How Can I fall?(COMPLETED)

chapter twenty two:

"Wake up sleepy head."unti-unti kong minulat ang aking mga mata. Bumungad sa akin ang isang Zion na nakasuot nang apron at malake ang ngiti sa mukha. Agad kong tinapik ang aking pisngi para malaman kung nanaginip ba ako. Napangiwi ako nang kaonti nang naramdam ko ang saket.

"Ano problema?" sabi niya na para bang naga-alala. I shooked my head dahil medyo confuse pa ako sa pinapakita niya. Alam kong totoo yung Zion na nakita ko kagabi, I literaly saw how hurt he was last night. I got confused, dahil parang walang nangyaring drama kagabi, he seems ok naman na. I don't really know kung maayos naba talaga siya, forte na yata niya ang pagtatago nang totoong nararamdaman niya. Ayoko naman iopen up at baka mabalis pa ang magandang mood niya.

"C'mon let's eat." muling pagyaya niya. Ang mata kong medyo makirot at medyo namamaga ay biglang nanlake nang napagtanto ko na nasa kama niya ako at isang malaking t-shirt nalang niya ang suot ko. Agad akong napabalikwas nang tayo at pilit inalala ang mga nangyari. We both cried, we hugged, I fell asleep and next is history that I can't remember. Shit! kinapa-kapa ko ang saliri ko at pinakiramdaman kung may masakit. Nang wala akong maramdaman ay malaking buntong hininga ang pinakawalan ko.

Bago pa man ako makatayo ay nakarinig na ako nang malakas na pagtawa. I saw him standing sa pinto nang kwarto niya at humahalakhak. Ako naman ay biglang nag-inet ang pakiramdam at ramdam ang pagpula nang aking mukha.

"Don't worry babe, hindi ako nananamantala nang babaeng tulog.." tumatawa pa din sabi nya. Pakiramdam ko ay lalong nag inet ang aking pisngi sa hiya. "And hindi ako mag eenjoy pag tulog ka.." pahabol niya kaya agad akong tumakbo sa banyo niya. Geez! what the heck happened to him? I can't imagine na may ganyan palang ugali si Zion. Oh well he's still a boy, and boys will always be boys.

Paglabas ko ay may nakahain na pagkain sa dinning niya. Looks yummy..  may bacon, bread, hotdog, friedrice, ham and fresh fruits. Nakakabilib naman siya dahil napaka-independent niya. Hindi naman kase ako marunong magluto, slight lang. Good thing marunong siya, haha.

"Eat.." sabi niya pagkalagay nang isang katerbang pagkaen sa plato ko.

"Last meal ko na ba ito?"kunot noong sabi ko. Ngumiti siya at sinalinan nang juice ang baso ko.

"Just eat. Ang payat mo, hindi manlang ako mabibilaukan seyo.." natatawang sabi niya. Akmang babatuhin ko na siya nang tinapay nang tumaas ang isang kilay niya. Ako yata ang mabibilaukan sa pinagsasabi niya.

"Hmm.. not that mallows, pagkaen yan." hindi ko alam baket pero nayanig ang buong pagkatao ko nang tawagin na niya akong mallows, it's very rare to happened,  you know. Inirapan ko nalang siya kahit kilig na kilig ako.

"Pervert ka pala noh?" hindi maiwasan na hindi sabihin.

"I'm not." maikling sagot niya sabay lagok nang juice. I dont know what happened to him at naging ganyan siya, instantly, nakatulog lang siya naging ok na ang lahat. Ang light pa niya ngaun na parang masayang masaya. Sana ganito nalang palage parang totoo na mahal niya ako. I'll be more contented pag palaging ganito.

"You are!"pang-aalaska ko. Bigla siyang tumayo habang may pilyong ngiti sa labi. Oh no what is he going to do? unti-unti siyang lumalapit kaya naman napapaatras ako sa kinauupuan ko. Then he grabbed me in just a snap at binuhat papunta sa sopa niya. Puro tawa ang maririnig mo sa aming dalawa. Napansin ko din na malinis na dito. Hmmm.. napaisip tuloy ako kung anong oras siya nagising.

