နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 57

"သွားအိပ်​တော့"

ဝိန်းရိဖန် သူ့မျက်နှာအား လိုက်ကြည့်​နေရင်း ခပ်တိုးတိုး​လေးစကားဆိုလိုက်သည်။

"ငါမှ ကြည့်လို့မပြီး​သေးတာ"

စန်းရန်၏မျက်နှာသွင်ပြင်မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြင့်ခန့်ညားသည်ဟုဆိုရမည်။ အပြုံးအရယ်နည်းပြီး ပုံမှန်အချိန်တိုင်းတွင် ခပ်တည်တည်နှင့် မာနကြီးသည့်အသွင်အပြင်မျိုးဖြင့်အမြဲတ​စေ​နေ​လေ့ရှိကာ သူစိမ်းများနှင့် ကင်းကင်းရှင်းရှင်း​နေတတ်​သောအ​ရောင်အဝါမျိုးလည်း ထုတ်လွှင့်ထားတတ်​သေးသည်။ လက်ရှိစိတ်ဆိုး​နေသည့်အချိန်မျိုးတွင်​တော့ ထိုအ​ငွေ့အသက်များက ပို၍ပင် အား​ကောင်း​နေ​လေသည်။

မျက်ခုံးများကြားရှိ စူးရဲမှုများမှာ နှစ်ဆတိုးလာသည့်အလားပင်။

စန်းရန်၏အေးစက်တည်တံ့​နေသည့်ပုံစံက ​ကြောက်စရာ​ကောင်းသည့်အကြောင်း ကျုံးစစ်​ချောင်ထံမှ အကြိမ်ကြိမ်ကြားဖူးထားကာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခွင်မှ အပူချိန်ဒီဂရီသည်ပင် သူ့​ကြောင့် ​လျော့ကျသွားရသလိုလို။ တစ်ဖက်လူမှာ စကားတစ်ခွန်း​ပြောဖို့ကိုပင်မရဲ​တော့ဘဲ ခြိမ်း​ခြောက်ခံထားရသည့်အ​ငွေ့အသက်များ အပြည့်အဝခံစား​နေရ​တော့သည်။

သို့သည်တိုင် ထူးဆန်းလွန်း​နေခဲ့သည်မှာ.....

ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူမသည် စန်းရန်၏ပုံစံကို လုံးဝလုံးဝ​ကြောက်မ​နေပါ​ကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်းခံစား​နေမိ​ပြီး သည့်ထက်အပြင် နည်းနည်း​လေးပင် ရယ်ချင်စိတ်​ပေါက်​နေပါ​တော့သည်။

အကယ်၍သာ အသံထွက်ပြီးရယ်လိုက်မိလျှင်​ မီး​လောင်ရာလောင်စာထည့်သလို ဖြစ်မည်မှာမလွဲဧကန်။ ဝိန်းရိဖန်က ချက်ချင်းစကားမဆို​​​​သေးဘဲ သူ့ခံစားချက်များငြိမ်ကျသွားပြီးမှသာ ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန်​​ချော့​မော့ပါ​တော့မည်ဟု ​တွေးထားလိုက်၏။

​နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် စန်းရန်၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏​ခေါင်း​ပေါ်သို့ ရုတ်တရက်တင်လာပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းဟုမမည်သာသည့်အားဖြင့် အ​နောက်သို့တွန်းလိုက်ကာ သူမ၏မျက်နှာအားမော့လာ​စေ၏။ သူ့အကြည့်များလည်း ​ရောက်ချလာခဲ့သည်မှာ သူမ၏လက်ရှိအမူအရာကို အကဲခတ်ချင်​နေသည့်သဖွယ်။