I droguar ne syte e tu

39

Rrezët e diellit kishin mbuluar vendin dhe po shkëlqenin dhomën, por ishte Rufusi që po zbukuronte dhomen.Qëndrova dhe e shikova atë ashtu teksa flinte tashmë nuk kisha më asnjë breng brenda meje, Rufus afër meje eshte ajo qe kam dashur deri tani. U ngrita ngadal u vesha dhe zbrita poshtë, puntoret sot nuk doja që të vinin prandaj dhe i thërrita që të merrnin ditë pushimi. Jo që dija të bëja ndonjë ushqim por pasi ishte mëngjes vendosa të bëj disa vezë, diçka te lehte. Dhe kur përfundova me ushqimin e vendosa në tavolinë. Bëra një buzëqeshje kur ngrita kokën dhe pash Rufusin të mbështetur tek pragu i derës.

- Erdhe po në kohë.
Thash kur pash Rufusin i cili kishte veshur vetëm pantollonat e tij ndërsa nga lart nuk kishte asgjë, bëri një buzëqeshje duke ardh afër meje dhe më puthi në ballë. Kur Rufus u ul unë morra telefonin pasi kisha një mesazh nga nëna.
- Nesër në mëngjes do nisemi...
Kishte shkruar ajo mbreme.
-Dreq!
Si nuk e kam parë...
- Ndodhi diçka.
- Prindëritt e mi!
Fjala im ndaloj kur dëgjova një trokitje në derë.
- Erdhën.
Thash duke kthyer kokën nga Rufus.
- Si duhet ti përshëndes...
- Nuk është shaka kjoo...Nuk duhet të të shohinn.
- Mos më thuaj që do e mbajm lidhjen tonë të fshehur.
- Njëherë nuk do i themii asgjëë...Tanii ejaa me mua.
Thash dhe ai u ngrit në këmb.
- Qëndro aty..
Thash duke mbyllur në dhomën poshtë që e kishim e aty linim gjëra të ndryshme ishe afër derës së hymjes prandaj e vendosa aty që mandej të dilte më lehtë nga shtëpia.
- Matilda.
- Erdha.

Thash dhe shkova e hapa derën,dhe me një buzëqeshje i përqafova të dy ata.
- Erdhët mirë,si kaluat.
- Çfarë vendi e dashur ishte aq bukur.
Tha ajo duke lën valixhen.
- Ti vendos këtu në dhomë mandej...
- Jooo.
Thash unë shpejt kur babi u drejtua për tek dhoma ku ishte Rufus.
- I vendosi unë lëri,si thoni në fillim të ngrëni kam përgaditur unë...Ejanii.
Thash duke i shtyrë të shkonin në kuzhin.
- Uluni ju, jeni lodhur..
Thash tesa shikova ata të uleshin.
- Një veturë ishte jashtë,a është dikush këtu.
Tha ai duke më shikuar.

- Jo nuk e dii,ndoshta ka lën ndonjë person.
Thash dhe ktheva kokën dhe shikova Rufusin që dol por disi kjo gjë nuk më bënte të ndihesha mirë, përse ta mbaja të fshur lidhjen tonë nuk jam më fëmije që të mos e kuptoj se çfarë ndodh.
Ai më bëri me dorë dhe unë buzëqesha dhe u ktheva nga prindërit të cilit ishin ulur në karrige e po ngrënin ndërsa unë isha tek pragu i derës.
- Hhhh në fakt...Ishte Rufus.

Thash dhe të dy ata kthyen kokën nga unë.
*
Kur Rufus u largua nga shtëpia e Matildas këtë herë nuk vendosi të shkoj tek Rueli. Si fillim thërriti Stiv duke i treguar që kujtesa i ishte rikthyer dhe të dy vendosen të takoheshin.

- Tani je Rufus vërtet.
Tha ai dhe Rufus pohoj me kokë duke buzëqeshur.

- Çfarë ndodhii me ty,pas largimit të Matildas as që të pash babai yt vdiq e ti askund.
- Kisha një grindje me të,atë ditë kur Matilda u largua, ai vdiq dhe unë humba kujtesën,ku qëndrova në burg 3-vite.
- Po bënë shaka të gjith këto dhe unë asgjë nuk dijaa.
- Nuk kishe se si ata vetëm më dërguan në burg ndërsa unë nuk e dija as kush ishaa as qa dreqin bëja aty..

Tha ai dhe Stiv po e shikonte i habitur.
- Gjithsesi doja të të pyesa për...
- Nënë tënde?
Tha ai pasi pas gjithë kësaj bisede e dinte se vetëm për atë do pyeste.
- Unë nuk isha aty në fshat për një kohë të gjatë por kur u ktheva kuptova që babai yt kishte vdekur,dhe që ti nuk ishe shkova në shtëpin tende dhe ajo ishte aty e shtrirë...e pa jetë.

Tha ai dhe Rufus uli sytë dhe menjëherë ndjeu një dhimbje në zemër.
- Nuk ishte kujdesur askush për të më, shtëpia brenda ishte gati e shkatrruar e ftoht dhe unë smund të bëja asgjë për të.

Tha ai dhe Rufusi vendosi dorën tek sytë, edhe pse tashmë kishin kaluar aq vite po të mos e humbte kujtesën do ishte ndryshe do mund të kujdesej për të, do mund ta shëronte... Por tashmë ishte vonë këtë gjë e dinte edhe ai që më smund të ndryshonte asgjë sepse ajo nuk ishte më.

