KURU GÜL

7.YENİDEN TANIŞMA

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Emeğimin karşığılığını almak beni mutlu eder. Satır aralarına yorum bırakmayı unutmayın. Tepkilerini okumak beni motive ediyor.

Bilie Eilish, Happier Than Ever

Daldığım kısa süreli uykudan kapının sesiyle uyanmıştım. Ece yanı başımda çizgi filmi izliyor, etrafa gülücekler saçıyordu. Oğuz ise hala yemek masasında oturmuş lego arasıyla oynuyordu. Yerimden kalkıp çalan kapıya ilerledim.

Kapıyı açtığımda gördüğüm yüz beni hiç şasırtmamıştı. Ama karşımdaki adam baya şaşırmışa benziyordu. Beni görmeyi beklemediği kocaman olan gözlerinden belliydi.

Bozağını temizlerek konuşmaya başladı."Ben çocukları almaya gelmiştim. Sibel yok mu?""diye sordu. Hala şaşkındı. Asıl çocuklarına benim baktığımı öğrenince ki şakınlığını merak ediyordum. Nefret ettiği kadın çocuklarıyla birkac saat geçirmişti. Acaba kaç saat sinir krizi geçirirdi?

"Yok. Hastanede sanırım."dedim. Geri çekilip içeri girmesi için ona alan tanıdım. İçeri geçince kapıyı kapatıp salona yöneldim. Arkamdan bir kaç saniye bön bön baktı ardından ayakkabılarını çıkarıp o da salona geldi.
Koltukta gülücükler saçan Ece ve masanın üzerinde lego arabasını süren Oğuz babalarını görmeleriyle tüm dikkatlerini ona vermişlerdi.

Oğuz sevinçle babasına koşmuş,kollarını sıkıca ona sarmıstı. Sadri de oğluna sıkıca sarılmış,onu öpücüklere boğmuştu."Oğlum!Aslanım benim nasıl özlemişim."dedi Sadri kolları arasındaki oğluna. Sıkı sıkı sarılırken koltukta babasının onu fark etmesini bekleyen Ece'ye baktı. Ece kocaman bir gülümsemeyle babasına bakıyordu.

Sadri oğlunu bırakıp kızına yöneldi. "Prensesim! Babasının birtanesi.Kızım benim."

Ece'yi kucagına alıp yüzünü her bir yanını öpmeye başladı. Ece kocaman gülücekler öpücüklere karşılık veriyor,arada "Babiş!"diye sesleniyordu babasına. Aralarında ki ilişki dudaklarımda bir tebessüm oluşturdu. Babamı hatırlattı bana. Babamla böyle olmayı özlemiştim. Babamın kızı olmayı olmayı özlemiştim.

"Çok mu özlemiş kızım beni?Ne kadar çok göstersin bakayım?"dedi Sadri kızına.

Ece kollarını iki yana açtı. Çok özledim demek istedi sanırım.

"Kocaman mı özlemiş beni kızım?"dedi Sadri kızını. Ece kafasını sallayıp cevapladı."Todaman!"dedi ellerini yine iki yana açarak.

Kızına olan sevgisi gerçekten çok güzeldi. Her kız babası tarafından böyle sevilmiyordu. Ben şanslıyım, babam beni çok seviyordu. Ece şanslıyım, babasını onu çok seviyordu.

Bazı babalar yeni doğan çocuklarını kız olduğunu öğrenince yüzüne bile bakmıyordu. Bazıları ise kızları bir hizmet aracı olarak görüyor, belli bir yaşa geldiğinde ise bir malmışım gibi başka bir adama veriyorlardı. Evlilik adı altıda geleceği karartılan binlerce kız çocuğu vardı. Ülkemizde bunu hep görmüş, duymuştuk. Ama kaç kızın hayatını kurtarabilmiştik acaba? Kaç kızın geleceğe dair umutlarını yeşertebilmiştik?

Ya da kaç kızın başı babası tarafından hiç okşanmadı? Kaç kız korktuğunda babasına sığınamadı? Bunlar sadece birer cümle değildi. Hayatın gerçekleriydi. Tüm kız çocukları ben ve Ece kadar şanslı olamıyordu.

Her insan, evladını sevmiyordu sevemiyordu. Yalnız baba değil annelerde öyleydi. Kaç anne kundaktaki bebeğini sokağa bırakmıştı? Kaç sanşsız bebek annesi tarafından camii avlusuna bırakılmıştı?
Ya da kaç bebek yüzüne bile bakılmadan terk edilmişti?