Secretly In Love With My Bestfriend | ✓ [COMPLETED]

Chapter Fourty-Five

MANHID. Tila namanhid ang buo kong katawan habang nakatanaw sa eksena sa itaas ng entabladong iyon.

It was the ending of the play and Seven and Nadia...

Seven and Nadia were kissing...

Halo-halong sigawan ng mga tao ang narinig ko habang pababa ang kurtina sa stage habang ako naman ay nakatulala pa rin na nakatingin sa kanila kahit na natabingan na sila ng pulang tela na iyon.

It's not a real kiss pero sa pwesto ko ay parang totoo iyon. I saw Seven block his thumb infront of Nadia's lips and then kiss it. Para magmuka iyong totoong halik.

But even though it was fake. Hindi ko pa rin maiwasang hindi masaktan. Hindi ko alam kung anong mali sa akin at nararamdaman ko iyon.

Am I threathed? Natatakot ba ako na baka magkatotoo ang hinala ko na baka nagkaka-develop-an na sila ng feelings?

Nadia won't do that to me right? H-hindi niya naman magagawang mahulog kay Seven dahil alam naman niya ang nararamdaman ko para sa kaibigan ko hindi ba?

Mabilis kong pinunasan ang luha ko matapos niyong tumulong na lang bigla. Mabuti na lang at hindi ko nakasama si Wendy hanggang sa katapusan ng play dahil magmumuka akong katatawanan pag nagkataon.

She was called by our classmate para magtao sa booth kaya akong mag-isa na lang ang nanood ng play. Buti na lang pala at nangyari iyon dahil kung nagkataon ay maabutan niya ako sa ganitong sitwasiyon.

Napabuntong-hininga ako at mabigat ang loob na lumabas sa gym theater upang umalis na roon.

I don't think I can stay there for too long. Parang pinipiga ang dibdib ko roon and I felt suffocated. Ganito ba talaga kapag nagmamahal ka ng palihim? Nakakasakal? Nakakasakit?

Napatawa ako ng mapait habang parang zombie na naglalakad sa hallway. Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

I bitterly smile to myself. Natagalan ko ang ganitong sitwasiyon? Ang magmahal at masaktan ng palihim? Paano ako nakatagal ng ganito? Hanggang kailan ko titiisin lahat ng ito? Kontento na ba ako sa ganito lang? Hindi ba talaga ako magkakalakas ng loob umamin man lang?

"Amethyst..."

Napapahinto ako sa paglalakad ng marinig ko ang boses na iyon.

I didn't have the energy to face her kaya hindi ako gumalaw sa pwesto ko at na atiling tahimik.

"P-pwede ba kitang naka-usap?" habol ang hiningang tanong niya.

Siguro ay himabol niya ako kanina kaya siya kinapos sa hininga.

Kahit walang gana ang katawan ay pinilit kong humarap sa kaniya. I don't want to seems rude to her kaya ginawa ko iyon.

"Sure." simpleng sagot ko bago maglakad papunta sa isang open space malapit sa pwesto namin.

Ng nakarating kami roon ay hinarap ko siya.

"Anong gusto mong pag-usapan." tanong ko kaagad na ikina-iwas naman niya ng tingin.

"T-tungkol kay Seven..." bulalas niya na bahagyang ikinalaki ng mata ko.

Bumahid sa muka ko ang gulat pero mabilis Kong itinakwil iyon at seryoso siyang tiningnan.

"Anong meron kay Seven?" kunot noong tanong ko kahit na nagwawala na ang dibdib ko sa sobrang kaba.

"I fell in love with him, Amethyst." matapang na sambit niya at sinalubong ang mga tingin ko.

"I'm in love with Seven." dagdag niya pa na ikinabagsak ng tingin ko kaagad sa lupa.

"O-oh..." tanungin salitang lumabas sa bibig ko pagkatapos niyon.