice gentle yet steady.

---

"Ikaw at Ako" (Original Song for Mikha)

(Verse 1)
Sa gitna ng dilim, ikaw ang liwanag
Sa ingay ng mundo, ikaw ang hinahon
Sa bawat takot at pangamba
Ikaw lang ang tahanan ko

(Chorus)
Kaya’t huwag nang bumitiw, mahal
Tayo’y lumaban, ‘wag na magpatalo
Pag-ibig natin ay walang hanggan
Ikaw at ako, kailanman

(Verse 2)
Lahat ng sugat, iyong pinagaling
Sa ‘yong yakap, ako’y payapa
Dati’y takot umibig muli
Ngunit sa’yo, natagpuan ang sarili

(Chorus)
Kaya’t huwag nang bumitiw, mahal
Tayo’y lumaban, ‘wag na magpatalo
Pag-ibig natin ay walang hanggan
Ikaw at ako, kailanman

(Bridge)
At kung dumilim man ang langit
Hawakan mo lang ang aking kamay
Ipapangako ko sa’yo
Hindi na kita bibitawan pa

(Outro)
Ikaw at ako, kailanman
Ikaw lang, mahal… kailanman.

---

My heart clenched as she finished the song, her voice fading with the last strum of the guitar. The world felt so quiet in that moment—like it was just the two of us, floating in our own universe.