7 + hemmings

2 + Knob's End

Yorgun argın şiva'nın yapılacağı büyükbabamın evine gelmiştik. Knob's End çıkmazındaki büyük beyaz ev, geniş parkın ve bisiklet yolunun hemen ilerisindeydi. İnsanlar West Covington'da herhangi bir yeri tarif ederken mutlaka bu evi kullanırdı. Bakımsız çimenler kendini salıvermiş çocukken tırmandığım ağaç çiçek açmıştı. Uzun süredir doldurulmamış havuzun içinde yapraklar ve polenler birikmişti.

Ev belki dışarıdan hoş görünebilir ama içi gıcırdayan kapılar, arızalanan elektrik sistemleri ve tuttuğunuzda elinizde kalan dolap kapaklarıyla doluydu.

Kapıyı biz cenazedeyken evde bizi bekleyen yan komşu Joy teyze açmıştı.Eve girerken hepimizi ayrı ayrı kucakladı. Joy'da hala anlayamadığım görünce yanaklarını sıkmak istememe yol açan bir hava vardı. Bu hep böyleydi. Oğlu Calum ise bizi karşılamakta geç kalmışta olsa bunu telafi etti. Calum'dan da sıkı bir sarılma aldım az çok onunla karşılaşırdık ama onun için asıl süpriz Luke'u görmek olmuştu.

Ve Luke'un klasik sözü "Görmeyeli hiç değişmemişsin Calum." sanırım Luke'a göre kimse değişemiyordu. Calum gülümsemeye devam ederken Luke'un sırtını sıvazlıyor yada bildiğiniz yumruğunu geçiriyordu.

Aile sohbetini yada büyükannemin sürekli anlattığı büyükbabamın İngiltere'deki tazı avı hikayesini duymak istemediğim için mutfakla salonun birleştiği yerde Luke ve Calum'la kalmayı tercih ettim. Luke havalı ortam edindiği zamanlarda onun peşinden hiç ayrılmadığım için Calum gibi arkadaşlarımızda ortak oluyordu. Calum başta baş sağlığı diledikten sonra konu hızlı bir şekilde tükürük yarışlarına ve Kazık gibi diğer arkadaşlarına kaymıştı.

Sıkıldığımda salona geçtim ve gördüğüm genç yüze gülümsedim.Aynısını Calum'un ablası Mali'de benim için yapmıştı. Hala bir cenaze evinde olduğumuzu bildiğimiz için bizim konuşmamız daha az gülüşmeli geçti.

-------------------------

Sanırım çok yavaştan alıyorum ama bölümler kısa zaten :]

Ensest yazıyorum diye rahatsızdım biraz ama kuzen ilişkileri tam olarak ensest sayılmıyormuş.