koltukta oturmuş kitap okurken baranın başımda dikilmiş ısrarlı konuşmasını duymamazlıktan geliyordum.
Onların yüzünü görmeye bile tahammül yokken onların evine gelmem için ısrar ediyordu.
Neymiş efendim narin hamileymiş hep birlikte oraya gitmemiz gerekirmiş yoksa laf söz olur adları zedelernirmiş. Ha ben gelmedim diye zedelenecek şimdi. Zedelensin çokta sikimdeydi.
"Ömer hadi kalk herkes bizi bekliyor aşağıda." Kitapta olan gözlerimi devirip başımı kaldırdım ve bana bakan barana baktım.
"sana kaçıncı değişim bu dilimde tüy bitti abicim gelmeyeceğim diyorum nesini anlamıyorsun." Dedim sinirle. Anlık bakışları değişti.
"Abicim ne ya askerlik arkadaşın mıyım ben senin." Dediğinde delirecek gibi oldum.
"Oraya mı takıldın Allah aşkına git artık lütfen." Dediğimde iki elini beline koyarak ayakta dikilmeye ve bana bakmaya devam etti.
"Baran hadi oğlum gel artık ağaç olduk burda." Diye bağıran havva hanımın sesiyle baran derin bir nefes alarak bana doğru yaklaştı.
bana doğru adımlayan bedeni görünce yerimde dikleştim. Beklemediğim bir şey yaparak dizlerinin üzerine çöktüğünde kaşlarım havaya kalktı gözlerim kocaman açıldı.
"bak eğer gelirsen ne istersen yaparım." Dedi masum masum yüzüme bakıp kanıma girmeye çalışarak. Bu kadar gelmemi niye istiyordu ki önümde diz çökecek kadar hemde.
"Senden hiçbir şey istemiyo-" diyeceğim sırada duraksadım. Tam tekrar ağzımı açacağım sırada beni engelleyerek konuştu.
"Hayır." Dedi hızla söyleyeceğim şeyi biliyordu. İstediğim tek şey buradan gitmekti çünkü.
"Ne istersen yaparım demedin mi?" Dedim kaşlarımı çatarak.
"Doğru düzgün bir şey iste yapayım istersen ölürüm ama o olmaz." Dediğinde dudaklarım alayla kıvrıldı. Yüzüne baktığımda gayet ciddi bir yüz ifadesi vardı.
"Salak mısın sen ölürsen ben yine giderim buradan sonuç hep aynı olur." Dediğimde iki saniyelik düşünüp başını aşağı yukarı salladı.
"Haklısın." Dedi üzgün bir sesle.
"Kalk artık buradan." Dedim ayağımı kaldırıp göğsüne geçirdim ve düşmesine neden oldum.
Bunu beklemiyor olucak ki direkt dengesini kaybedip yere kapaklandı. Elini ayağımla ittiğim göğsüne koydu ve bekledi. Sonra bir anda elini yere koyup ayağa kalktı. Bana döndüğünde yüzünde şuana kadar gördüğüm en masum yüzdü.
"Aşırı kırıcı bir insan oldun sen böyle kalp hastasıyım ben ya bir şey olsaydı." Dedi dudaklarını büzerek. Ondan hiç beklemediğim bir ses tonuydu.
Ayrıca kalp hastası miydı niye daha önce duymamıştım?
Yine kandırıyor muydu beni eğer kandırıyorsa çok iyi bir oyuncuydu çünkü şu an içimde bir huzursuzluk olmuştu.
yüzüne bakmaya devam ederken kapının tıklanmasıyla bakışlarım oraya kaydı. Baran bakışlarını benden çekip kapıya ilerledi ve açtı.
"Ağam hanımım seni çağırıyor ve.." diyip duraksadığında baran 've' diyip devam etmesini sağlamıştı. "Ömer ağamın gelmemesini söyledi aşağıda sizi bekliyor." dediğinde baran başıyla onaylayıp gitmesini sağladı.
"Anam seni istemiyormuş ne düşünüyorsun bu konuda." Dedi kapıyı kapatıp tam karşımda durarak. Yüzünde bir alay vardı.
"Ah bende kendisine bitiyordum nolur beni istesin lütfen." Dedim elimi birleştirip yüzümü buruşturdum. Baran kahkaha attığında yanımda duran yastığı kaldırıp ona attığımda tam karın hizasında tutmuştu.
