KURTALAN MAHALLESİ SERİSİ - 1
İnsanın hayatında kimi anlar vardı ki, bir dönüm noktası ya da sıfırdan başlangıcı olabilirdi kişinin. Tek bir durum, tek bir mekan ya da tek bir insan yeterdi. Ve tek bir duygu. Kızgınlık olabilirdi, kırgınlık belki de...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
BÖLÜM 9- OYUN BİTTİ
*
Bir kelepçeyi paylaştığın adam yeri geliyordu karşı nezaretinde, senden metreler ötede olabiliyordu. Evet, durum tam anlamıyla buydu.
Yaka paça bir ekip otosuna tıkılmış, çok geçmeden sanki tövbe haşa adam öldürmüşüz gibi ensemizden tutularak nezarete atılmıştık. Tabi devletimiz karşısında boynumuz kıldan inceydi fakat, insan doğrayan hayvanların görmediği muameleyi görmek de ne yalan söyleyelim biraz ağırdı doğrusu.
"Sultan, sen duş almadın mı yine?" deyip yanımda fısır fısır konuşan garip giyimli kadını yan bir bakışla süzdüm.
"Asiye, bana sürekli kokuyorsun iması yapmayı kes. Yıllardır senden çektiğim ne benim?" diyerek konuşan kızıl, yanık saçlı kadının tok sesi nezarette eko yaparak dağıldı.
Zemini izleyen gözlerimi kaldırıp karşımda kalan nezarete bakındım. O saniyelerde ela gözlerim, bir çift yosun yeşili göze takıldı. Canım gırtlağıma takılmışçasına hırıltılı bir soluk bıraktım. Canıma kastı vardı maalesef.
"Bana bak kız." deyip omzumu dürten kadınla çatıldı kaşlarım. Tibet'i izleyen bakışlarım yanımdaki kadına döndüğünde onun abartılmış bir makyajla süslenmiş yaşlı yüzüyle karşı karşıya kaldım.
"Şu beraber geldiğin yakışıklı neyin oluyor senin?" konuştukça dudaklarının arasından sızan sigara kokusu, midemi bulandırdığında nefesimi tuttum.
"Neden soruyorsun teyze?"
"Teyze mi?" diyerek bağırdı abartılı bir ses tonuyla. Başımı korkak bir tavırla sağa sola salladım. "Anandır teyze, ben kaç yaşındayım biliyor musun sen?" ne tepki vereceğimi bilemezken araya yorgun, bozuk bir ses girdi.
"Kırk yediye girecek." sesin kimden geldiğine baktığımda sarı saçlarını eliyle tarayan, üzerinde leopar desenli bir elbiseyle yerde oturan ve abartılı bir kırmızı ruj süren o kadınla karşılaştım.
"Cansel." dedi Asiye. Uyarı dolu sesi beraberinde siyah, uzun saçlarını sağa sola savurdu. Saçlarının kaynak olduğu diplerinden belli oluyordu.
