ELISA’S POV
*“Elisa, I-I like you”* No! That doesn’t mean anything Elisa. Wag kang malisyosa! Napailing na lang ako at hinampas-hampas ang ulo ko.
“Hoy Elisa! Nakikinig ka ba?! I said we’re going to the day care center.” Sa sobrang lutang ng isip ko dahil sa mga sinabi ni Amiel kanina hindi ko kaagad napansin na nakatingin na pala sya sakin at mukhang naiinis na dahil kanina pa nya kong kinakausap.
“H-ha?” napatingin na ako kay Amiel na kasalukuyan ngayong nagdadrive. Takte! Bakit ba ang gwapo ng bwisit na lalake to? At bakit ako nagkakaganito? Dati naman wala akong pakialam kahit gaano kagwapo yung nasa harap ko ah. Kailangan ko na sigurong magpa-albularyo. Tama! Baka naengkanto lang ako o kaya kutong-lupa lang talaga tong si Amiel!
*“Elisa, I-I like you”* paulit-ulit pa ring na nagrerewind sa utak ko yung sinabi ni Amiel.
“Hoy babae! Alam kong may pagka-baliw ka pero retarded ka na din ba ngayon kailangan paulit-ulit ang pagsasabi sayo bago mo maintindihan?” Letchugas kang Amiel ka! Bwisit kasi yang ‘I like you’ mo! paulit-ulit na lang sa utak ko kaya di ako makaintindi ng kahit ano!
“Aba’t anong retarded? Ikaw na-” unconsciously, nagawa ko na naman ang habit ko na paglapit sa taong kaaway ko. My face was just inches away from him, and just on cue naalala ko na naman ang famous line na gumugulo sa utak ko.
*“Elisa, I-I like you”*
“AHHHHHH!!” wala na akong pakialam kung isipin ni Amiel na nababaliw ako. Something’s definitely wrong with me. Kailangan ko na kaagad makapunta sa albularyo! Sino ba naman kasing matinong tao ang paulit-ulit na maririnig ang one-liner na wala naman dapat kwenta sa kanya?
[Sarcastic na konsensya speking: wala nga ba talagang kwenta?]
Ahh! Bwisit talaga! Ano ba kasing big deal sa ‘I like you’? Napapraning ka lang Elisa! Ano naman kung gusto ka nya? Malay mo as a friend lang yun. Pwede naman yun di ba? Pero sino nga bang niloloko ko? No! Elisa wag kang assuming! Hindi pwede, kasi hindi ka naman nagaaral ng assumption! XD
“Damn it woman! Do you really need to shout?! Sa day care center tayo pupunta, hindi sa Disneyland.”
“No way!” Napasigaw na lang ako nung narealize ko kung saan kami pupunta.
“Come on Elisa! Ano bang ikinatatakot mo sa day care center?”
“Basta ayoko! Ok?! A-YO-KO!” not there! I just can’t be there!
“Tsk! Do you really need to fight with me all the time?”
“At kailangan bang palagi mong ipilit ang gusto mo? I already told you that I don’t want to! Ngayon kung gusto mo pa ding pumunta dyan eh di pumunta ka mag-isa!” hindi ko na napansin na halos mapasigaw na pala ko. Ayoko naman talagang pagtaasan ng boses si Amiel pero kasi.. day care centers remind me of certain things.. things that I’d rather just forget about.
“Psh! Tinopak ka na naman! Sunget!” napansin siguro ni Amiel na touchy subject saken ang daycares, kaya naman imbes na magalit din, ginulo na lang nya ang buhok ko at lumabas ng kotse.
“Just wait for me here ok? At wag kang magbabalak na tumakas! You still have a debt to pay.” Pahabol nya pa bago tuluyang umalis. Letchugas nman kasing utang yan! Kung tutuusin kasi wala naman akong inutang sa kanya eh! Autistic lang talaga yang si Amiel na yan! Lakas mantrip!
YOU ARE READING
My Prince.. not so charming
Short Story" Yang love love na yan, di ako naniniwala dyan. Kasi naman ginagamit lang yan ng mga author para bumenta yung libro nila, ng mga producer para kumita yung pelikula nila at ng mga tao para di sila maiwang magisa pagtanda nila." - Elisa Arguelles