Napahiga ako sa sopa na hingal na hingal kakatawa. Katahimikan. Narealize ko nalang na nasa ibabaw ko na pala siya. Ang bilis nang tibok nang puso ko at pakiramdam ko'y mauuna pa sa nagkakarerang kabayo sa bilis. Naglapat ang mga mata namen at tanging paghinga lang namen ang maririnig. Napamura ako sa isip nang maamoy ko ang mabango niyang hininga. Hindi kase ako nakapag toothbrush dahil wala akong dala. Nakakahiya!

Dahan-dahan lumalapit ang mukha niya sa akin kaya lalo akong kinabahan. Pinikit ko nalang ang mata dahil hindi ko kayang sabayan ang mga titig niya. Konti nalang..

Ding-dong..

Agad akong napamulat nang mata dahil sa pagtunog nang doorbell niya. Ayun na eh.. Mabilis tumayo si Zion habang abo't ang mahinang pagmumura niya. Napaayos ako nang upo at bahagyang inayos ang aking nagusot na damit. Tatayo na sana ako para bumalik sa kwarto niya at magtago nang nakarinig ako nang boses papalapit.

"Dude ano pagkaen?" tuma-tawang sabi ni Maico. Hindi ko alam kung saan ako magtatago pero huli na dahil nakita niya ako.

"Woah!! busog kana pala Zi.."sabi ni Maico habang may ngitig nakakaloko. Pakiramdam ko ay gusto kong kainin ako nang lupa dahil duon. Shit! ang itsura ko naman kasi kahit sino naman yata ang makakita sa akin ay iba ang iisipin. Sabayan pa nang naka boxer shorts lang si Zion at sando.

"Gago! leave her alone!"sigaw ni Zion.

Tumawa lang si Maico at dumiretso sa dinning. Lalakad na sana ulet ako nang may nagsalita na naman. Ano ba naman hindi na ako natuloy. Mamatay na ako sa sobrang hiya ko.

"Sorry for that Kenneth Shane.." Nagulat ako nang si Enzo pala ang magsalita. Tahimik lang si Zion at nakatingin sa akin.

"Ok lang." tipid na sagot ko. Nagkaayos naba sila ni Enzo? kaya masaya si Zion?

"By the way, I bought strawberry cake.." aabot na sana ni Enzo sa akin nang inagaw ni Zion.

" allergy siya sa strawberry.." seryosong sabi ni Zion. May kaunting tensyon akong naramdaman kaya nagsimula ulet ako humakbang.

"I didn't know, I'm sorry." paghingi nang paumanhin ni Enzo. Ngumiti lang ako nang tipid at tuluyan naglakad. Nang nakarating ako sa kwarto ay para akong ninja na pilit pinapakingan ang usapan nila.

"What brings you here Enzo?" malamig na sabi ni Zion. So di pa sila ok? ano ba talaga?

"I missed you bro, Tricia and ---"

Hindi pa natatapos ni Enzo ang sasabihin niya ay binara na siya ni Zion.

"I know.." malamig ulet na sabi niya. Nakaramdam na naman ako nang saket pag naalala ko ang Zion na nakita ko kagabi.

"Lets start again Zi, lets end this gap between us.. for pete sake! you're a brother to me, ibalik na naten ang lahat sa dati." seryosong sabi ni Enzo. Zion didn't speak tahimik lang, hindi ko din makita ang mukha niya dahil nakatalikod siya.

"Tangina mo Zi! ang bakla mo! move on-move on din pag may time.." pinigilan ko ang halakhak ko dahil sa pagsingit ni Maico. Letse talaga bumanat kahit kelan. Habang nagpipigil ako nang tawa
ang narinig ko nalang ay malakas na halakhakan nang tatlo sa labas. Ano nangyari? tatayo na sana ako nang biglang nakarinig ako nang yabag papalapit.

"San ka pupunta kupal ka!"rinig kong sabi ni Maico.

"I'll just check my wife."