Turned to Dust

Twenty Five

Twenty Five

Nagmadali akong pumunta sa sinabi ni El, halos magkanda-dapa-dapa ako para lang makarating kaagad sa ER ng hospital. Sinalubong kaagad ako ni El.

"He's here. There's nothing to worry about. Nataranta lang talaga ako kanina kaya natawagan kita." tuloy tuloy na litanya niya. Hinawi niya ang isang kurtina at niluwa roon ang tulog na tulog na si Argus. Biglang tumulo ang luha ko habang niyakap siya ng mahigpit, napakapit ako sa kanya. Biglang nawala ang nakadagang pagbabara sa puso ko nang makitang okay naman pala siya.

'I'm sorry El. Dapat ay hindi na talaga ako umalis pa ngayon." hingi ko ng paumanhin sa halatang-halatang kabadong kaibigan. She walk towards me and tap my shoulder.

"No. Ako naman ang nagpumilit sayo na pumunta at talagang nataranta lang ako kanina noong hinawakan ko siya." sabi niya. Tumango ako at inayos ang kumot ng aking anak. Then I search for his doctor para makausap about his condition.

Tinuro din siya sa akin ni El. Lumapit agad kami at nagtanong.

"How is he Doc?" tanong ko sa isang doctor na halos ka-edad lang namin ni El. His name on his tag...Doc. Apollo.

"I'm sorry, your patient name is?" tanong ni Doc sa amin.

"Argus Jazriel Morata po." si El na ang sumagot.

"Ah the kid... he's fine. Kailangan lang siyang painumin ng paracetamol, mukhang napagod lang ang bata sa kakalaro based on his guardian. Hindi 'rin naman kailangan i-confine and if you want, you can go home na 'rin para mas makapag-pahinga kayo sa inyo..." he said and smile at me. "Pero okay lang po ba na kahit bukas nalang kami umuwi. Nag-aalala po kasi ako." sabi ko.

"Okay. Wala namang problema..." and then he smiled. Tumango-tango ako at balak na sanang sa kama kung nasaan si Argus nang bigla kong tinawag ulit ang Doctor niya.

"Ah Doc?" tawag ko.

"Yes?"

"Is it okay if you recommend us to a pedia? Gusto ko po sanang ma-thorough check up ang anak ko. If you don't mind?" hingi ko ng pabor sa kanya. He nodded.

"Okay. I will recommend you to the best pediatrician we have." and then he smiled again. Ngumiti na din ako at nagpasalamat. Naglalakad na ako pabalik sa pwesto ng aking anak ng bigla akong sikuhin ni El.

"Mukhang tipo ka nung doctor ah. Panay ngiti sayo..." pang-aasar niya pa. Nakuha pa talagang mang-asar kahit sobra na ang kabang naramdaman ko.

"Ngumingiti lang yun El dahil guardian ako and its his duty to smile and greet me warmly since patient niya ang anak ko. Dont think to much." sambit ko at hinilot-hilot ang aking batok at naupo sa upuan katabi ng aking anak.

"Hindi e' iba talaga!" Napasinghap na lang ako sa sinabi niya at niyakap ang aking maliit na Argus. Inaantok na ako ng makaramdam ng vibration kaya sandali muna akong tumayo para sagutin 'yun. Medyo dim na ang lights sa ER kaya mas mabuting lumabas na lang muna ako.

Tulog na din si El sa kabilang side ni Argus.

"Yes?" bati ko sa kabilang linya habang humihikab pa.

"Did something happen? Nagmamadali ka kanina." boses ni Axel ang nasa kabilang linya. Tahimik na sa paligid nila at mukhang nakauwi na sila.

"Yep, everything's fine." sagot ko.

Naupo ako sa waiting area ng hospital at mariing bumuntong hininga. Alam kong narinig niya yun at hindi 'yun nakatakas sa pandinig niya.

"Nakauwi na kayo?" tanong ko.

"Yeah... After mong umalis, nauna na 'rin si Gus kaya umuwi na 'din kami. May duty 'rin si Riel kaya hinatid ko muna bago umuwi." I nodded silently.