ဝိန်းရိဖန် အမှန်တကယ်က်ုမထင်ထားမိခဲ့သည်မှာ - အချိန်အကြာကြီး တိတ်ဆိတ်နေပြီး သူမအား မမြင်ရသည့်လေထုသဖွယ် သဘောထားထားသည့်သူက နောက်ဆုံးတွင် သူမနှင့်စကားစမြည်ပြောရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သော်ငြား 'တလေးတစား'ဖြင့် စပြောလာသည့်စကားမှာ သူဖွင့်ထားသည့်ဆိုင်အတွက် ပရိုမိုးရှင်း ဆင်းနေခြင်းပင်။
သူမ သုံးလေးစက္ကန့်မျှငြိမ်နေမိပြီးနောက်
"နင့်ဘားက ဒီလိုမျိုးပြောစရာလိုလောက်တဲ့ထိ ကျပ်တည်းနေလို့လား"
"ဝင်ငွေနည်းနေတာဆိုတော့ ဆိုင်လူသိများလာအောင်လို့ ကြိုးစားအားထုတ်တာ"
စန်းရန်က ပျင်းတိပျင်းရွဲဖြင့်
"လာမှာလား မလာဘူးလား?..မင်း လာမယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ဘက်ကရက်ရောတဲ့အနေနဲ့ အိမ်ခန်းဖော် ဒစ်စကောင့် ပေးမယ်"
သည်လိုဆိုပြန်တော့လည်း ဝိန်းရိဖန် စိတ်ထဲ သွားချင်သည့်စိတ်က အနည်းငယ်အလေးသာသွားခဲ့၍
"ဒစ်စကောင့် ဘယ်လောက်ပေးမှာလဲ?"
တကယ်လို့သာ လျော့စျေးရမယ်ဆိုရင် အကောင်းပဲလေ ဟုတ်တယ်မလား?..သူ့စီးပွားရေးကိုလည်း အားပေးရင်း သူမလည်း ချွေတာရာရောက်ရင်း..
စန်းရန်က ခေါင်းသဲ့သဲ့စောင်းကာ အသေအချာစဥ်းစားပြီးမှပြောလိုက်သည့်အသံမျိုးဖြင့်
"ဒါဆိုလည်း 99% ပဲယူမယ်" ( mean 1% Discount )
"...."
ဝိန်းရိဖန်က နားကြားမှားသွားသည်ဟုပင် ထင်လိုက်ပြီး
"ဘယ်လောက်?"
စန်းရန်က သူပြောလိုက်သည့်စကားနှင့်ပတ်သတ်ပြီး အနည်းငယ်လေးမျှပင်လွဲမှားနေသည်ဟု မထင်မှတ်သည့်အလား စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ဖြေပေးလာခဲ့၏။
"ကိုးဆယ့်ကိုး"
"...."
--ဝင်ငွေများအောင်လုပ်နေရတာကို မထူးဆန်းမိတော့ပါဘူးနော်..
--နင့် ဆိုင်ပိတ်ပစ်ရမယ့်အချိန်ကိုသာ စောင့်နေလိုက်..
သူ့အား တစ်ခဏကြာအောင် စိုက်ကြည့်နေမိပြီးနောက် ဝိန်းရိဖန်က
YOU ARE READING
First Frost [ ဘာသာပြန် ]
Romanceဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီးကြာခဲ့တာတောင် ကိုယ် အခုချိန်ထိ မင်းတစ်ယောက်တည်းကိုပဲ သဘောကျနေခဲ့တာပါ -စန်းရန်-