2013 : Temporal Rift

PROLOGUE

[ February 10 2023 ]

I am with Aji my bestfriend and day off namin sa work ngayon. We hangout a lot and she knows all my dirty secrets. I am Avian and this is my story.

Mamimili kami para sa grocery namin this week. Ubos na kasi ang supply namin at mag momovie night kami mamaya at kaunting inuman. Napadaan kami sa court and nando'n si Wayne. Wayne is my happy crush since I saw him last last week. He's so gwapo kasi besides, ang tangkad niya at magaling pang basketball player.

“Hindi ba siya yung crush mo Avi?” Tanong sa akin ni Aji na nakatingin sa gawi ni Wayne. Agad ko siyang tinignan ng masama at sinenyasan na wag magpahalata ngunit huli na ang lahat.

Nagkasalubong ang  mata namin ni Wayne ng tumingin ako sa kanya at ang paligid ko ay tila nag slow motion. Ngumiti siya at doon na bumigay ang kanina ko pang pinipigilang hiyaw sa aking puso.

Ngumiti ako ngunit tumingin palikod sa kanya. Hindi ko naitago ang kilig na naramdaman ko sa pamatay niyang ngiti. Sino ba namang hindi ang gwapo gwapo niya tapos ang bango bango pa.

“Para kang kinikiliti jan.” Pang-aasar ni Aji sakin. Tinulak pa akong bahagya at ngumiti ngiti pa.

“Halata na nga ako mas lalo mo pang pinapahalata eh. 'lika na nga bumalik na tayo sa bahay at baka mahimatay ako sa kilig dito!” Bulong ko sa kanya.

Papaalis na sana kami ng may humarang sa aking harapan. He's perfume smells really familiar and his presence gives me the chill I cannot describe.

Ini-angat ko ang aking paningin at mali ka ng hula. Hindi si Wayne ang nasa harapan ko. It was my ex-boyfriend Jace.

“So in order to move on from me, you chase after my brother?” He said and smiled. Tumingin ako kay Wayne at muntik lang naman akong mapatalon ng makita ko siya sa aking likuran.

“Hi, sister in law.” He also smiled and smirk.

May hawig sila pero hindi ko alam na magkapatid ang dalawang 'to. I am confused yet surprised with the information I just heard.

“Miss me?” Jace asked. He leaned forward and wait for me to answer but I refused. Hinawakan ko si Aji at sumubok umalis.

“Hey, I am finally back my love. You really have nothing to say?” He added. Bumalik ako at hinarap siya na kahit nakatingala ako ay tinignan ko siya ng masama.

“Yes, you are finally back after 5 years my dear. 5 whole years without any word from you. Wala nga akong alam sa nangyari sayo and now you're back and act like it was just yesterday?” I answered.

“We can talk privately and I'll tell you everything.” Jace said.

“I am not ready to talk to you.” I said and finally leave.

And I think I will never be ready. I don't deserve to know nothing about what happened. And yes we need to talk para malaman ko kung ano nga bang dahilan pero hindi pa talaga ako handa.

[ house, 5:36pm ]

“I can really understand bebs bakit ganon reaction mo kanina pero hindi ba mas magandang makapag-usap kayo?” Tanong ni Aji.

“Alam mo? I-abot mo nalang yung kamatis at pipino sa akin.” Sagot ko kay Aji. Inabot naman niya ang pinapaabot ko ngunit ngumiti ito ng pilit at bahagyang nilakihan ang mata.

“Oo naman te. Mag-uusap kami pero hindi ngayon. Bukod jan wala na rin naman akong nararamdaman sa kanya. It's just I think I deserve an explanation 'di ba?” Pagpapaliwanag ko.

“Kung hindi ngayon edi kailan pa? Alam mo hindi mo na talaga kailangang patagalin pa ang usapan na yan. Tsaka no feelings involve naman kasi naka move on kana. So what's stopping you?” She asked.

“Alam mo tama ka. Kausapin ko siya bukas na bukas din pero ngayon hindi ba pwedeng yung kakainin at papanoorin natin problemahin natin?” Biro ko kay Aji tumawa naman siya at agad ding tumulong sa akin sa pag p-prepare.

[ court, 9:03am the weather is cloudy ]

I am waiting na ma-encounter or makasalubong kahit isa lang sa magkapatid dito sa court. possible kasi na nandito sila pero wala e.

Maya maya pa ay may malakas na sirena ng ambulansya ang tila gumigising sa buong kabahayan ng aming lugar. Nang makadaan ito sa aking harapan ay naaninag ko si Wayne na nakasakay sa likod non.

“Avii!” Sigaw ni ate Jane isa sa mga kapitbahay namin.

“Bakit po ate Jane? Sino po yung nakasakay?” Tanong ko sa kanya.

“S-Si Jace! Si Jace yung nakasakay doon. Halika sumakay ka kay kuya mo Jerome at sumunod ka agad sa hospital.” Utos nito sa akin

Gaya ng utos niya ay sumunod kami agad sa ambulansya. Nang makarating kami sa hospital at binaba si Jace ay hindi ako nakagalaw.

Puno ng dugo ang ulo nito at patuloy na nagdudugo ang kanyang ilong. I tried stepping forward but I can't. I never expected this kind of situation and natatakot ako na baka huli na bago ko siya makausap.

[ Jace's hospital room 10:26am ]

Pumasok ako sa loob at pinahintulutan ako ng pamilya ni Jace. Gising daw si Jace at ako agad ang gusto niyang makita.

As I enter the room I saw his eyes smiling at me. Nilahad niya ang kamay niya sa akin at agad ko naman itong hinawakan.

“I missed you so much love.” He uttered. My eyes started getting warm and a tear dropped.

“Anong nangyari bakit ka nandito, inaantay kita at ready na 'kong kausapin ka.” I said.

“I don't think my time right now will be enough. Let us use the time for the happy ending.” Ramdam ko ang paghihirap sa boses nito.

“Always remember that I never stopped loving you. I never forget you and It was never my choice to leave you behind. You will know everything sooner or later.”

“Shh- stop explaining. I love you so much.” I am crying yet smiling. Tama si Aji kung hindi ngayon kailan pa? Hindi na siya magkakaroon ng pagkakataon na makapagpaliwanag.

“I know because you still wear that necklace. That necklace will always lead you the way back home to me.” He smiled and hold my cheeks.

“Sorry Jace. Sorry for judging the situation without knowing anything. Sorry if I didn't want to hear your explanation. Sorr-” I stopped apologizing when his hand starts falling down from my cheeks.

I am really sorry, my love.