Project: Black Out (Philippines: Year 2300 Prequel) #Wattys2016 #Trailblazers

Chapter 4: Unusual Story (Hindi Karaniwang Kwento)

"Kung tutuusin ay bidder pala ang mga magulang mo," sagot ni Dylan. Napailing naman si Brigand habang nakangiti.

"May kaya kami...pero mas pinili namin ang simpleng buhay. Hindi 'yon nagustuhan ng gobyerno at ng ilang mga negosyante. Arogante daw ang aking ama...ang aking ina naman ay pinaratangang..." hindi tinuloy ni Brigand ang pagkukwento kaya't napatingin na lamang si Dylan sa kanya.

"Aswang?" tanong niya habang nakangisi.

"Nakakatawang isipin pero...oo."

"Pambihira...sibilisado na ang buong mundo, pero naniniwala pa rin pala sila sa mga aswang," sagot ni Dylan.

"Pinaratangan siyang aswang pero...alam niyo na master Ford. Ginawa lang naman ang kwentong iyon para sirain ang reputasyon ng pamilya namin." Napakunot ng noo si Dylan habang pinapakinggan ang kanyang kausap. Sa pagkakataong iyon ay lumabas na siya ng kwarto at suot niya na ang kanyang pantalon.

"Bakit?" tanong ng binata.

"Kalahati ng isla ng Siquijor ay pagmamay-ari ng angkan ng aking ina. Gusto ng gobyerno na kunin ang kabuuan ng islang iyon dahil ang kalahati ng isla ay pagmamay-ari na ng gobyerno. Limang taong gulang din ako noon master Ford."

Kukunin na sana ni Dylan ang kanyang long sleeves ngunit napatingin muna siya kay Brigand. Nagbigay ito ng atensyon sa kanya at para bang hinihimok siya na ipagpatuloy ang kanyang kwento.

"Limang taong gulang ako ng pumanaw ang aking ina. Tinutuligsa siya ng sarili niyang mga tauhan at mga kapitbahay...kasama ang mga militar. Pilit kaming pinapaalis sa sarili naming tahanan. Gusto nilang gawing siyudad ang Siquijor, pamilya lang namin at si mama ang umaayaw sa ganoong paraan. Paano nga naman kasi ang mga kakainin ng mga taong naroroon kung ang lahat ng lupain sa Pilipinas ay tatayuan lang ng mga istraktura, pabrika, at mga kabahayan? Paano na ang mga sakahan? Hindi yun inisip ng mga tao," pagpapatuloy ni Brigand. Sa pagkakataong iyon ay sinuot na ni Dylan ang kanyang long sleeves. Tumalikod ito sa kanyang butler at inayos naman ni Brigand ang kwelyo nito.

"Isang gabi...bigla na lang kaming nakarinig ng mga sunod-sunod na putok ng baril galing sa labas. Ang mga balang iyon ay pumasok sa aming bahay, pinapasok na lamang ako ng aking ina sa loob ng kwarto pero...duguan na siya noon. Kasama niya si papa na naghihingalo na. Nagtago ako noon sa ilalim ng aming kama...pagkatapos ay nagpasukan ang mga 'di kilalang lalaki. Malalakas na putok ng baril ang sunod kong narinig. Tulala lang ako noon habang nakatitig sa aking ina at ama na bumagsak sa sahig. Tinititigan lamang nila ako noon, ngumiti lang sa akin si papa habang sumesenyas na huwag akong gumawa ng kung anong ingay. Tinakpan ko lang ang bibig ko...habang tahimik na umiiyak," wika ni Brigand. Sa pagkakataong iyon ay basag na ang kanyang boses. Inaalis niya na lamang ang bara sa kanyang lalamunan sa pamamagitan ng pag-ubo. Maya-maya pa ay kinuha niya na ang isang vest na nakasampay sa isang upuan na gawa sa bakal at mamahaling tela.

"P-pasensya na Brigand. Naitanong ko pa," sagot naman ni Dylan habang sinusuot ang isang kulay abong vest. Sinunod namang ibinigay ni Brigand sa binata ang isang itim na coat.

"Kung tutuusin ay mas mabigat pa po ang dinanas niyo sa akin master Ford. Nabuhay din naman ako sa yaman pero sa normal at masayang buhay. Agad din naman po akong kinupkop ng inyong ama-amahan kaya't hindi ko naranasan ang hirap. Pero kayo po..." hindi na naituloy ni Brigand ang kanyang sasabihin nang humarap sa kanya ang binata. Ngumiti na lamang din si Dylan at napapikit.