Kış Güneşi (+18) {Yaz Yağmuru İkinci Kitap}

Yeni Bir Savaş İlanı Mı?

Lütfen bol bol yorum yapmayı unutmayınnnn!!!

Başlıyoruz ❄️
______________________________________

~Elçin'in anlatımıyla~

Arda'nın şefkat ve sevgi dolu bakışları her geçen gün büyüyen karnımın üzerinde gezinmeye başladığında hafifçe gülümsedim bu haline..

Öyle mükemmel bir baba olacaktı ki..

Şimdiden hissedebiliyordum bunu. Zaten Alya için mükemmel bir abiydi, kız çocuklarıyla arası iyiydi yani.. Ve minik Yağmur'umuz için de en iyisinden daha azı olmayacağı belliydi..

İçindeki baba olma arzusu göz bebeklerindeki parıltıdan bile anlaşılıyordu ve ben onun bu yönünü gördükçe daha fazla aşık oluyordum ona..

"İyi ki.." diyordum içimden. "İyi ki onu tanımışım.."

Şimdi onsuz bir hayat düşünemiyordum bile çünkü..

Arda'nın hayran bakışları nihayet karnımdan uzaklaşıp gözlerime çarptığında yüzümdeki gülümsemeyi bozmadan bakmaya devam ettim ona. Ardından "Ne?" diyerek iki yana salladım kafamı. "Niye öyle bakıyorsun bana..?"

Bu bakışları anlatmam mümkün değildi ama en açık tabiri "aşık gibi" olabilirdi belki..

Yakışıklı yüzüne yayılan sıcak bir tebessüme engel olmadan "Hiç.." dedi sadece Arda. Sonra sesi alçak bir mırıltıya dönüştü. "Çok güzelsin, biliyorsun değil mi?"

Bu iltifata cevap olarak "Biliyorum.." diyip şımaracaktım biraz ama karnımda hissettiğim hareketlilik engel oldu bunu yapmama.

"Şuna bak!" diye inleyip ellerimi karnıma koydum bir anda. "Arda.. Baksana, hareket ediyor!!

Bu ani beyanım üzerine elini karnıma koyup beklenti dolu bir ifadeyle "Ciddi misin..?" dedi Arda. Sonra hissetmiş olacak ki gözleri ışıldamaya başladı sevinçle.. "Hareket ediyor.." diye tekrarladı beni. Sesi hala fısıltı gibiydi..

Elimi onun elinin üzerine koyup hafifçe okşarken içime dolan huzurla gözlerimi kapattım.

Bu his öyle muhteşemdi ki..

"Onu bir an önce kucağıma almak istiyorum.." diye mırıldandığımda sözcükler istemsizce dökülmüştü dudaklarımdan.. Anın büyüsüne kapılmış gibiydim..

Arda benim bu isteğimi duyduğunda eğilip yumuşacık bir öpücük bıraktı karnıma. Gözlerim hala kapalıydı ama dudaklarının tenime değen nazik hissiyatından anlayabiliyordum bunu..

Ardından "Az kaldı.." dedi duygudan kalınlaşan sesiyle. "Yolu yarıladık, merak etme.. Bir bu kadar daha sabredeceğiz sadece."

Gözlerimi açıp kafa salladım bu açıklamasına. Haklıydı.. Yolu yarılamıştık gerçekten. Ve zaman nasıl bu kadar hızlı geçip gidiyordu farkında bile değildim..

"Bence artık bebek için alışveriş yapmaya başlamalıyız.."

Bunu sesimdeki heyecanı gizleyemeden söylemiştim ve Arda'nın da benden pek bir farkı yoktu bu konuda.. Önce "Daha erken değil mi..?" diye sorsa da sonrasında hak vermişti bana çünkü.

Coşkulu bir şekilde ellerimi çırptım ondan da onay alınca.. Ardından "Yarın!" diye ekledim. "Yarın alışverişe çıkalım, olur mu?"

Yüzüme yaklaşıp dudaklarıma ufak bir öpücük kondurarak "Olur.." diye cevapladı sorumu. Geri çekildiğinde düşüncelere dalmış gibiydi bir kaç saniye içinde..

Sanırım alışverişi düşünüyordu..

Yani yüzündeki sıcak tebessüme bakarak öyle tahmin ediyordum ben. Ama aklıma gelen şey yüzünden hayalini yarıda kesmek zorunda kaldım..