《𝕁𝕖𝕠𝕟 𝕁𝕦𝕟𝕘𝕜𝕠𝕠𝕜》
İki mafya.
•••
Kazanılması gereken bir ihale.
Birinin küçümseyici, keskin ve kendinden emin bakışı yakışıklı çehresinde yer edinmişken diğerinin alay dolu korkusuz gözleri ve dolgun kırmızı dudaklarını iki yana gerdirmiş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ah bir bakıyor Of bir gülüyor
Yeni bölümle hepinize selamlarr
Hayat nasıl gidiyor? Ben maket teslimatından iyi ve yüksekimsi bir not aldım diye çok mutluyum birde babamları ikna edip aşırı harika bir mimarlık uygulaması satın aldım, onu kullanacağım diye çok heyecanlıyımmm(sanırsın oyuncak alındı, geceler haram olacak bir kariyer okuyunca sevindiğin şey kullanması finallerine yardımcı olacak uygulamalar oluyor işte sjsjsj)
Oy ve yorum yapmayı unutamayınız ve BENİ TAKİP ETMEYİİİİ
Keyifli Okumalar❤️
Sabah olduğunda ikimizde garip bir şekilde hayatta kalmış bir halde uyanmıştık. Ne ben intikam için Harley'in gece yarısı gırtlağına çökmüştüm ne de o gene bir aptal cesaretiyle odama gelmişti.
Şimdiyse benim şirketime doğru yola çıkmıştık. Taehyung ve Kai gece yarısı habersiz geldi diye, Harley, Yoongi'nin güvenli eve değil, direk şirketime geçmesini haber vermişti. İşleri artık tahminlerimiz olduğundan kamufle olarak çözmemiz gerek kalmamıştı. Zaten duyduğuma göre Yoongi'de bizimle aynı isimleri bulmuştu.
Bütün bu olaylar olurken yaklaşan diğer ihale ve akşamdan gitmemiz gereken İtalya, acele etmemize sebebiyet vermişti. Sabahın 6'sında şirkete geçmemiz gerekiyordu çünkü bu ortaklık işi, bir pusuya daha düşürülmeden bitmeliydi. Ne şirketimin zor duruma girmesini istiyordum ne de susmak bilmeyen ihtiyarın kabarıp dayılanmasını duymak. Zaten artık babam demeyip onun son nefesini verdirtecek sinire ulaşmıştım, birde bu sinirime körükle giderse elimden kimse alamazdı onu.
Elbette düşüncesiz bir hareket olurdu onu şu an öldürmek. Adamları da saniyesinde beni öldürmek isterlerdi ve mafya dünyasında kendi kendine düşman olan tek mafya ailesi olarak tarihe adımızı yazar,diğer düşmanlarımızın ekmeğine yağ sürerdik.
Bu şu an uğraşacağım son şey bile olmamalıydı zaten.
Bir düşman yeterince sinirlerimi bozmuş, birde geceyi Harley ile geçirmeme sebep olmuştu. Önce onu bulup anasından doğduğuna pişman etmem gerekiyordu.
Düşüncelerim kafam iyice meşgulken şirketime varmıştık. Arabayı garaj yerine park etmek için görevlilerin anında açtığı garaj kapısından arabayı sokarken Harley üç saattir başını kaldırmadığı telefonundan başını kaldırıp etrafa bakmıştı.
Geldiğimizi anlamış olmalıydı. Ayrıca yol boyu onu dışarıya atma isteğiyle beni dolduracak herhangi bir şey yapmamıştı. Sanırım durumun ciddiliğinden, bana biraz daha uysal davranmaya başlaması gerektiğine ikna olmuştu?
"Geldik,inebilirsin."
"Fark ettim. Neyse, Yoongi 10 dakikaya varacağını söyledi haberin olsun." Sonra etrafa yeniden baktı ama küçümseyici bir tavırla, şaşılmaycağı üzere. "Bu duvarlar içinde güvende olduğumuza emin misin? Az önce ki güvenlikte babanın adamı falan değildi, değil mi?"
