"မဟုတ်ဘူး ၊ ငါနဲ့သူနဲ့က အဲ့လောက်ထိဆုံမိကြတာမျိုး မဟုတ်ဘူး ၊ ငါ အရင်တုန်းက သူ နန်းဝူမှာရှိနေမှန်းတောင် သိခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ၊ ပြီးတော့ ဒီအတောအတွင်းလည်း မတွေ့....."
"ဒီအတောအတွင်း....."
စန်းရန်က ဝိန်းရိဖန်၏စကားကို ဖြတ်ပြောလိုက်၏။
"အဲ့တော့ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ"
"...."
"ဝိန်းရိဖန် ၊ 'တစ်ခုခုဆိုရင် ကိုယ့်ကိုပြော'...."
စန်းရန် ဒေါသထွက်ထွက်ဖြင့်ရယ်လိုက်ပြီး ;
"အဲ့စကားကို ဒီအတောအတွင်းမှာ ကိုယ် ဘယ်နှကြိမ်တောင်ပြောခဲ့လဲ"
ဤမျှထိအချိန်တွေကြာလာပြီးနောက်တွင် စန်းရန်ထံမှ သူမ၏နာမည်အရင်းကို ထပ်ခေါ်လာသည့်လေသံမျိုးကြားလိုက်ရသည့်အခါ ဝိန်းရိဖန် ဆွံ့အကြောင်အမ်းသွားရတော့၏။ နှုတ်ခမ်းကိုဖွင့်ဟလိုက်မိသော်လည်း စကားဆိုဖို့မရဲပါတော့ချေ။ အတော်လေးကြာသွားပြီးတော့မှသာ ;
"တောင်းပန်ပါတယ်"
စန်းရန် သူမအား မမှင်မသွေစိုက်ကြည့်နေ၏။
"ငါ တွေးထားတာက ဒီလိုကိစ္စမျိုးအတွက်ကြောင့်နဲ့ ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားက စိတ်ခံစားချက်တွေကို ထိခိုက်ခံစရာမလိုဘူးလို့လေ ၊ ပြီးတော့ ဒီကိစ္စက ငါ့အနေနဲ့တွေးကြည့်ရင် ကြီးကြီးမားမားကိစ္စမဟုတ်ဘူး ၊ ငါ့တစ်ယောက်တည်း ဖြေရှင်းနိုင်တယ်လို့လည်းတွေးထားတာ"
"ကြီးကြီးမားမားကိစ္စ မဟုတ်ဘူးလို့တွေးထားတယ်ဟုတ်လား"
စန်းရန်၏စကားပြောသံမှာ ညင်ညင်သာသာဖြစ်သော်ငြား နွေးထွေးမှုတစ်စုံတစ်ရာမပါချေ။
"ဒါဆို ဘယ်လိုကိစ္စမျိုးကမှ ကြီးကြီးမားမားကိစ္စလဲ"
ဝိန်းရိဖန် ပြန်မဖြေမိပေ။
"ကိုယ် တစ်ခွန်းမေးမှ မင်း တစ်ခွန်းဖြေတော့မှာလား ၊ တကယ်ပဲ တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင်တောင် မင်းအတွက်တော့ ကြီးကြီးမားမားကိစ္စမဟုတ်ဘူးဆိုပြီးလုပ်နေဦးမှာလား ဟုတ်လား"
VOUS LISEZ
နှင်းဦးဝေဝေ [ ဘာသာပြန် ]
Roman d'amourဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီးကြာခဲ့တာတောင် ကိုယ် အခုချိန်ထိ မင်းတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ သဘောကျနေခဲ့တာပါ -စန်းရန်-
Chapter 66
Depuis le début
![နှင်းဦးဝေဝေ [ ဘာသာပြန် ]](https://img.wattpad.com/cover/354800938-64-k108778.jpg)