Minik Kurabiyem🍪

Üç

  Arkadaşlar merhaba. Her bölüm için belirli oy sınırları koymak istiyorum ama oy geleceğinden pek emin değilim o yüzden 10. bölümden sonra oy sınırı koyma kararı aldım.🩷🪷

---

  "Offf." dedi annem sinirle. "Ne oldu anne?" dediğimde Kaya ve Oğuz anneme bakıyordu. "Giray gelmiş sarhoş muhtemelen. " dediğinde "Dur Alpay'ı ararım şimdi ben." dedim. 

   Annem Kaya Bey'e açıklama yapıyordu. "Giray küçüklüğünden beri Umay'a takmış bir komşumuz.Umay zerre hazetmiyorda kendisinden." dedi.

   "Alpay Giray gelmiş." dediğimde halledeceğini söyleyip kapatmıştı. Biz dışarı çıkarken dayımlarda çıkmıştı. Dayım elleri belinde Giray ve Alpay'ı izlerken Giray yanımda ki Oğuz'u görüp "Ooo sevgili yapmışsın eve çağıracak kadar samimisiniz herhalde." dedi. Sarhoştu. Klasik..

  Oğuz sinirlenirken "Sen ne hakla konuşuyorsun lan?" dedi sinirle. Oğuz Giray'ın yanına inerken Giray terslenmişti. "Ne diyorsun lan sen Umay ile samimisin diye bana laf atabilecek hakkı kim veriyor sana?" dedi yayvan yayvan konuşarak.

   "Abisi olmam." deyip yüzüne bir yumruk geçirdi Giray'ın. Alpay izliyordu. Allah'ım yarabbim.

  Polisler geldiğinde Giray'ı almışlardı.

Oğuzda ise bir şey yoktu. Alpay elini Oğuz'un omzuna atıp "Onun abisi var zaten bilader." demişti.

  Oğuz buna da sinirlenirken Kaya Bey ve dayım aynı anda "Çocuklar!" dedi. saat onbir falandı. "Umay istersen gece çıkalım." dediğinde "Olur." demiştim.

   Annem bizi tanıdığı için sahile gideceğimizi biliyordu.

  Kaya Bey ve Oğuz içeri girerken Oğuz' un yüzüne bakmamıştım. Sahiden abim miydi?

  "Siz evlendikten sonrada İstanbul'a gitmek istemiyorum." dedim tekrar yerine oturan Kaya Bey'e.

Kaya bey bu ani tepkime şaşırsa da annem "Umay!" dedi uyarı tonuyla. Sanırım bugün dayak vardı..

  "Ne ama anne öyle. Ben korku dolu bir hayatta yaşamak istemiyorum." dedim. Ani tepkime annem bile şaşırmıştı.

  "Zaten korku dolu bir hayat yaşamayacaksın. Biz bir aile olacağız ve sizi canım pahasına koruyacağım. Halledeceğim her şeyi." dedi kendinden emin bir tonla. "Ya halledemezsen!" dedim sinirliydim ve sinirim sesime yansıyordu.

  Bana bunu demesini hiç beklemiyordum .

"Babalar her şeyi halleder." gözlerim dolmuştu. Benim babam yoktu. Benim baba dediğim insanlar rol modeldi. Dayımdı.

  Benim hiç babam olmamıştı.

Ayaklarım gerilerken "Benim babam yok!" diye bağırmış ve odama geçmiştim. Kapımı kilitleyip ağlamaya başlamıştım.

  Balkondan dayımların balkonuna geçmiştim. Dayım sesi duyup yanıma gelmişti. Küçükken de bunu çok yapardım zaten ben. Ağladığımı gören dayım hemen sarılmıştı bana. Saatlerce ağlamıştım. İçindekileri dökmek istemiştim. Biraz olsun rahatlamak.

  Hıçkırıklarım arasından "Dayı ben gitmek istemiyorum ki. "dedim. Dayım gözlerimi öperken "Benim babamda olmadı hiç başkasının babası niye istesin beni." dedim. Hıçkırıklarım git gide artıyordu. Kapının arkasından gelen hıçkırık sesiyle ağlamam kesilmişti. Annemde Alpay'a sarılıp ağlıyordu.

