BECAUSE || Seo Changbin

~•~•~•~

Çocuklar oyuna çoktan başlamıştı. Yerdeki masanın önünde Felix ve Jisung oturmuş oyun konsolundan futbol oynuyorlardı. El bitince onlarlada selamlaşmış günün temasını belirlemeye karar vermiştik.

Sıra ile konsoldan futbol oynayacak, kazanan ise günün sonundaki filmi seçecekti. Sonuncu olan iki kişide mısır ve atıştırmalıkları hazırlayacaktı. Futbolu birkaç defa izlesemde oynamakla alakası olmayan birisi olarak ve futbola ciğerlerini vermiş erkekler arasında mutfak beni beklemekteydi.

Oyun başladığında çekiliş ile eşleri belirledik. Elbette Chan e karşı ilk elde yenilmiş ve gözü yaşlı yanıma gelecek bahtsız bedeviyi beklemeye başlamıştım. Bu isim tartışmaksızın Jeongin olmuş ve oyun bitince kazanan Hyunjin filmi seçerken mutfağa ayaklarımızı süre süre girdik. 

9 kişi için koca iki tencere mısır patlattıktan sonra iki saattir cipsleri tabaklara koyamayan Jeongin in yanına gittim. Cipsleri koymadan önce kendi yediği için uzun süredir hala işi bitmemişti. Paketleri elinden aldıktan sonra tabaklara ayırmış ardından getirmesini söyleyerek mısır tabaklarını alıp içeriye ilerledim. İçeride bir didişme vardı ve bunun ortasında Minho ve Hyunjin vardı.

-Korkmadığımı kanıtlayacağım bu sefer sana.

-Kanıtla bakalım, tabii korkarsan orası ayrı.

-Korkmuyorum diye kaç kere söyleyeceğim?!

-Canım benim korkmuyorum diyince korkun geçmiyor. Ama sen dene yinede belki iyi gelir.

-İzlede gör bakalım.

-Görelim.

-Görelim!

Tatlı bir atışma olsada kendilerinden oldukça eminlerdi. Televizyona baktığımda bir korku filmi açıktı. Herkes bir hırsla yerine oturup iddianın sonucu için heyecanlılardı. Mısır tabaklarını üç kişiden bir kişiye verdikten sonra boş olan Changbin in yanına oturdum. Ortada olduğu için tabağı Changbin e verdim ve Jeongin in gelmesini bekledik. Bu sırada yanımdan gelen ses ile Changbin e baktım.

-Korkarsan sarılabilirsin Eun.

Korku filmlerini izlerken korkmazdım. Bu sebeple kafamı iki yana sallayarak dudaklarımı araladım.

+Korkmam. Ama eğer ses korkarsan sen bana sarılabilirsin.

-İddialıyız diyorsun?

+E yani.

Gülümseyerek ikimizde önümüze döndüğümüzde film başlamıştı. Hyunjin yanımda oturuyordu.

Film henüz korkunç değildi. Korkunç bile olsa izlerken filmleri komik buluyordum açıkçası. Film yarısına geldiğinde hayalet aniden ekrana çıkmıştı. Bu beni korkutmasada üzerime çullanıp çığlık atan cisim ile bende bir çığlık patlattım. Cisim sağ tarafımdan geldiği için ağırlık ile bende sol tarafımdaki Changbin in kucağına doğru düşmüştüm.

Üzerimdeki sarı şeye bakmak için ellerim titreyerek onu itelediğimde bunun korkmuş bir Hyunjin olduğunu görmem ile derin bir nefes aldım. Hyunjin itmemin hızı ile yere yuvarlanırken çığlık attığım için acıyan boğazımla derin nefesler aldım yattığım kucaktan habersiz. Bu sırada onu fark etmemi sağlayan Changbin in sesi oldu.

-Hani korkmazdın?

+Korkmuyorum zaten.

Filmden korkmamıştım. Aniden üzerime çullanan Hyunjin ile şoka uğradığım için çığlık atmıştım.

-Tabii canım korkudan kucağıma yığılan da Chan Hyung du.

+Üzerine yığılan ayı gibi bir Hyunjin olsaydı sende benim kucağıma yığılırdın.

Dedim ve doğrulup geri yerime oturdum. Bu sırada alınganlığı tutan Hyunjin konuştu.

-Aşkolsun Eun . Ayı mı diyorsun bana?

+Demiyorum ama aniden gelince korktum bende.

-Ben anladım anlayacağımı.

-Neyse sonuç olarak Hyunjin korku filmlerinden korkuyor.

-Sizinde dilinize düşülmez ha.

-Dilimize değil yere düşmeye devam et sen.

-Ha ha çok komik.

Diyip surat asan Hyunjin geri yerine oturup ağzına birkaç tane mısır attı.

Ortalık sakinlediğinde biraz daha vakit geçirmiş, hava kararınca vedalaşıp evlere dağılmıştık. Changbin uykusu geldiğini söyleyip odasına gittiğinde bende odama geçtim. Üzerimi değiştirip ışığı kapattığımda herşey yeni başlıyordu.

Korku filmi izlerken korkmam desemde bu sadece izlerken geçerliydi. Etraf karanlık olduğunda korkum başlıyor soluğu anneme sarılıp uyurken buluyordum. Fakat tek sorun şuan annemin olmaması idi. Derin nefes alıp uyumaya çalıştım.

Sağa döndüm , sola döndüm. Uykunun bir türlü gelmemesi yetmiyormuş gibi korkumda artıyordu. Keşke annem şuan burada olsaydı diye içimden geçirdim ve yorganıma daha sıkı sarıldım.

Aradan ne kadar süre geçtiğini bilmiyorum ama daha fazla uyuyamazsam yarın bulduğum ilk fırsatta herhangi bir yerde uyuyakalacağımı iyi biliyordum.

Gitip gitmemek arasında kalırken kendimi Changbin in odasının önünde buldum. Kapıyı tıklattığımda ses gelmesede mecburen odaya girdim. Üzerinde yine tişört yoktu ama bu sefer yorgan biraz daha kapalıydı.

~•~

Korkmuş minik Eun umuz.
Bakalım neler olacakkk ?
Bol oy ve yorum dileğiyle bir sonraki bölüme kadar kendinize iyi bakın 🎐