Seni Bana Getirdi (Sevdim) [TAMAMLANDI]

[24] "Sevmedim!"

Bakalım bölüm başlığı "Sevmedim!" olan bölümü siz sevebilecek misiniz? :D Keyifli okumalar! ^^

Anın büyüsünden biraz uzaklaştıktan sonra sonunda poğaçalardan birini almayı akıl edebilmiştim. Cama vuran sakin yağmur damlalarını izlerken poğaçamdan küçük bir ısırık aldım. "Seni daha önce bu şekilde pencere kenarında otururken görmemiştim. Yağmuru seviyor olmalısın." Onur gözlerini yağmurdan ayırmadan kısa ve net bir şekilde cevaplandırdı beni. "Seviyorum." Ardından bana doğru döndü. "Ama onu içeriden izlediğim zamanlarda seviyorum, altında ıslandığım zamanlarda değil."

Ağzımdaki lokmayı yuttuktan sonra "Ben sadece üzgün olduğum zamanlarda yağmurda ıslanmayı severim." dediğim de "Niye?" diye sordu. "Yağmurla beraber acılarından kurtulacağını filan mı düşünüyorsun?" Başımı iki yana sallayıp "Hayır. Yağmur gözyaşlarını saklamak konusunda çok başarılı." dedikten sonra poğaçamdan bir ısırık daha aldım gözlerimi pencereden ayırmadan.

Onur'un bakışlarını üzerimde hissettiğim bir sürenin ardından "Müzik dinlemek ister misin?" diye sordu. Başımı hevesle aşağı yukarı salladım. "Ben geldiğimde dinliyor olduğun müziği aç ama." Bunu isteme amacım yalnızken ne tarz müzikler dinlediğini öğrenmekti aslında. Yani ben varım diye farklı tarz bir müzik açmasını istemiyordum.

İnce parmakları telefonunun ekranında gezindi kısa bir süre. Sonra o merak ettiğim şarkı doldurdu kulaklarımı ve sözleri işgal etti beynimi.

Bir şey var aramızda

Taşırız yanımızda

Görünmez duvarlar ve

Sorulmaz sorular var

Ama...

Dokun bana, dokun bana

Dokun biraz daha geçsin kokun bana

Dokun biraz daha geçsin kokun bana

Bir şey var içimizde

Sarmışız ikimizde

Sararır anılar ve

Kapanır yaralar

İnan...

Nasıl bir şarkı bekliyordum bilmiyorum ama kesinlikle böyle bir şey değildi. Onur şarkının sözleri başladığında, gözlerini yağmura dikmiş bakıyordu. Ama gördüğü şey kesinlikle yağmurun cama vuran taneleri değildi. Ve benimde Onur'a bakarken görmeye çalıştığım şey onun yüzü değildi. Ruhunu görmeyi arzuluyordum...

Dokun bana, dokun bana

Dokun biraz daha geçsin kokun bana...

Şarkı bittikten son ikimizde bir süre konuşmadan dışarıyı izlemeye devam ettik. Neden sonra bilmem saate bakma gereği duydum. Yavaşça oturduğum yerden kalkıp çöplerimizi poşete topladım.

"Benim şimdilik gitmem gerekiyor. Birazdan vitalleri almak için yanına geleceğim." Onur sadece başını sallamakla yetinince, ona hafif bir tebessüm gönderip kapıya doğru yöneldim. Tam çıkacaktım ki Onur'un sesiyle duraksadım. "Dilara!"

Ona doğru hızla bedenimi döndürüp heyecanla "Efendim Onur?" dediğimde yüzünde oluşan tebessümle bana baktı. "Bey demeyi bıraktın mı?" Yaptığım hata aklıma gelince bir an şaşırdım ve durumu kurtarmak üzere bir şeyler uydurmaya çalıştım. Bu aralar bahane üretmeye alışmış olan beynim hemen bir tane daha üretiverdi. "Çalışma saatleri dışında sizin sıradan bir arkadaşınızım, değil mi?" Bu zeki bahane için içten içe kendimi tebrik ederken, dışımdan Onur'a gülümsüyordum.