KURTALAN MAHALLESİ SERİSİ - 1
İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de...
15. Bölüm oy sınırı 900, yorum sınırı 900 (bölüm sonu açıklamasını lütfen okuyunuz.)
instagram:mishelwatty wattpad:authormishel
Oy ve yorumlarımızı ihmal etmeyelim 💖
İyi okumalar 💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 14- EVİMİZ
*
Bizi yakıp kül edecek kudrette bir aşkın göğsüne sığındım. Soğuktan nasibini almış parmak uçlarım onun kazağından tutunuyorken, kulağıma fısıldadıklarının bıraktığı leke, aşkın kızıl lekesinden başka bir şey değildi.
Yüreğimi, avuçlarına bırakmak ve ondan kaçabildiğim kadar kaçmak arasında verdiğim o savaş bitmek bilmedi. Yüreğimi, onun avuçlarına bırakmak istiyordum çünkü her ne kadar benim kaburgamı dövse de o kalp, ona aitti. Ondan kaçmak istiyordum çünkü bana, aşkına boyun eğmekten başka çare bırakmıyordu.
"Sevgilin mi?" dedim kayıp bir sesle. Dudağı hafif bir tavırla yukarıya kıvrılırken uzun parmaklarını belimde sonsuz bir gezintiye çıkardı. Titredim.
"O kadar şey yaptıktan sonra askerlik arkadaşım olamayacağına göre?" tek kaşı havada, muzip bir tavırla sordu sorusunu. İçime yerleşen o yabancı hisler, ruhumu gıdıklıyordu.
"Senin askerlik arkadaşın mı var sanki? Kesin bedelli yapmışsındır." derken kaşlarımı alnıma yükseltip üstten bir bakış attım yüzüne.
"Dokuz yıl önce bedelli olduğunu sanmıyorum ben." dedi kendini beğenmiş sesi. Askerliğini dokuz yıl önce yaptığını öğrenirken bakışlarımdan yansıyan hayranlığı gizlemeye çalıştım.
"Nerede yaptın askerliği?" dedim bir an sonra. Bendeki vatan millet aşkı başkaydı doğrusu. Boy boy çocuk doğurup Türk isimleriyle şereflendirecektik umuyordum ki.
"Siirt." demekle yetindiğinde başımı salladım.
"Peki neydin? Komutan oldun mu?" sorumla gülümseyip gözlerini devirdi.
"Lise mezunu olarak giden kimse üst rütbede olmaz, bildiğin komandoydum." ağzımın suyu akacak gibi olduğunda yutkundum. Vatanını da savunmuştu, zehir olsa yutardım artık.
"Sen üniversitede Bilgisayar Mühendisliği okudun değil mi?" dedim bilmiş bir tavırla. Zübeyde sağ olsun, o dönem aramızdaki en iyi stalker oydu.
