Turned to Dust

Forty Six

Forty Six

Gabing-gabi na ng makarating kami sa Surigao. We find a near hotel, karga-karga na ni Augustus si Argus dahil sa pagod. When I found one, dire-diretso ang pagmamaneho ko patungo 'roon. We rent a car here kaya may nasakyan kaagad kami.

Pinark ko ang sasakyan sa parking ng hotel at dinala ang ibang maleta. Augustus is still holding our son.

"Are you okay?" Tanong ko sa kanya. Mukhang mabigat pa naman si Argus.

"Yeah."sagot niya at inayos sa pagkarga ang anak.

Bumaba ang tingin ko sa ayos nilang dalawa.

"I can hold him. Ikaw nalang muna ang magdala paakyat ng mga gamit natin." Sabi ko na kaagad niya ring inilingan.

"I can handle it at mabigat siya. Sa liit ng braso mo, mababali lang yan."

Napangiti ako at napakagat ng pang-ibabang labi. "I've been carrying our son Gus. Sanay na sanay na ako." Sambit ko nagbibiro. Biglang may dumaang sakit sa mga mata niya at malamyos akong tiningnan.

Para mawala ang guilt niya, hinalikan ko na lang siya sa pisngi at ngumiti. "Lets go. Pagod na ako." Sabi ko na kaagad na din niyang sinang ayunan. I book a family size room for us. Tinulungan pa kmi ng iilang staffs sa gamit. Nakahawak ako sa braso ni Augustus habang nasa elevator nang mapansin ko ang panay sulyap na isang lalaking staffs sa akin.

Natawa ako ng bahagya nang tinakpan ako ni Augustus gamit ang katawan niya sa line of vision ng lalaking 'yun. Nang makita ng lalaki na naging ganuon ang ayos namin ay kaagad siyang napakurap-kurap at tinutok na ang tingin sa numero.

I glared at my husband who's still looking at that man intensely. Nakapasok na kami ng suit, mabilis na nilapag ni Augustus sa kama si Argus habang madaliang kinuha ang mga bagahe doon sa staffs.

"I can handle it. Ako na! Thanks." May diin ang kanyang boses. Napa-awkward na lang ng ngiti yung staff at nagkamot sa ulo.

"Sige Sir, thank you po." Nahihiyang paalam noong staff at sinasarado na kaagad ni Augustus ang pintuan.

"You're so rude!" I glared at him.

"What kind of reaction do you want for me? To smile him while he's clearly fantasizing you? Hindi pa ba obvious na mag-asawa tayo—bitbit ko nga ang anak natin and yet...he still look at you like that?" Medyo tumataas na ang boses niya.

"Malay mo naman napatingin lang. Ito naman!" Nakangiting asar ko. Mas umigting ang panga niya dahil sa panunuya ko.

"I'm a guy Sam, alam ko kung ano ang ibig sabihin ng simpleng napatingin lang at sa may pagnanasa." Inis na inis na bwelta niya. Hindi ko na tuloy napigilan ang paghalakhak ko.

"Uh...huh" lumapit na siya sa akin na seryoso at busangot parin ang mukha. Hinapit niya ako sa kanya at kinulong sa kanyang bisig.

"Even if your my wife now. I cant still help but be jealous whenever someone tried to look at you like that. Its like someone will come and snatch you again from me." Unti-unting napawi ang ngiti ko at hinarap siya. I caress his chin down to his jaw.

"No one will gonna take me away from you. We are a family now! I am yours completely now...Gus. So stop thinking about anything. Hinding hindi na ako aalis-I mean hinding hindi na kami aalis ng hindi ka kasama. Okay?" He nodded slowly and look at me. I smiled. Tumingkayad ako upang maabot ang labi niya. I kiss him passionately so it reach his heart to be calm and trust me fully. He's always doubting. Maybe because I am not showy in words to him. Kaya ngayon I make sure to kiss him everyday, to say my I love you's. Sa takot ko noon aminin na mahal ko siya noon, wala akong ginawa kung hindi itulak siya sa akin palayo. And now that he's here completely with me...ipaparamdam ko sa kanya ang nararapat na pagmamahal para sa kanya.