(Matilda)
Të dy kthyen kokën nga unë dhe babai i nevrikosur lëshoi gotën që po mbante.

- Çfarë doo ai këtu.
Tha ai duke u ngritur në këmb dhe unë qëndrova përballë tij.
- Kam vendosur tashmë,do jem me të.
- Me një kriminel.
- Aii nuk është i tillë,në fillim thoje nuk është i pasur dhe më largove nga ai nuk kundërshtova por tanii e kam vendosur është jeta ime jo e juaja,ashtu siç ti e ke dashur maman dhe e ke marr njësoj edhe unë do marr personin që dua.

- Nuk më dëgjon ai është kriminel.
- :Nuk është më në ato punë, po ju tregoj ju merreni si të doni.
Thash dhe ai ngrysi vetullat.
- Prap aii përse nuk largohet aiii njëherë e përgjithomon.
- Nëse ai largohet largohem edhe unë...Ja me të ja me asnjë.
Thash dhe nëna u ngritë në këmbe e cila nuk kishte thëne asnjë fjalë deri tani.

- E dëgjon se çfarë thotë.
Tha ai duke e shikuar nënën.
- Hhh është jeta e saj,është personi që e do as ti e as unë nuk kemi pse ndërhym në këto punë ajo është e rritur.

Tha ajo ku edhe unë edhe babai po e shikonim të habitur asnjëri nga ne nuk e prisnim këtë.

- E dëgjon vetën se çfarë thua.
- E kam menduar dhe në fillim vërtetë ishe e re dhe nuk isha me atë që thoje,por nëse thua që ai më nuk është në ato punë dhe që e do atëhere për mua së problem.
- HHHH.
Shfryu frymën ai dhe unë bëra një buzëqeshje duke e shikuar maman.
- Faleminderitt.
Thash dhe e përqafova.
*
Kur Matilda u largua nëna dhe babai i Matildës vazhduan ende bisedën.
- Si dreqin pranon.
- E ke menduar ndonjëherë se çfarë do ti ndodhte atë natë Matildas po të mos ishte Rufus. Aii e shpëtoj atë dhe unë këtë gjë sdo ja harroj kurrë, ai e do atë dhe ti e di këtë gjë, është vajza jonë e vetme dhe ajo e ka vendosur dhe ne nuk kemi qa të ndërhym...
- Ai është një dreq krimineli.
- Nëse ai e do atë ai do i lë ato punë.Edhe në fillim aii nuk kishte asgjë të keqe,në fund të fundit paraja së asgjë dhe asnjëherë sdo jetë.

Tha ajo dhe u ngritë të largohej nga aty.
- Unë dua ta shoh vajzën time të lumtur.
Tha dhe ajo u largu nga dhoma ndërsa babai i Matildas ishte ulur.

(Matilda)
Kur shkova në kompani po rrija vetëm duke menduar edhe pse tashmë më dukej që të gjithë problemet më larguan,pasi nëna pranoi edhe babai do pranoj ndoshta jo menjëherë por do mësohet.

Kur përfundova me punët në kompani Mariano vetëm u largua shumë orë më parë ndërsa kur zbrita Rufus po më priste poshtë.

Hyra menjëherë në veturë dhe ende pa thën ai asgjë unë menjëherë fillova të flas.
- Kam një lajm për ty.
Thash duke buzëqeshur ndërsa ai ngriti njërën vetullë.
- Fola me prindërit e mi sot.
Thash dhe ai u kthye nga unë i cili po ndezte veturën por e la kur me degjoj atë që thash.
- Çfarë than.
- Epo babai im është ai që kundërshtoi por nëna jo kështu që edhe babai do mësohet me këtë fakt.
Thash duke buzëqeshur.
- Më në fund.
Tha ai dhe unë pohova me kokë,të thonin një gjë të tillë prindërit e mi është një arritje goxha e madhe.

- Ku do shkojm.
Thash duke e shikuar atë.
- Sot mendova diçka dhe besoj te te pelqej.
Tha ai dhe unë ngrysa vetullat.
- Do e shohësh kur të mbërrim.
Tha ai duke bër një buzëqeshje.

Dhe kur ai ndali veturën ne u ndalëm përballë një shtëpi e cila ishte këtu në qytet.
- Përse këtu.
Thash duke zbritur..
- Kush jeton këtu.
- Së shpejtii ne të dy.
Tha ai dhe unë e shikova.
- Ka disa gjëra pa rregulluar por besoj do ja dalim ti rregullojm.
- Ti e morre këtë për ne.
- Po, më pëlqeu shumë se si dukej nga jashtë dhe po të qëndronim në shtëpin që jetoja do jetë larg punës tënde prandaj vendosa të merria këtë.
Tha ai dhe unë bëra një buzëqeshje.
- Eja hyr.

Tha ai dhe të dy ne hyrëm brenda,natyrisht kishte disa gjëra në munges por ishte shumë bukur, një shtëpi e jona kjo ishte ashtu si doja.

- Hëmmm që tanii kam disa ide se çfarë të vendosi këtu e aty.
Thash dhe Rufus më shikoj me një buzëqeshje.

Mirëpo largova shikimin nga ai kur pash që po më thërriste nëna.
- Po nënë.
- Je në kompanii.
- Jo jam me Rufus-in.
- Shumë mirë atëherë,babai yt më tha që të vish sot në dark sëbashku me të.
- Hhhh në rregull.
Thash duke mbyllur telefonin, po tani qa do te ndodh.