"Yeni bir ateş söndürür başkasının yaktığını, Yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı. Gözlerine yeni bir zehir bul ki yok etsin ötekinin zehrini..."
*SHAKESPEARE
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🥀❤️🔥🪶
"Timur! Uyan ablacığım, haydi!"
Elindeki tabağı üç kişilik masalarına üçüncü tabak olarak bıraktı Güldeste. Dudaklarında derin bir tebessüm varken fokurdayan çayın sesini duydu. Arkasını dönüp ocağa ilerledi. Çayın altını kısarken, "Timur!" diye yükseldi yeniden. "Âdem! Çabuk olun, menemen soğuyor!"
İkisinden de ses gelmediğinde kaşlarını çatarak mutfaktan çıktı Güldeste. "Bir kere de dediğim dakika gelseniz şaşırırım zaten!"
Kolundaki minik kahverengi saate takıldı bakışları. Artık üniversite son sınıf öğrencisi olan Güldeste'nin yetişmesi gereken dersleri, yaklaşık yedi aydır süren evliliğinde ise ilgilenmesi gereken iki koca bebeği vardı. Günler hızla geçerken kurdukları üç kişilik hayatın içinde mutluydu Âdem, Güldeste ve Timur. Gülüyor, eğleniyor, pikniğe gidip, neşeli kahkahalar atıyorlardı. Timur' un da Güldeste'nin de yaraları kapanmamıştı. Ama Âdem varken gülmemek, mutlu olmamak imkansızdı. Birbirlerine sığınıp yaralarını zamanla sarıyorlardı.
Ayşe nineyi üç ay önce kaybetmişlerdi. Yine bir Kadir İnanır filmi izlerken televizyon başında geçirdiği kalp krizi sonucu hayata gözlerini kapatmıştı. Bunun olacağını anlamış gibi o gün üçünü derin bakışlarla izlemiş, Timur'un tombul yanaklarından, Âdem'in alnından, Güldeste'nin ise gül gibi nahif ellerinden öpmüştü. Gece olup herkes odasına çekildiğinde her zaman oturduğu sedirin üstünde son nefesini vermişti. Kimse bilmemişti ama anne babası ayrı olan, sıcak bir aile yüzünü göremeyen torununu mutlu bir ailenin içinde görmenin huzuru ile göçüp gitmişti.
Rize aylarca Kadir Tönge' nin kızı Âdem'e kaçtı demişti. Annesi Şehrazat da Kadir Tönge ile kaçarak evlenmişti zamanında. Cins çekiyor dediler. Yaptığın başına gelir dediler. Okumuş kız o serseriyi nasıl aldı dediler. Aklı başında değilmiş, büyü yapmışlar dediler. Dediler de dediler... Hiçbirini umursamadı Güldeste. Âdem'e kaçmamıştı. Adem' e kendi yüreğini vermişti. Babasını arkasında bırakıp kardeşi için mücadele etmeyi seçmişti. Büyülenmemişti, aşıktı. Bilmediler, bilemediler.
İlk Timur'un odasına ilerlemişti Güldeste. Kapıyı açtığında okul için hazırlanması gerekirken hala uyuyan Timur ile karşılaşmıştı. Kaşları tatlı bir kınama ile çatılırken koşar adım kardeşine ilerledi. "Timur!" dedi baş ucuna geldiğinde. "Hâlâ mı uyuyorsun sen?"
Dokuz yaşındaki Timur'dan minik bir horultu yükseldi.
Üzerindeki yorganı bir hışımla kaldırdı Güldeste. "Sen önceden böyle tembel değildin! Hep Âdem abinden öğreniyorsun bunları!" diye sitem ederken ileri atılıp kardeşinin yanaklarına art arda öpücükler bıraktı. "Uyan bakalım, haydi!"
