KURTALAN MAHALLESİ SERİSİ - 1
İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de...
16. Bölüm oy sınırımız 1000, yorum sınırımız 1000(boş yorumlar yapmayınız lütfen)
Bölümde smut içerikler yer almaktadır, rahatsız olanlar da okusun 🤪
instagram: mishelwatty wattpad : authormishel
İyi okumalar 💖
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 15- TUTKUNUN KOLLARINDA
*
Dudaklarımı ısırdım. Bakışlarım karşımda kalan iki katlı, konforlu olduğu uzaktan bile görünen o evin beyaz duvarlarını izliyordu.
O, evimize gittiğimizi söylediğinde bunu kısa bir an idrak edememiş ve yalnızca yüzüne bakmakla yetinmiştim. Fakat sonra susacağımı anlamış olacak ki evi geçen iki yıl önce satın aldığını ve kullanmadığını açıklamıştı.
Söylediklerini kabul ederken Janset'e beni idare etmesi için kısa bir mesaj çekmiş, onayı aldıktan sonra da rahat bir nefes alıp onun sürdüğü aracın içinde sessiz sedasız izlemiştim yolu.
Kalın tekerleklerin, o yolun bizi getirdiği yer can alıcıydı. Ormanın içinde, ince ve tek yön bir yolda ağır ağır sürdü aracını. Yolun her iki tarafında da birbirine paralel olarak dikilmiş, naif gece lambaları yolu ve ormanın bir kısmını aydınlatıyordu.
Onun bu evi nasıl bulduğunu bilmiyordum. Bu şehirde, böylesi güzel bir ev olduğunu da bilmiyordum.
O ışıklı orman yolunun bitiminde etrafı ahşap çitlerle çevrilmiş, büyük bir bahçenin tam ortasına dikilmiş beyaz bir köşk vardı. Ahşap kaplama duvarları, uzun camlarına kapatılmış olan lila panjurları ve camların dibindeki renk renk çiçeklerle bir masaldan fırlamış kadar güzeldi.
Tibet, aracını garaj kapısının hemen önünde kısa bir an duraklatınca yeşil bir ışık aracı yatay bir sensörle okudu ve uzun garaj kapısı ansızın açıldı. Şaşkın bir nefesle dudaklarımı ısırıp yan bir gözle onu izledim.
Üzerindeki bakışları fark ederek bana döndüğünde ileriye atılan araç geniş bahçeye girdi ve sensörlü kapı gürültüyle kapandı.
"Burası senin evin mi?" diye sormadan edemedim. Başını sağa sola sallayıp uygun bir alana park ettiği aracın motorunu kapattı ve bedenini hafifçe bana çevirip gülümsedi.
