UMAY - SESSİZ ÇIĞLIK

\4.BÖLÜM\

Küçük kız heyecanla uyanmıştı o sabah anne ve babası 2 haftadır görevdeydi ve abisinin dediğine göre bugün geri döneceklerdi. İçindeki heyecan ve mutlulukla erkenden gözlerini açmış özlediği anne ve babasına kavuşma hevesiyle hazırlanmaya başlamıştı. Güzel olmak istiyordu anne ve babası onu güzel ve mutlu görsün istiyordu.

Üzerinde çiçekli elbisesiyle aynanın karşısında durmuş saçlarını taramaya çalışıyordu odasının kapısı açılmış yeni uyanmış olduğu belli olan abisi girmişti içeriye. Kardeşinin heyecanla hazırlanmaya çalıştığını görünce büyük bir gülümsemeyle yaklaşıp sarıldı arkasından '' ne yapıyorsun prensesim bu saatte böyle'' biliyordu aslında sebebini ama yine de kardeşinden duymak hoşuna gidiyordu.

'' annemler gelecek ya bugün abi onlar için hazırlanıyorum babam ne kadar güzel bir kızı olduğunu görsün ki benden başka hiçbir çocuğu sevmesin. Annem benim ne kadar uslu durduğumu görsün ki üzülmesin aklı bende kalmasın abiciğim'' küçük kızın dedikleriyle kahkahasını tutamadı abisi '' demek babam başka kimseyi sevmesin öyle mi prensesim beni de mi sevmesin yoksa'' sahte bir üzüntüyle konuştuğunda kollarındaki kardeşi telaşla döndü ona doğru minik ellerini abisinin yanaklarına koyarak hızlıca konuştu

'' asla abiciğim öyle bir şey ister miyim ben hiç en çok seni sevsin babam ben Ali amcamın kızı için demiştim onu geçen sefer babam ona da oyuncak getirmişti ya hani o yüzden. '' kardeşinin bu haline kahkaha attı Alphan küçük kardeşi çok kıskanç bir çocuktu bütün oyuncaklarını eşyalarını herkesle paylaşır ama abisini ve babasını kimseyle paylaşamazdı Umay.

'' hmm peki öyle olsun gel bakalım ben yaparım prensesimin saçlarını'' Alphan kardeşinin saçlarını incitmeden taramış güzelce örmüştü işi bitince kardeşini kocaman öpmüş kahvaltı yapmaları gerektiğini söyleyerek odadan çıkartmıştı kardeşini.

O gün iki kardeş akşama kadar heyecanla beklediler ailelerini Umay arada huzursuzlaşıp sabırsızlaşsa bile abisi onu sakinleştirip oyunlar oynatarak aklını dağıtmıştı. Akşam ezanından sonra ise kaldıkları lojmanın bahçesinde araba sesleri gelmeye başlamıştı Umay heyecanla cama çıktı '' babam geldii annem geldi'' diye bağıra bağıra heyecanla Alphan da kardeşinin peşinden baktı camdan dışarı evet anne ve babası gelmişti ama dışarının bu kadar kalabalık olması normal değildi içine bir huzursuzluk çökmüştü Alphan'ın.

Umay'ın dışarı çıkmasını daha fazla engelleyememiş o da küçük kardeşinin peşinden koşmaya başlamıştı tam binadan çıkıp babasına koşan Umay'ı durduran şey bir çığlık oldu büyük acılı bir çığlıktı bu işte o zaman Alphan da Umay da anlamıştı ki şehitleri vardı.

ikiside ne kadar küçücük olsalar bile bu çığlıkların ne anlama geldiğini ve şehit olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorlardı Umay'ın bütün heyecanı uçup gitmişti bile abisinin ellerini tutup babasının yanına doğru adımladı yavaşça bütün mutluluğu da hevesi gibi uçup gitmişti. Sarılamadı babasına karşılarında ağlayan Ali amcasının kızını görünce sarılmaya utandı babasına. Anlamıştı o an şehit olan melek olan kişi Ali amcasıydı kendinden utandı o an sabah babasını paylaşmak istemediği kız çocuğunun babası bir daha geri gelmeyecekti. Elini tuttuğu abisinin gözlerinin içine baktı dolu gözleriyle abisi de ona aynı şekilde bakıyordu.

Anladı Alphan kardeşinin gözlerinden ne düşündüğünü ve sıkıca sardı kollarını kardeşinin üzerine.

Umay'dan