Telefonun çalmasıyla uyanmıştım.Israrla çalıyordu,oflayıp kimin olduğunu bakmadan açtım.
"Alo"
"Gaye.."dedi Alaz derin sesiyle
"Neden aradın?"
"Seni özledim Gaye."
"Boş yapıyorsun Alaz."deyip yüzüne kapattım.Oflayıp her şeyin neden üst üste geldiğini düşünmeye başladım.Neden ya yani neden? Ben düşüncelere dalarken telefonuma mesaj geldi.Baktığımda ise Şakadan Aşk sitesinden gelmişti.Bildirimin üstüne bastığımda Alaz'dan geldiğini gördüm.
'Gaye güzelim gerçekten çok pişmanım.Hemde köpek gibi.Nolur aç telefonlarımı engellemişsin zaten başka numaradan aradım seni ama yüzüme kapattın.Her seyi baştan alamam ama geleceğimizi değiştirebiliriz.Abin de bende çok pişmanız, mecburduk anla bizi de seni korumak için yaptık.Daha doğrusu ben yaptım abinin de suçu yok onu ben zorladım seni tek korumanın yolu buydu çünkü.Beni affetmiyorsan bari abini affet o seni kaç senedir uzaktan izliyor ve koruyor.O senin için canını verir onu affet beni affetmezsen bile güzelim.'
Okuduğum mesaja sadece bakıp geri kapattım.Alaz'a karşı içimde kızgınlık ve kırgınlık vardı.Onu kolay kolay affedeceğimi sanmıyordum.Polat'ı ise bilmiyordum ona karşı nötr gibiydim ama bir yandan da çok kızgındım.Her şeyi zamana bırakmıştım artık.Saate baktığımda 22.00 gösteriyordu.Aklıma Meri'nin gelmesiyle hemen onu aradım.Birkaç dakika sonra telefon açılmıştı.
"Alo"
"Meri hani buluşuyorduk."
"Buluşacağız zaten tam sana yazacaktım biz kapının önündeyiz hadi aşağı in!"
"Tamam" deyip telefonu kapattım.Aşağı indiğimde annemlerin geldiğini gördüm.Televizyon izliyorlardı.Annem beni fark edip "Kızım uyuyordun rahatsız etmek istemedim.Acıktıysan yemek hazırlayım sana."
"Yok anne bizimkilerle biraz oturacağız mahallede gelince ben atıştırırım bir şeyler."
"Tamam kızım dikkatli ol telefonun açık olsun."
"Tamam anne."deyip evden çıktım.Binadan da çıktığımda bizimkileri gördüm.Hepsiyle bir araya gelmeyeli uzun zaman olmuştu.
"Hadi gidelim."dedi Berkan
Mahallenin parkına geldiğimizde uzun zamandır buluşmadığımızı fark etmiştim.
"Niye bu kadar uzak kaldık birbirimizden?"dediğimde Mertle göz göze gelmiştik her ne kadar benden hoşlansa da o benim çocukluk hatta bebeklik arkadaşımdı.Sadece gülümsedim ona karşı o ise yüzümü inceledi.Sonra ise "Ne kadar çökmüşsün Gaye?"dedi
Hafif gülüp "O kadar belli mi oluyor?"
"Ah be güzelim benim.Berkan en başından bana bize söyleseydi seni yalnız bırakır mıydık biz?" demişti Burak
"Ben istedim ona kızmayın ben bile hala atlatamamışken size söylemek istemedim sizi de üzmek istemedim."
"Salak biz ne diye varız burda!"diyerek kafama vurdu Meryem
"Ne vuruyorsun be? Hastane bitti burda da başla."diyerek dil çıkardım.O ise tam bana vuracakken Mert onu tutup "Sakin kızlar." dedi Bizim her zamanki rutinimizdi. Biz birbirimize girer Mert ise bizi ayırırdı.Eski zamanları özledğimi fark etmiştim.Hayatım önceden çok güzelmiş hiç kaos yoktu,annemi babamı öz zannederken ne kadar mutluymuşum? Yine de mutluydum yanımda arkadaşlarım vardı.Onlar konuşurken ben onlara dalmıştım.
