ශෙවෝන් : උඹ මට එදාවත් කිව්වෙ නෑනෙ නේද ? මහ ලොකු යාළුවාළු . මටත් ඉන්නෙ පුදුම උන් තමයි .
තුහින : හරි යකෝ මං එහෙම කළේ මට බය හිතුන නිසා . ඒ අපි දහතුන වසරෙදි අපේ ගෙදර ගියාම ගත්තෙ උඹට මතකද ? මං හිතුවා මේ වගේ ලොකු දෙයක් මට එහෙම දැනෙන එක වැරැද්දක්දෝ කියලා . පස්සෙ හිතුනා උඹ එහෙම සාම්ප්රදායික නෑ . හොද අප්ඩේට් මනුස්සයෙක් කියලා .
ශෙවෝන් : පුහ් එහෙම කියලාවත් බේරෙන්න එපැයි උඹහ්..... ඔන්න බලපන් දැන් , උඹටත් හරි ගියාම , මාත් උඹේ ඔය කන්දොස්කිරියාවයි නහයෙන් ඇඩිල්ලෙනුයි නිදහස් වෙනවා . මගේ එකම සහ ලොකුම සතුට ඒක...
තුහින : අනේ මේ කිව්වා කියලා හිතා ගනිම් කන්දොස්කිරියාව බොට . මං තියනවා .
ශෙවෝන් : ම්ම්... තියපන් තියපන් පගයා . අනිද්දා දිහාට ඇවිල්ලා කාර් එක ගනිම් . මට එන්න විදියක් නෑ . බයික් එක මෙහෙන් දාලා පලයන්... බායි
තුහින : ම්ම් හරි බං . මං එහෙම කරන්නම් . බායි .
තුහින ඉද ගෙන හිටියෙ ඉස්සරහ දොර ළග බිම උළුවස්සට හේත්තු වෙලා . පුංචි පෙට්ටියක දාපු මුද්දකුත් අතේ තියාගෙන ඉදපු තුහින ඒක ඇරලා ඒ මුද්ද උඩ තිබ්බ පුංචි පර්ල් එක සිනිදුවට අත ගෑවෙ බර හුස්මක් පාත දාන ගමන් . තුහින දැනගෙන හිටියෙ නෑ ආධිල් මේකට කොහොම ප්රතිචාර දක්වයිද කියලා . මොකද අපි දෙයක් කළොත් තවත් මනුස්සයෙක් ඒ දේට කොහොම ප්රතිචාර දක්වයිද කියන එක අපිට මුලින් නිගමනය කරන්න බෑ . මොකද මිනිස්සු කියන්නෙ හරි වෙනස් අදහස් දරන එකිනෙකාට වෙනස් කට්ටියක් . ඉතින් අපි හරි කියන දේ තවත් එක්කෙනෙක්ට පුළුවන් වැරදී කියන්න . අපි කැමති දේකට තවත් එක්කෙනෙක් ට පුළුවන් අකමැති වෙන්න . ඉදින් අපිට කවදාවත් අපේ අදහස් වලට සීයට සීයක්ම ගැලපෙන අංගසම්පූර්න මිනිස්සු හම්බෙන්නෙ නෑ . අපි තමයි ඒ අදහස් ගලපගෙන අංගසම්පූර්න වෙන්න ඕන . ඉදින් දැන් තුහින ගෙ හිතේ තිබ්බ ලොකුම නිරුත්තර ප්රශ්නෙ උණේ ආධිල් තමන්ට කැමති වේවිද ? කියන එක .
නිකන් හරි ආධිල් අකමැති උණොත් තුහින ට ඕන උණේ නෑ යාළුකමත් දුරස් කර ගන්න . එයා හිතුවෙ එතකොට කොහොමද ඒ බැදීමට නමක් දෙන්නෙ කියලා .
YOU ARE READING
NIRNAMIKA | සිංහල | (Anonymous)
Non-Fiction~තුහින හරි පරණ තාලෙ වයිබ් එකේ මනුස්සයෙක් . ඒ නිසාමද කොහෙද ආධිල් හැම තැනදිම හැම මොහොතකදිම හැම තප්පරයකම තුහිනව හරි විශේෂ විදියට දකින්න පුරුදු වෙලා ඉදියා . "නිදන්ගත ආත්මයෙන්ම සිත්තරෙකු වූ ඔහු එම සංගීත ශිල්පියාට කෙසේ තනු ලියාවිද ?" ...
" නිර්නාමික-23"
Start from the beginning