Sabah ki konuştuğum küçük minikler gibi bende evlatlık alınmıştım. Onlar beni gördüğünde korkmuşlardı. Çünkü onları evlatlık alacağımı düşünmüşlerdi acaba bende hissetmişmiydim, beni verdiklerinde ağlamışmıydım?
Kapının önünde hala annemin dediği cümle beynimin içinde dönüyordu. İlk bir an sarsıldım sonra gözlerimin karardığını hissettim.
Gözlerimi açtığımda yatağımda yatıyordum.
"Kızım iyi misin?"
Dediğini duydum annemin ya da manevi annemin.Ne diyeceğimi ve ne yapacağımı biliyordum.Gözlerimin dolduğunu hissettiğim an gözümden bir damla yaş intihar etti.Ağlak tonla "Ben evlatlık mıyım?" Dedim annem ise sadece bana dolu gözleriyle bakmakla yetindi.Bir şey diyemedi sadece benim ona baktığım gibi baktı.Canım yanıyordu hem de öyle bir yanıyordu ki sanki içimde biri kalbimi söküp alıyormuş gibi pompalıyordu.Hemen yatağımdan kalkıp aşağı indim. Babam odada olmadığına göre aşağıdaydı.Ona sorucaktım bana bir şey demek zorundaydılar yoksa kafayı yiyecektim.Salona geldiğimde babam pencereye bakan kanepenin yanında oturuyordu.Öylece dışarı bakıyordu.Yanına ilerleyip omzuna dokundum.
"Baba..." Dedim çaresizce
"Baba nolur bana bir şey söyle yoksa kafayı yiyeceğim nolur..."
Bir hıçkırık koptu ağızımdan babam bana dönüp
"Güzel kızım her şeyi anlatacağım ama sakin olacaksın tamam mı?"
Kafamı salladım yeter ki bana bir şeyler söylesin.Elimi tutup diğer elini de saçıma getirdi, hafif okşayıp konuşmaya başladı.
"Sen daha 2 günlüktün bize verildiğinde öyle ağlıyordun ki hiç susmamıştın.Abin doğduktan sonra annen bir daha hamile kalamamıştı.Çünkü abinin doğumu zor geçmişti ve annenin rahmine zarar vermişti.Annene eğer bir bebek daha doğarsa ölüm riski olur dediler.Fakat annen bir tane daha çocuk istiyordu.Sonra bir gün kapımız çalındı elinde bir bebekle bir kadın.Bizi izlemiş güvenli birileri olup olmadığımızdan emin olduktan sonra geldi yanımıza.O gelen kadın senin öz annendi Gaye'm." dediğinde daha çok ağladım bir anne evladını nasıl bırakırdı ya nasıl!
Derin bir nefes alıp kaldığı yerden devam etti babam.
"Annen kocasından şiddet görüyormuş.Seni o cehennemde büyütmek istememiş.Baban ise sen annenin karnındayken terk edip gitmiş.Annende 2 çocukla kala kalmış orta da biz senin abinin olduğunu bilmiyorduk yeni öğrendik.Annen seni bize verdiğinde söylememişti.Her neyse sonra eşiyle evlendirmişler anneni kadın başına yapamazsın evlen demişler ona,o da mecbur evlenmiş.Sonra eşi şiddet uygulamaya başlamış.Seni de istememiş annende sen onun gibi şiddet görme diye bize verdi kızım sen daha 2 günlüktün.Geldiğin gün ağlamıştın hiç susmamiştın sonra abin seni kucağına alıp sevdiğinde susmuştun.Biz çok şaşırmıştık annenle."
Hem babam hem ben öyle bir ağlıyorduk ki.İkimizde mahvolmuştuk. Babamın yanından kalkıp evden çıktım. Mezarlığa doğru yürümeye başladım. Yürürken sanki şuurum yerinde değildi.Birine çarpmıştım ama ona hiç bakmadan yoluma devam ettim arkamdan bir şeyler diyordu.Fakat duymuyordum sesi buğulu geliyordu.Birinin kolumu tutup çevirmesiyle kendime geldim.Alazdı, şu an ona ihtiyacım vardı ve tam zamanında karşıma çıkmıştı.Alaz benim halime bakınca şaşırmıştı.
"Noldu sana Gaye?" Dedi fakat ben ona boş bakışlarla bakıyordum.Beni sarsıp bir şeyler dedi yine ama ben anlamadım tek yaptığım ona bakmaktı.
"Alaz..." Dedim çaresizce "Ben bittim Alaz, benim bütün gücümü aldılar Alaz!"
