The Glass Slipper (Short-Story)

Chapter 3- The Runaway Ice

HI EVERYONE! THIS STORY IS BACK! Haha. Support if you like, if ayaw then don't. HAHAHA. Just wanna plug in the stories of 'GirlOf Misrule' She has stories too. Please SUPPORT. That's ICE's Works. Haha Thanks.

NOW I HOPE YOU'LL ENJOY THIS :DD

_______________________

 <ICE's POV>

I was driving on my way home when a smile appears in my face. 

FLASHBACK----

"Gosh I'm so late na lagot ako sa prof ko " I mumbled to myself while running my way up to this never ending stairs. I mean literally ang haba kaya mahigit ilang minuto na akong nakikipaglaban sa pagod ko kakaakyat.

lakad.

.

lakad.

.

lakad

.

akyat.

akyat.

akyat. 

Ah! Finally nakarating rin ako dito. sobrang pagod na ako makaupo nga muna. Napatigil ako sa may veranda nung makita ko ang setting ng place. WOW... sobrang na- fascinate talaga ako. everything seems to be perfect. but to be honest, i really don't know the purpose  of this. Grade lang talaga habol ko.. hheheh.

Umupo narin ako at may nag about ng champagne sakin. tinanggap ko naman pero parang wala akong balak inumin kasi tubig talaga ang nasaisip ko. May papalapit na lalaki sa harap ko at hulaan niyo di lang siya matangkad ang gwapo niya pa although his wearing his mask. I don't know, i just could tell somehow.. 

"Ice wag assumming" bulong ko sa sarili ko. malay ko ba na hindi pala sakin ang punta niya. Panget ang mag- expect. but i still gave him a smile.

"ash hldfvfdvahda bdda" sabi nung guy

Nagulat ako since hindi ako preapared dun. di ko nga siya masyadong naintindihan dahil sa lakas ng music. kaya i just smile and dahil inaabot niya ang kamay niya ay tinanggap ko na. para atang niyayaya niya akong sumayaw. Tama, sayaw nga..

He brought me to the center and we sway to the music . Feeling ko mala fairytale ang gabing ito.kaso nga lang ang daming nakatingin samin. halos lahat sila ay tumigil sa ginagawa nila at tumititig ng masama sakin na parang inagaw ko yung possession nila. sarap dukutin ng mga eyeb alls nila promise. 

Nasa veranda na kami ng biglang...

END OF FLASHBACK----

"Darn it" i said when i realized i can feel the breaks when i stepped on it. 

"ang tanga mo Ice naiwan mo pa yung sandals mo ang mahal pa naman nun" sabi ko nanaman sa sarili ko. pakiramdam ko may saltik narin ako kasi kanina ko pa kinakausap ang sarili ko. parang si Fire lang ang crazy lately ngayon pati ako na.. hayy!! buhay talaga parang life.

HUHUHUHU ... sayang talaga.

But worth it naman yung gabing ito because i finally met the guy who made my icy cold heart warm. 

Pagdating ko sa bahay, napansin kong wala pang ilaw. I sighed. Wala pa si Fire. Ang tigas talaga ng ulo nun.

Kanina, mom called. Nasa hospital daw si dad at walang ibang magmamanage ng business namin, I have no choice. We own hotels and restaurants all over the world Ako lang daw ang pwede maghawak nun.

But Fire is also good when it comes to business. Kung tutuusin mas business minded pa nga sakin yun e. Mas malawak siya at mas maraming ideas, matigas nga lang ang ulo niya.