   Annem ve beni odada konuşmamız için bırakıp gitmişlerdi.

  "Seni baba sevgisinden mahrum büyüttüm, büyütmek zorunda kaldım ama hep eksik bir yanın olacağını biliyordum güzel kızım." dedi.

   "Denemek istemiştim aile olmayı. Bu kadar yaralayacağını düşünmemiştim seni." dedi sarılarak.  Gözümden akan yaşlar kendini yinelemişti. "Mutlu ol istiyorum ama benim ailem burda anne ben nasıl oraya alışayım." dedim.

  Annem sadece bana bakarak "Deneyelim.Olduramazsak döneriz." dedi. Gözlerinde ki parıltıyı görmemek için kör olmak gerekirdi.

  "Deneyelim." dedim.

Kaya Bey ve Oğuz gitmişti.

Biz eve geçmiştik. Annem olanlar için Kaya Bey'den özür dilemişti.

  Ben ise özür dilemek amacıyla yemeğe davet etmiştim onları. Annem bu davranışımla çok mutlu olsada ben korkuyordum. Ya bana baba olduktan sonra çekip giderse..

---

  Alpay ile sahile gitmiştik. Çekirdek kola ve biraz dertleşme.

  Küçüklüğümden beri ne zaman sahile gelsek hem çok güzel kuzen gecesi yapardık hemde ben salya sümük ağlar Alpay ise beni güldürürdü. Alpay'ı seviyordum. Gerçekten abim gibiydi.

  Hep beni korudu kolladı.

Yeri geldiğinde kendi arkadaşlarıyla değilde benimle oynadı. Her zaman vazgeçilmezlerim arasında kalacaktı.

  O gece annem evlenince gideceğimizi söylemiştim. Gözleri dolmuş omzumda o ağlamıştı ilk kez. Tabi bende ağlamıştım. Kolay mıydı ayrılık işleri?

  "Tatillerde istesem geliriz hem Alpay." dedim ağlamam devam ederken. Burnumu çektiğimde "İyice sümüklü oldun Umay." dedi. Bu halinde bile beni güldürmeye çalışıyordu. Şapşal çocuk.

  Oğuz'dan

Hiç bir zaman ailem olmamıştı tam anlamıyla. Babam ve beni duygusuzca büyüten bakıcılar. Agresif bir çocuktum zaten ben küçükken bir tek babam ve Taner amcam yani babamın arkadaşına iyiydim. Onlara uslu olurdum. Kaç bakıcı geldi geçti belkide böyle.

  Ama Yade abla bana bakıcı gibi değilde anne gibi davranıyordu. En büyük yaram annemdi. Umay babası tarafından ben ise annesi tarafından terkedilmiş bir çocuktum.

  Ve işin kötü yanıysa Umay'dı. Daha doğrusu bize alışamazsa hem kardeşimi hemde Yade ablayı kaybedecektim.

   Bize alışsın istiyordum. Abisi olmak istiyordum. Babamdan daha çok sahip çıkmak istiyordum ona. Kimse olmasa bile arkasına bir abisi olacağını bilsin istiyordum.

   Ben iyi bir abi olmak istiyordum.

Yıllar sonra ailem olsun istiyordum. Tamamlanmak istiyordum tam anlamıyla.

   "Oğuz." dedi babam dikkatimi dağıtmak için. "Sevdin mi Umay'ı?" dedi tekrardan.

   "Baba." dedim bende hevesle "Sence bize alışır mı?".

  Babam soruma gülmüş ve "Bence güzel bir abi olacaksın Oğuz. " dedi babam. "Bak şimdiden yüzünü güldürüyor kızım." dediğinde babamın onu çoktan sahiplendiğini görmüştüm. Umarım Umay'da görürdü.

  "Sadece beni değil seni de güldürüyor sanki baba." dediğimde güldüğünü duydum.

  Bizim hikayemiz yeni başlıyordu.