Secretly In Love With My Bestfriend | ✓ [COMPLETED]

Chapter Fifty-eight

They're really thoughtful.

"Bye po Miss Amethyst!" kaway sa akin ni Carmella na ibinalik ko naman bago itaas ang bintana ng kotse at mapasandal sa upuan sa passenger seat.

"Argh! I'm beat." ungol ko bago mag-ingat kasunod ng oaglagutukan ng buto ko.

"Ngayon mo naramdaman iyan pagkatapos mag-entertain ng fans mo? Ang tibay mo talaga sa jet lag." manghang ani ng isang boses na ikinatawa ko ng mahina.

"Mamaya eepekto ang jet lag sa akin kapag nasa bahay na tayo. " sagot ko bago siya tingnan mula sa rear mirror sa loob ng kotse. "Tsaka hindi ko naman pwedeng snob-in ang mga fans ko. It's rude. Kung hindi dahil sa kanila wala ang Luxe AV ngayon." makabuluhang ani ko na kita ko namang ikinatango niya bago mapatawa.

"Sa bagay, Tama ka naman don. " tumatango-tangong sambit niya abgo mag-focus ulit sa daan.

"Teka, nagugutom ka na ba? Drive through kaya muna tayo?" sunod-sunod na tanong nito na ikina-iling ko naman.

"Hindi na. Sa babay na lang kumain, Ryle. Sa supermarket na lang tayo dumaan para bumili ng mga pwedeng lutuin." suhestiyon ko na kita ko namang ikina+kunot ng noo niya.

"Kaya mo ba, boss? Kase pag drive through Hindi ka na magluluto at kakain na lang, e." pagbibigay nito ng opinyon na ikinatawa ko naman ng mahina.

"Don't worry, I can cook. Tsaka na-miss ko na kasi ang hom .cook meal, e. Ayoko na muna ng fast foods." paliwanag ko naman na ikinatango naman nito.

"If that's what you want, boss." pagsang-ayon nito na ikinangiti ko naman.

Ryle was my driver and body guard na rin. Inaanak siya ni Tita hope at nagkataon naman na naging kakalse ko siya sa France. Along side my secretary, Pau.

Speaking of him. Kailan ba siya susunod dito?

"Ryle, kelan nga ulit susunod si Pau sa akin?" kuryosadong tanong ko sa kaniya na ikinasulyap nito sa akin saglit bago ibalik ulit ang tingin sa daan.

Nagmamaneho kasi siya at kapag hindi siya tumingin kaagad sa daan ay deads kaming dalawa panigurado.

"Ang pagkaka-alam ko ay sa makalawa. Bibisitahin pa yata kasi niya ang pamilya niya pagkalapag niya sa Pinas, e." paliwanag nito na ikina-tango-tango ko naman.

Natahimik na kaming parehas pagkatapos niyon at ang tanging naririnig lang namin ay ang kanta sa radio na pinatugtig ni Ryle.

Gaya nga ng sabi ko, dumaan kami sa supermarket para mamili ng mga lulutuin na nauwi na sa pag-go-grocery shopping ko.

Ilang buwan din kasi akong mananatili rito sa Pinas. Hindi ko pa alam kung mananatili na ako rito o ano dahil wala naman ng rason upang manatili pa ako rito.

My mom's already dead. Kaya pala gusto niyang pag-aralin ako sa France ay may taning na pala ng buhay niya. She has an acute leukemia. Isang taon pa lang ako sa France ay binawian na siya ng buhay noon.

Nalaman ko lang kay Tita na noong umalis kamia y nasa ospital naman ng mama ko at nakikipaglabam sa sakit niya pero kalaunan ay hindi na rin kinaya ng katawan niya at binawian din siya ng buhay.

Napakasakit sa parte ko noong Malaman ko iyon dahil wala man alnga ko sa tabi niya. Hindi ako nakauwi dahil pina-crinate pala nila ang mama ko at ipinadala sa France para sa akin. Hiling daw iyon ni mama para hindi ako bumalik sa Pinas dahil puro sakit lang naman daw ang aabutin ko roon.

I almost failed my study that time too. Nakaranas kasi ako ng depression noon pero buti na lang at na diyan sila Tita hope at ang mga naging kaibigan ko sa France upang tulungan akong maka-ahon noon.

Kung hindi dahil sa kanila baka walang Amethyst Verone ngayon.

"Nandito na po tayo."

Nabalik ako sa ulirat ng magsalita si Ryle. Doon ko lang napansin nasa tapat na ala kami ng bahay namin noon ni Mama.

Hindi na old style iyon dahil pinarenovate ko ang bahay namin. Modern style na ito at kulay grey at white ang kulay. Two story pa rin naman ang bahay. Naging maganda lang ito ngayon dahil napapanahon na ang disenyo.

Nakangiti akong bumaba sa kotse matapos akong pagbuksan ni Ryle.

"Thank you." ngiti ko sa kaniya matapos makababa ng kotse na ikinayuko niya naman habang may ngiti sa labi.

"Kukunin ko lang yung mga pinamili sa likod." anunsiyo niya na ikinatango ko naman bago napatanaw sa bahay namin.

It feels nostalgic to be back here. My childhood home.

"Nakabalik na apo ako, mama..." may maliit na ngiti sa labing bulong ko bago napatanaw sa langit saglit at maglakad na upang buksana ng gate para makapasok na rin si Ryle dala ang mga groceries na pinamili namin.

Nakabalik na rin ako sa wakas!

_
Moonillegirl🌷