Minik Kurabiyem🍪

Bir

Merhaba arkadaşlar. Bilmem kaçıncı hikaye denemem bilmiyorum ama sürekli hangi konseptte daha iyi yazıyorum merak ettiğim için konsept değiştiriyorum. Lütfen hatalarımı mahzur görerek yorumlamanıza çok sevinirim🩷🪷

---

Evden koşarak çıkmış ve koşa koşa derse yetişmeye çalışıyordum. Önüme çıkan siyah arabaya baktığımda ağzım kulaklarıma kadar çıkmıştı eminim. Dayım camı açarken bir yandan gözlüğünü düzeltiyordu. Önde oturan Alpay bana göz kırpıp atla demişti. Hemen arkaya bindiğimde "Yine mi  Umay!?" dedi dayım hafif sinirle. "Ama dayı ya-" derken daha konuşmadan sözümü kesmişti dayım. "Alpay Umay'a göz kulak ol." diye uyarıda bulundu.

  Dayımla anlaşırdık aslında ama erkekler konusunda beni paylaşmak istemiyordu. Zaman zaman Alpay'a ve dedeme bile vermek istemiyordu.

  Alpay ise benden 1 yaş büyüktü ama mezuna bırakmıştı. Şuanda da dershaneye gidiyorduk ve derse geç kalmıştık. Alpay dayımın oğlu idi. Dayım ise öz dayım değildi aslında annemle çocukluktan gelen bir arkadaşlıkları vardı. Dayımın eşi yani Selma ablam ise yengeden çok abla gibiydi benim için. Onlar yan evimizde yaşıyorlardı.

  Biz ise dedemlerin üst katında yaşıyorduk. Evlerimiz ayrı olsada iç içe olduğu için kalabalık bir aile gibiydik. Annem Yade Karataş ise ünlü bir mimardı. Durumumuz iyiydi. Bende mimar olmak için çabalıyordum.

  Annemin izinden gitmek istiyordum.

  Babamı ise hiç bir zaman görmemiştim. Ben doğmadan önce annemi aldatmış ve başka bir kadını hamile bırakmış sonra da beni istemediğini söylemiş. Annemse beni aldırmak yerine babamı boşamış.

Yani anlayacağınız annem ve ben bir aileydik. Babasız bir aile. Annem babamı çok severek evlenmiş ama babam evlendikten sonra değişmiş. Annem istersem babamla görüşebiliceğimi söylemişte olsa ben beni istemeyen biriyle görüşmek istememiştim.

   Küçüklüğümde babam yok diye bir sürü şey demişlerdi bana. Her eve geldiğimde neden babam yok diye ağlarken yanımda annem vardı. Okulda ise Alpay beni arkasına alırdı hep. Dayıma baba diyerek büyüdüğüm zamanları hatırlıyorum.

  Babam bizi haketmiyordu. Hatta ona baba dememi bile haketmiyordu.

  Dershaneye geldiğimizde dayım ikimizede harçlık vermiş ve bizi tembihlemişti. Alpay ile sınıfa girdikten sonra dersleri dinlemeye başladık.

  Dershane kantinine indiğimizde yemek almıştık. Yanımıza geleni gördüğümde ise aklımda tek canlanan şey çocukluğumdu. İrem.

  Çocukluğumu zindan etmişti bana.

Alpay benle sohbet ederken bende umursamadan Alpay ile sohbet ettim. İrem yanımıza geldiğinde ikimizde yüzüne bakmamıştık.

  İrem yalnızdı.

Hayatımızı zindan etsede şimdi onun hayatı yapayalnızdı.

  Kendi arkadaşları bile küşmüştü ona. Çünkü o gerçek bir zorbaydı.

  "Konuşmamız gerek." dediğinde takmamıştım. "Babamız hakkında." dediğinde ise yüzüne baktım. "Ne zırvalıyorsun sen?" dediğimde masyaa oturdu ve her şeyi anlattı...

   Babam onun babasıydı ve hastaydı. İremse bunun için bendem yardım istemişti. İlik nakli için.

  Kafamı dolduran bu düşünceler beni çok yormuştu. Alpay ise beni eve getirmişti. Yol boyuda hiç konuşmamıştık.

  Gözümden akan bir damla yaş ile yüzümü tutmuştu Alpay.

  "Neden ağlıyorsun küçük fare?" dedi bana sarılarak.

  "Hasta birine yardım etmezsem vicdan azabı çekerim ama o adam beni hiç düşünmemiş birisi." dedim sulu gözlerimle. Yıllar sonra ilk kez babam hakkında bir konu için ağlamıştım.

   Anneannemle dedeme Alpay her şeyi anlatmıştı. Annem geldiğinde ise annemle odada anne kız konuşmuştuk. Annem ise içimi rahatlatmıştı. "18 yaşından küçük bir kızın bıçak altına yatmasına izin vereceklerini zannetmiyorum bebeğim." dedi.

  Gözlerimi silip bana süt ısıtmıştı.

Saçlarımla oynayıp bana destek olmuştu. "Beni küçükken babam yok diye irdeleyen kız bugün bana senin baban benim babam dedi ve bunu 8 yildir biliyormuş anne. Ona rağmen bana kötü davrandı." dedim.

  Annemse "İnsanlar hep çıkarlarını düşünürler bebeğim. Belkide sana öyle davranarak baba duygusundan soğutmak istemiştir seni." dedi.

  "Anne sen tekrar evlenmeyi hiç düşündün mü?" dediğimde annem ufaktan gerilmişti.

  "Aslında bunu sana nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum uzun zamandır." dediğinde kalbim hızlanmıştı.