Kış Güneşi (+18) {Yaz Yağmuru İkinci Kitap}

Alışmak Sevmekten Daha Zor Geliyor..

Arkadaşlar, fark ettiyseniz artık daha uzun bölümler yazıyorum ve her gün bölüm atıyorum. (Eski bölümler 800 kelime oluyordu ortalama, şimdikiler 4000.)

Yani her gün geliştirmeye çalışıyorum kendimi. Siz de yorum yazarak bana destek olursanız sevinirim.

Yorum sınırı koymayı sevmiyorum, ve mecbur kalmak da istemiyorum. O yüzden lütfen yorumlarınızı esirgemeyin.. Bu beni motive eden bir detay..

Başlıyoruz❄️
______________________________________

"Ne??"

Tamam, beklediğim tepki çok mükemmel bir şey değildi zaten ama bu kadar kötü olacağını da düşünmemiştim. Yani.. Bebek için hazır olmamasını anlayabilirdim, ama benden de mi vazgeçiyordu bu yüzden??

"Arda sen dalga mı geçiyorsun benimle?"

Benim şaşkınlık dolu sorum üzerine tuhaf bir bakış atıp sıkıntılı bir nefes verdi Arda. Bir anda bütün modu düşmüş, bütün ayarları bozulmuştu sanki. Yüzündeki ifade öfke miydi yoksa hayal kırıklığı mı, kestiremiyordum.

Sonra konuşmaya başlayıp "Ben mi?" dedi kinayeyle. "Ben mi dalga geçiyorum seninle..?" Sanki sinirliydi ama bana kızmak istemiyordu, öyle hissetmiştim sesinden.. "Bu soruyu sorması gereken benim bence. Bak şu an.. Zor bir dönemden geçtiğini biliyorum ama.."

Duraksayıp sözlerini yuttuğunda "Ama ne?" dedim devam etmesi için. Ne demeye çalışıyordu??

"Ama yine de benden öylece ayrılman.. Hak ettiğim şey değil, anladın mı!?" diye çıkıştığında donup kaldım resmen.

Ayrılmak mı..?

"Arda ne diyorsun sen?"

Ona şok içinde bakıyordum ama o bana bakmadığı için göremiyordu tabii..

"Söylemeye uğraştığın şey bu değil mi?" dedi yere sabitledi gözlerini bir kaç saniyeliğine kapatırken. "Üstüne gelmek istemiyorum Elçin ama bütün bu olanlardan sonra.. Hissetmiştim zaten bunu istediğini. Bundan sonrasını tek başına ilerlemek istiyorsan sana engel olmayacağım. Ama yalnızca şimdilik. Umarım Melis'le ilgili..şeyleri atlattığında daha mantıklı düşünmeye başlarsın. Çünkü benim senden vazgeçmeye niyetim yok."

Bu çocuk ne anlatıyordu böyle ya??

Düşündüğü şeylerin saçmalığı yüzünden gözlerimi kırpıştırırken aptal aptal baktım suratına.. Yavaş yavaş her şeyi idrak ediyordum ama.. Çok saçmaydı hepsi! Bir an ona böyle düşündüğü için kızdım ve yumruğumu sıkıp göğsüne vurdum yavaşça.. Tamam, kabul, pek yavaş vurmadım ama hak etmişti.

"Ya sen aptal mısın, ne ayrıldığından bahsediyorsun!? Ben böyle bir şey düşünmedim ki!! İki saattir hamile olduğumu söylemeye çalışıyorum sana, senin aklından geçenlere bak.. Delirdin herhalde!?"

Siktir.. Siktir! İşte söyledim!!

İsteyerek olmamıştı ama bir anda söyleyivermiştim hamile olduğumu.. Sinirlendiğim için farkında olmadan yapmıştım bu itirafı ama jeton düştüğünde duraksayıp yutkundum sertçe. Gözlerim Arda'nın tepkisine olan merakımla genişlemişti..

Ama Arda sanki başka boyuta geçmiş gibi tepkisizce bakıyordu bana.. Ne bir şey söylüyordu, ne de hareket ediyordu.. Nefes bile almıyordu sanki, emin değildim. Bu tuhaf..hali beni biraz korkutuyordu..

Israrcı bir kararlılıkla nefesimi tutup tepkisini beklemeye başladım ama gerçekten kıpırdamıyordu hiç.. Göz bebekleri büyümüş, sanki göz rengi koyulaşmıştı ama bunun dışında hiç bir ifade yoktu yüzünde. Felç falan geçiriyor olabilir miydi??