ARIN DENİZ (Gerçek ailem)

BÖLÜM 33

BÖLÜM 33: ÖZLEM

Hastalıklı şerefsizler. Cidden böyle bir yerde mi kalacaktım? Bu sefer gerçektende kafayı yerdim herhalde.

Bulunduğum odayı incelemeye başladığımda sadece küçük bir pencere görmüştüm.

Neyini inceliyorsun acaba? Odada bir şey yokki.

Doğru. Odada hiçbir şey yoktu. Aslında bulunduğum yer bir odaya bile benzemiyordu. Duvarları, zemini hatta tavanı bile beyaz mermer fayanslardan oluşuyordu. Ha birde küçük bir pencere. Delirmem için mi yapıyorlardı bunu? Daha fazla ayakta beklemek yerine duvarın dibine oturdum ve elbiseme dikkat ederek dizlerimi kendime çektim. Keşke bunu giymeseydim. Kafamı diğer duvara çevirdiğimde bir şey fark etmiştim. Küçük siyah bir şey. Hadi ama, kamera mı koymuşlardı?

Allah belanızı versin.

Ne yapacaktım ben burda. Sol elimi kaldırıp boynumdaki kolyeye dokundum. Geç olmadan beni bulurdu di mi? Eğer o aptalın dediği gibi olursa yani onunla evlenirsem, hiç düşünmeden kendimi öldürürdüm.

***

Sapık: O kadar çok özledim ki yazmanı

Sapık: Şu anda napıyorsun bilmiyorum

Sapık: Kötü düşünmek istemiyorum ama yinede düşünmeden edemiyorum

Sapık: Neyse

Sapık: Seni o gece beyazlar içinde görmeyi çok istedim

Sapık: Ama olmadı

Sapık: Seni özledim

Sapık: O saçma sapan attığın fotoğrafları bile özledim

Sapık: Şimdi bu yazdıklarımı görseydin kesin bana aşıksın derdin

Sapık: Aşığım zaten

Sapık: Şu an o kadar aciz bir durumdayım ki

Sapık: Elimde senin telefonunu tutup yazmanı bekliyorum

Sapık: Bu attığım mesajları okuduğunda anlayacaksın kim olduğumu

Sapık: Keşke daha erken gelseydim de seni o piçlerden koruyabilseydim

Sapık: Ama sana söz veriyorum deniz yıldızı seni en yakın zamanda bulucam

Sapık: ;)

***

4 gün sonra...

Hani demiştim ya ilk bu odaya geldiğimde, bembeyaz bir oda diye. Hayır. Şu anda kırmızı ve beyazdı...

Duvarlar ve yerler benim kanım ile kırmızı olmuştu. O gün  hevesle giydiğim bembeyaz elbisem şu anda en nefret ettiğim renge bulanmıştı. Kırmızı.

Günler geçti ama bir türlü gelmediler. Dört gündür Çınar iti kamera ile yanıma geliyor, kamerayı bir köşeye sabitleyip bazı yerlerime bıçakla çizikler atıyordu.