နှင်းဦး​ဝေ​ဝေ [ ဘာသာပြန် ]

Chapter 54

ငြင်ငြင်သာသာ​ အထိအ​တွေ့​လေးတစ်ခုဖြစ်ပါသည့်တိုင် စန်းရန်၏အသက်ရှူ​ငွေ့များအား ယခုအချိန်ထိ ခံစားမိ​နေဆဲပင်။

ဝိန်းရိဖန်၏မျက်နှာတစ်​လျှောက် တဖန်ပူ​နွေးလာရပြန်ကာ ​အေးစိမ့်​နေသည့်ရာသီဥတုကြီးထဲ ဤအခန်းထဲ​နေရသည်မှာ အနည်းငယ်ပူအိုက်လာသ​ယောင်​ယောင်။ အ​တွေးများထဲတွင် စန်းရန်တစ်​ယောက်တည်းဖြင့်ပြည့်​နေ​တော့ကာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လှောင်ရယ်မိရင်း စိတ်ထဲ၌လည်း ဤသို့ဤနှယ်​တွေးလိုက်မိသေး၏။

တစ်​နေ့မှာ သည်လိုလူတစ်​ယောက်က​တော့ မင်းဘဝထဲမှာ ​ပေါ်လာပါလိမ့်မယ်....

အဲ့သည်လူက မင်းကို ဘယ်လိုခံစားမိ​စေမှာလဲဆို​တော့......

လက်စသတ်​တော့ အသက်ပြည့်ပြီးအရွယ်တစ်ခုရောက်ပြီးရင့်ကျက်နေတဲ့လူတစ်​ယောက်ကလည်း ပုံပြင်ယုံတမ်းစကား​တွေကို ယုံကြည်သွား​​နိုင်​သေးတယ်လို့​ပေါ့.....

------

ဤအချိန်ကာလများအတွင်း ဌာနရှိအလုပ်များမှာ ထပ်၍များပြားလာပါ​သေးသည်။

နှစ်ပတ်တိတိအလုပ်ဆင်းပြီး​နောက်တွင်မှ ဝိန်းရိဖန်တစ်​ယောက် အားလပ်ရက်ရခဲ့သည်။ ထို​နေ့က သာမန်ရုံးတက်ရုံးဆင်း​နေ့တစ်​နေ့ဖြစ်​နေသဖြင့် စန်းရန်က အလုပ်သွားရပြီး ၊ အလုပ်နားရက်ရထားသည့်သူမကသာ လုပ်စရာအလုပ်မရှိ ၊ တစ်​နေ့လုံး အိမ်ထဲ၌သာ ​နေ​နေ​လေသည်။

ဝိန်းရိဖန်က အစားပင်မစား​တော့ဘဲ တစ်ခဏ​နေလျှင် အိပ်လိုက် ၊ အိပ်ပြီးလျှင် ဖုန်းကစားလိုက် ၊ ဖုန်းကစားပြီးလျှင် ပြန်အိပ်လိုက်ဖြင့် တစ်​နေ့လုံး အိပ်ရာထဲမှမထ​ချေ။ စန်းရန် အလုပ်ဆင်းခါနီး အချိန်မှသာ အိပ်ရာထဲမှကုန်းရုန်းထပြီး မီးဖို​ချောင်ဝင်၍ ညစာပြင်လိုက်​၏။

​ရေခဲ​သေတ္တာထဲတွင် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်သားငါးသီးနှံများကမနည်း။ အိပ်ရာထဲမှထလာပြီး​နောက်တွင်​တော့ ဝိန်းရိဖန်က ပျင်းရိမ​နေ​တော့ဘဲ ဟင်းသုံးခွက်နှင့်စွပ်ပြုတ်တစ်မျိုးကို ​အေး​အေးလူလူချက်ပြုတ်​နေလိုက်၏။

​နောက်ဆုံးဟင်းတစ်ခွက်ကို ချက်ပြုတ်ပြီး စားပွဲ​ပေါ်တင်လိုက်သည့်အချိန်တွင်​တော့ အချိန်ကိုက်ဆိုသလို တံခါးဖွင့်သံအား ကြားလိုက်ရ၏။