KURTALAN MAHALLESİ SERİSİ - 1
İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de...
20. Bölüm oy sınırı 1200, yorum sınırı 1000 (bölüm sonu açıklamasını okuyun lütfen 💖)
instagram: mishelwatty wattpad:authormishel
Yıldızı doldurduysak eğer iyi okumalar💖
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
BÖLÜM 19- SENİ ÇOK SEVİYORUM
*
İnsana bir gün nefes olup bir gün ölüm olmak nasıl bir histi? Bir umut vermek ve sonra acımadan almak o umudu, göğsü yarıp geçen hançer değil de neydi?
Beni yaşatan bir orman, beni yakan bir ölüme nasıl dönüşebilmişti? Verdiği umudu avuçlarımın içini söke söke tırnaklayarak kazımak etimden, onu hiç mi yaralamamıştı?
Duvarı izleyen soğuk, uykulu fakat uyku için tek bir an kırpılmayan gözlerimden akan kaynar bir damla yaş, yastığıma düştü. Sıkı sıkıya sarıldığım yorganım, açık camdan içeriye giren rüzgar ve kulaklarımı döven yağmurun sesi bile zihnimi berraklaştırmaya yetmiyordu.
Solumda, göğüs kafesimde bana verilen ve düşünmeden çekilip alınan o organın bıraktığı boşluk sızlıyordu. Kemiklerime ve hatta saçlarımın diplerine kadar vuran bir acı, alaşağı ediyordu beni. Yattığım yatak pekte kıvamına gelmiş bedenimi bir bataklıkmış gibi içine çekiyordu.
Acı çekiyordum, nefesim benden çok uzaktaydı.
Yastığımın altında titreyen şeyle yutkundum. Halihazırda yastığımın kenarında uzanmış olan elim, soğuk çarşafa sürtünerek yastığın altına girdi. Saatler önce oraya sıkıştırdığım telefonu elime alıp tuş kilidini açtım. Karanlık oda boğucu, kör eden bir aydınlığa kavuştu. Kasvet, ruhumu sıkıyorken ekrandaki ismi seçmeye çalıştım.
Enfal63: Uyudun mu?
Boğazıma baskı yapan o hissi gönderebilmek umuduyla yutkundum. Yüz üstü uzandığım yatakta pozisyonumu değiştirip sırt üstü uzanırken parmaklarımın sıkıca tuttuğu telefonun ekranındaki bildirime dokundum.
Tutku Günay: Hayır. Sen neden uyumadın?
Gözlerim ekranın sağ üstündeki saat göstergesini buldu. Neredeyse sabah oluyordu. Tibet, bana o sözleri söyleyeli saatler olmuştu. Gün devrilmiş gece dikilmişti göğe. Bense biçare soluklanmaya çalışan ölümcül bir hastaydım şimdi.