"Güzelim birtanem noldu hadi söyle"
"Ben abime gitmek istiyorum." Deyip onu orda bırakıp koşmaya başladım.O ise bana bağırıp peşimden gelmeye başladı.
Mezarlığa girdiğimde içimde bir şeyler koptu buraya en son 17 yaşımda gelmiştim.Yani abimi buraya gömdüğüm de ondan sonra buraya gelicek cesareti gosterememistim.Direk abimin mezarına ilerledim.
"Aa... bi.. bak ben geldim tam 5 yıl sonra ama bitik şekilde geldim . Senin öz kardeşin olmadığımı öğrendim." Dedikten sonra bir hıçkırık çıktı.Ondan sonra devamı geldi kriz geçiriyordum.Hastalığım tetiklemişti.İyilestigim kurtuldugumu zannettiğim hastalığım şu an tetikliyordu. Ben kriz geçirirken Alaz benim yanıma gelmiş beni kendine çekip sakinleştirmeye çalışıyordu.Fakat işe yaramıyordu beni bir tek abim sakinleştirirdi. O da yoktu şimdi ne yapicaktim?
Alaz endişeli şekilde beni kendime getirmeye çalışıyordu fakat işe yaramıyordu.
Kendime zarar veriyordum. Tişörtümü yırtmaya çalışıyordum kendime vuruyordum.Alaz ise beni engelliyordu.
"GAYE!" Deyip beni kendine çekti.Saçlarımı okşayıp öpücükler kondurdu .
"Sakin ol güzelim bak ben burdayım sakin ol bir şey yok tamam mı ?"
Onun sesini duyuyordum ve titremelerim yavaş yavaş geçiyordu.İşe yarıyordu beni sakinleştiriyordu.
"Aferin benim güzelime."deyip beni kucağına aldı.Yavas yavaş yürüyerek mezarlıktan çıktı.Bir yandan da benim başımı öpüp sakinleştirici sözler söylüyordu.Arabanın kapısını açıp beni arkaya yatırdı.Kendi ise şoför koltuğuna geçip aracı hareket ettirdi.Arada bana dönüp bakıyordu.Ben ise hafif kendime gelmiş ona bakıyordum.Nereye gideceğimizi bilmiyordum fakat ne hastaneye ne de eve gitmek istiyordum.
"Alaz eve gitmek istemiyorum." Dediğimde aynadan bana bakıp kafasını salladı. Sormadı neden diye sanırım abimle konuşurken dediklerimi duymuştu.Ya da halimi görüp daha fazla üstüme gelmemişti.Birkaç dakika sonra araba durmuştu.Nereye geldiğimize bakmak istedim fakat hiç halim yoktu.Sadece tavana baktım boş boş.Alaz ise o sırada arabadan inip benim yanıma geldi. kapıyı açıp tekrar beni kucağına aldı. Sesimi çıkarmayıp sadece ona baktım.Basimi omzuna yaslayıp beni götürmesine izin verdim.Biraz yürüdükten sonra durdu.Bana bakıp "Kumsala yatacagiz üşümessin değil mi?"
"Hayır" dediğimde eğilip beni yatırdı sonra kendini benim yanıma attı.Kolunu kaldırıp gözleriyle işaret edince kafamı koluna dayadım.O da beni kendine daha çok çekmişti.
"Sakinleştin mi güzelim?" Kafamı sallayıp sadece onu baktım.Kafamı öpüp geri yattı.Yıldızlar çok güzel duruyordu,bir sürü vardı.Yıldızları izlerken Alaz'a dönüp
"Eskiden yıldızlardan bir tanesini seçip abim olduğunu düşünür onunla konuşurdum.Şimdi düşününce de çok saçma olduğunu gördüm ama onu öyle düşünmeseydim kafayı yerdim herhalde Alaz."
Alaz beni dinleyip "Peki şimdi yapıyor musun?"
"Bazen yapıyorum, eskiden her gece konuşurdum ve rahatlardım."
"Şimdi de konuş güzelim o senin abin evet öz de olmasa abin o seni çok sevmiş sende onu seviyorsun sana güzel abilik yapmış."
"Evet o benim abim.Ama öz abim de varmış ve beni aramaya gelmiş Alaz ben ne yapacağım? Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum."
"Ben yanındayım ve sana yardımcı olacağım sen yeter ki sakin ol tamam mı?"
"Tamam ama yanımdan asla ayrılma tamam mı?"
Anlımı öpüp "Ayrılmam güzelim." deyip sarılmaya devam etti.
