UMAY - SESSİZ ÇIĞLIK

\3.BÖLÜM\

Tüm aile giden genç kızın ardından baka kalmıştı. Ne olduğunu anlamamışlardı ama bu konunun genç kızı ellerini titretecek kadar gerdiğini fark etmişlerdi. " bizim ciddi anlamda Umay'ın geçmişini öğrenmemiz gerekiyor baba böyle olmayacak bu iş" dedi Metehan gergince bütün aile aynı şeyi düşünüyordu sıkıntıyla derin bir nefes aldı Berzan Bey " biliyorum oğlum biliyorum hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyoruz bilmediğimiz için nereye elimizi koysak onun canını yakacağız diye korkuyorum "

Herkes düşünceliydi en çokta Arslan istemeden kardeşinin yarasını deştiğini fark etmişti bilmeden olsa bile kardeşini üzmüştü çok pişmandı hâlbuki tek istediği genç kızla bir bağ kurmaktı ne yapacağını bilmiyordu şuanda nasıl yaklaşacağını bilmiyordu.

Metehan gergindi bu kadar basit bir soruyla neden bu hala geldiğini anlayamadı genç kızın daha sonra ise kardeşi hakkında hiçbir şey bilemediği için iyice sinirlendi kendisine içten içe nefret etti kendisinden kardeşine iyi gelemediği için.

Onur üzgündü doktordu ama kardeşine yardım edemiyordu doktordu ama kardeşinin hastalığını hastalığının sebebini bile bilmiyordu ona şifa olmak isterken ona bir yara da kendilerinin açmasından korkuyordu.

Utku ise karmaşıktı kalbi sıkışıyordu sanki ikizi yukarıda kim bilir ne haldeyken kendinden bir parçası diğer yarısı bunca yıl ondan bu kadar uzaktayken neler yaşadı neler atlattı nelerle savaştı bilmiyordu onunla gerçek bir ikiz olmak istiyordu ama ikizinin kalın duvarları olduğunu fark ediyordu o duvarları nasıl aşacağını düşünüyordu.

Berzan Bey ağlamak istiyordu hayatında ilk defa. Bir tanecik genç kızının gözlerinin içine baktığı ilk an anlamıştı onun bir parçası olduğunu en değerli parçası olacağını anlamıştı o gözlerindeki acıyı görmüştü kızının yemin etti kendisine ne olursa olsun kızını mutlu edecekti bu saatten sonra gözlerinden tek bir damla dökülmesine izin vermeyecekti tekrar acı çekmesine izin vermeyecekti kızının.

Ayla Hanım ne yapacağını bilmiyordu anneydi o kalbi her evladı için ayrı ayrı atıyordu. Bunca yıl sonra bir canı daha gelmişti aralarına 8 ay karnında taşıdığı gelmesi için tüm ailenin neredeyse delirdiği kızı şimdi yanındaydı ama sarılamıyordu bile çekiniyordu kızını incitmekten o kadar kırılgan ve narin geliyordu ki kızı kendisine eli değse paramparça olacak bir cam gibiydi sanki kızının gözlerine bakmaya korkuyordu. Kızının bakışlarında ki acıları görmeye korkuyordu anlıyordu kadın kızı zor bir hayat yaşamıştı farkındaydı ama evladına nasıl deva olacağını bilmiyordu hayatında ilk defa.

Ortamdaki kasvetli havayı dağıtma görevi yine Utkuya kalmıştı sabahtan beri merak ettiği soruyu sordu genç adam babasına " baba sabah nereye gitmiş Umay öğrendin mi"?

" İyi hatırlattın oğlum çıkmış aklımdan çağırayım Ahmet'i" diyerek mesaj attı en güvendiği, kızını emanet ettiği koruması Ahmet'e Berzan Bey.

Ahmet gelene kadar kimse konuşmadı yine kimse de yemeğine devam etmedi hepsinin iştahları kaçmıştı mutfak kapısından giren bu sefer Umay yerine Ahmet oldu herkesin meraklı bakışları ona döndü.

"Hoş geldin Ahmet otur çay iç bir bardak" dedi Ayla hanım bütün çalışanlarına yumuşak davranır hepsini çok sever güvenirdi gerçi bütün aile öyleydi kolay kolay kimseyi içlerine almaz aldıklarında ise ailelerinden bir parça gibi görür asla üstten bakmazdılar. Çalışanlar ise bu aileye birazda bunlar sayesinde gönülden bağlıydılar sanki işlerini yapmak değil de ailelerinden birini korur gibi hissederlerdi.

Tebessüm etti Ahmet "teşekkür ederim efendim yeni içtim hiç zahmet etmeyin" dedi daha sonra ise buraya neden çağrıldığını bildiği için anlatmaya başladı.