Gabriel's POV
"Aray!" ang sakit mangurot sa ilong ni Mia, pero okay lang at least I get to her smiling and laughing
"Wawa naman si Gabriel" at nanunukso pa itong babaeng to, pulang pula ang ilong ko, ang diin ng pagkakakurot nya ang sakit talaga
"Masakit na nga nanunukso ka pa?" say ko sa kanya habang hinihimas himas ko ang ilong ko
"Ang cute mo kasi kapag umiinda ng sakit, lalong lumiliit ang mata mo" natatawang sabi sa akin ni Mia
"Pero masakit talaga literal ang kurot mo, para tuloy namumulang kamatis tong ilong ko" say ko naman sa kanya
She looks at scenery around the treehouse
"Hay!! Ang sarap tumambay dito nakakawala ng stress at problema, I felt like myself dito being free to someone's rules ganun!" she told me
"It feels free talaga kapag malayo ka sa mga taong nagko-cause ng stress at problem sa iyo, anytime you need to take a breather punta ka lang dito, open to sayo" I assured her that she is very welcome to this place
"Thanks for bringing me here, nakakarelax and quiet dito, and thanks dahil ikaw ang dahilan para maramdaman ko uli ang maging free sa lahat kahit ngayon mga oras na to, thank you!" she sweetly said to me and I can feel there is something behind those sweet smile
"Your very much welcome, Its my pleasure hearing that from you, masaya ako na napasaya kita in this simple things!" sambit ko sa kanya and I smiled back, it feels mutual but I don't have the guts to tell her, hay! Why it is always a rules guarding in my way to tell this
"Masaya ka naman kasama eh, di ako nabored!" she said to me
"I'm glad to here that from a beautiful binibini!" I smiled at her
"Sige bola pa more" sambit nya sa akin
"Di naman ako marunong magsinungaling" depensa ko kay Mia
"Halata naman sayo na napakahonest mong nilalang!" say naman nya
Tumagal ang aming kwentuhan sa secret place ko ng sumapit na ang alas-4 ng hapon...
"Hapon na pala kabilis naman ng oras, ang tagal pala natin nagkakwentuhan" say sa akin ni Mia
"Bitin pa nga eh, pero kailangan na natin umuwi, hatid na kita?" say ko sa kanya sabay offer ng kamay
"Kaya ko naman umuwi mag-isa" pagtanggi nya sa offer
"Hapon na, mahirap na sa daan, Tara na?" offer ko ulit kay Mia
"May magagawa pa ba ako, mahirap tanggihan ang singkit mong mata" sabay tayo at inalalayan ko sya pababa ng treehouse
Habang naglalakad kami pauwi, mabilis na lumulibog ang araw at unti-unting sumisilay ang buwan..
"Ang liwanag ng buwan kabilis lumubog ng araw at kaybilis rin sumilay ng buwan" rinig kong sambit ni Mia habang nakatingin sa langit
"Baka madapa, di natingin sa dinadaanan" biniro ko nga
"Mang-asar pa!? Tumingin ako sa daan sadyang ang gandang pagmasdan ng liwanag ng buwan" say nya sa akin
"Kasing ganda mo!" say ko sa kanya, napatingin siya sa akin, napatigil kami sa paglalakad
"Anong sabi mo? Kasing ganda nino?" say nya sa akin sabay lapit ng mukha sa akin, kinakabahan ako
"Sabi ko--kasing ganda mo" ang lakas ng loob Kong sabihin ang totoo pero totoo naman nag sinabi ko
"Good answer" inilayo na nya ang mukha sa akin
Pinagpawisan ako dun ah grabe, pinunasan ko ang pawis ko sa noo..
Ilang minuto pa ang lumipas nakarating na kami sa may kanto ng bahay nila Mia..
"Oh paano ba yan? Dito na ako, dyan lang sa pangalawang bahay ang bahay namin, ingat ka sa pag-uwi!" paalam nya sa akin, akmang papalakad na siya ng hawakan ko ang kamay nya
Napatingin sya sa akin...
"Thank you for today!" say ko sa kanya ng may ngiti sa aking mga mata
"Thank you also for today, simple yet memorable!" she smiled back at me
Binitawan ko na ang kanya kamay at naglakad na siya papunta sa kanila, alas-6:30 na ng Gabi kaya naglapatuloy na akong naglakad pauwi sa amin
Nang nakarating na ako sa amin, sinalubong ako nila mama...
"Ginabi ka na ata anak?" takang tanong ni Mama sa akin
"May pinuntahan lang po ako ma, napasarap lang po ng kwentuhan!" masaya kong sabi kay mama
"Aba! Napasarap ng kwentuhan, sino naman ang kakwentuhan ng napakabait kong anak?" biro sa akin ni Mama, napakamot na lang ako ng ulo sa sinabi ni Mama
"Wala ma, ayan ka na naman grabe ka sa akin" say ko kay mama
"Sus anak naman! 20 years old ka na, wala pa bang napupusuan ang anak Kong mabait?" si mama naman sari sari na naku
"Wala pa po ma, nagkakwentuhan lang kami ng kasamahan ko sa simbahan yun lang!" say ko kay mama
"Pero ang ngiti abot hanggang plaza?" hay ma talaga grabeng mang-asar
"Wala nga ma, nagkakwentuhan lang po kami yun lang po talaga promise!" Depensa ko muli Kay mama
"Asus! Babae ba yung nakakwentuhan mo?" say pa ni Mama
"Opo ma, babae po, kasamahan ko lang po sa simbahan" paliwanag ko kay mama
"Ang anak ko, binatang binata na talaga, marunong na talaga!" say ni Mama
"Ma! Di pwede! Alam nyo naman po di ba ang rules sa simbahan di ba?" paalala ko kay mama
"Ay Oo nga!" say ni Mama na parang nanghinayang
"Sige po ma, pasok na po ako sa kwarto para makapagpalit ng damit" say ko Kay mama at dumeretso na ako sa kwarto ko para makapagpalit ng damit
It's been a long day, Pero feel ko pa rin na parang kanina lang, at peace ako at masaya kapag kausap ko sya at kasama, it feels weird talaga iilang buwan pa lang kami magkakilala pero feel ko ang tagal na namin magkakilala, di ko talaga makakalimutan ang ngiti nya kapag sobrang saya nya, yung reaksyon nya kapag inaasar ako, ang hirap nga lang dahil bawal, bakit ba naimbento ang rules na Yun sa simbahan? Bakit di na lang maging malaya sa mga rules na Yun, di naman natuturuan ang puso kung sino ang gusto di ba?
===================================
Chapter 20 is up next...
KAMU SEDANG MEMBACA
Divine Connection
Fiksi Penggemar"Divine Connection" is a heartwarming tale of a young girl's journey toward discovering her true self, as she navigates the trials and tribulations of young love in a traditional Catholic community. It is a story that showcases the power of faith, f...
