I droguar ne syte e tu

Nje mision!

- E njihni atë vajzën aty.
Tha personi afer tyre dhe qe Aleksandra qe u pergjigj menjehere.
- Cila?
- Ajo me fustan të bardh.
Këto fjalë i tërheqen Demion vemendjen që beren ta shikonin atë.
- Shko paguaja një pije.
Tha ai duke i thënë njërit nga njerezit e ti. Ndërsa Demon se kuptonte se pse dreqin po e pengonte kjo gjë ose ndoshta po nevrikosej kur shihnte që Matilda po e shikonte personin afër tij dhe jo atë.*

(Matilda)

Tashmë ne kishim mbërritur, kur hyra nuk ishte si zakonisht sepse më nuk isha me Lizan dhe Adel por vetëm. Njëher qëndrova ulur duke prit që të shikoja se ku do shkonin Demon dhe Aleksandra. Kur ata të dy hyrën po i ndiqja me sy se ku shkonin.
Po prisja tani pasi s'dija se kur të filloja me atë punën time. Ngrysa vetullat kur pash Aleksandrën që prekte flokët e Demos mbrapa. Edhe muzika dhe njerez plote edhe me shume me zemronin poe sduhet lejuar te prishet plani. Morra një gotë të mbushur me alkool.
- Nuk ke pse i shikon ata Matilda.
I thash vetes teksa mbusha prap gotën. Por ndala kur papritur Aleksandra u ngrit dhe puthi Demion ku kjo më bëri të merrja më shumë se dy-tre gota.

Shikova Aleksandrën që ma bëri me kokë.U largova nga aty dhe shkova u afrova pak tek ajo.
- Duke qëndruar keshtu ulur nuk do bësh asgjë. Dil pak kërce shikoje personin buzëqeshii,besoj i di si shkojn kto gjëra.
Tha ajo dhe unë e shikova, por smund të shfryja nervozën time në atë.
- Po.
Thash dhe ajo u largova po para se të dilja e të bëja ashtu siç ajo tha, njëherë mbarova ato gota që kisha marr dhe mandej dola në atë ku shumica e njerezve ishin.

Vetem pas do minuta pashe që ai personi afër Demios po më shikonte dhe i buzëqesha.Dhe e dija që tashmë duhej të filloja me planin numër dy.
- Këtë e keni nga ai zotëria.
Tha një djalosh duke më sollur një gotë të mbushur. Buzëqesha dhe shikova zotërin ai ngriti gotën dhe ashtu bëra edhe unë, por sytë papritur më shkuan tek Demon, po më shikonte me ato vetullat e ti të ngrysur,por jo nuk mbajta shikim të gjatë tek ai.
Shikova personin që më dha atë pije dhe e thërrita. Epo vendosa të ndryshoja atë plan që Aleksandra kishte menduar. Përse unë të shkoj tek ai kur ai mund të vjen tek unë.
- Mund ta thërrasësh atë zotërin aty.
Thash dhe ai shkoi tek ai. I buzëqesha dhe ai u ngrit në këmb.
- Doja të të falenderoja për atë pije.
Thash kur ai tashmë kishte zbritur tek unë.E shikova Aleksandrën e nevrikosur që nuk kisha zbatuar urdhërat e saj, por sdo e bëja kurrë. Megjithat ajo arriti ti marr çelsat që ishin mbi tavolinë.

- Të pash nga aty, je shume e bukur.
- Faleminderit!
Thash unë pasi tashmë ishim larguar nga ajo turmë kërcimi e ishim ulur në tavolinën që isha unë më parë.
- Mos vallë ju pengova që ju thërrita.
- Jo ne sapo kishim mbaruam bisedën tonë.
Tha ai dhe nuk po mundohesha të tregohesha tërheqëse edhe pse fakt po flisinim per tema normale duke treguar se përse ishim këtu se kush ishte ai e kush unë. Edhe kështu mund të funksionoj përse të shkoj e të luaja rolin vajzës që dëshiron diçka tjetër. Qesha dhe shikova Demion që ishte i ulur ende aty e po më shikonte por këtë herë duket shumë më i qetë. Seç kishte në sytë e tij.

- U gëzova që u takuam.
Thash pasi tashmë duhej të përshëndetesha. Kur pash që Aleksandra erdh e vendosi çelsin aty ku e morr.
- Besoj takohemi prap ndonjë ditë.
Thash dhe u mundova të dilja sa më shpejt pasi bisedat me të bëheshin shumë më shumë të bezditshme. Kur dola nga aty shfryva frymën e lehtësuar nga diçka e madhe.
- Më fal.
Tha ai duke kur dol dhe kapi krahun tim.
- Po..
Thash duke e shikuar e habitur.
- Si thoni të ecim pak vetëm.
- Më vjen keq por kaq mjafton.
Thash duke larguar karhun nga ai por ai më shtrëngoi.
- Po por nuk mbaron vetem me bisedaa, eja...
Fjala e tij ndaloj kur Demon dol nga aty dhe ai kapi krahun e tij.
- Si thua të bisedojm për disa gjëra.
- Jam i zën tani.
Tha ai dhe Demon e shtyri duke e bërë që ai të më lëshoj krahun.
- Ti u largova duke mos i sqaruar disa gjëra, kështu që mos e zgjat më shumë.
Tha Demion dhe zoteria me shikoj por une vetem sa u largova nga ai.
- Përse duhej të ndryshoje ashtu planin kaq pa pritur.
Tha ajo kur mbërritëm në shtëpi.
- Dhe përse të shkoja ashtu si doje ti?
Thash duke e shikuar.
- Plani shkoj ashtu si duhet,kështu që nuk ke pse ankohesh më.
Thash dhe eca tek dhoma.
.
Të nerësmen kur u zgjova Mirelda kishte shkuar dhe ishteAleksandra qe e kishte dërguar. Kur hyra në sallon Demios ishte me Ruelin.
- Ka ndodhur diçka.
Thash dhe Demon ktheu kokën nga unë.
- Jo përse?
- Rri shumë i qetë shumë i menduar...Të mundon diçka.
Thash dhe ai më shikoj.
- Jo kështu zakonisht rri.
Tha ai dhe unë morra brushat e fillova të shikoja pikturën.
- Në fakt çdoher kur të mundon diçka ti rri si i humbur në mendime.
Thash duke bërë një buzëqeshje.
- Nga e di këtë gjë ti.
Tha ai dhe unë e shikova.
- Po. Kështu zakonisht ndodh tek çdo person.
Thash dhe Aleksandra hyri ndërsa Demion u ngrit në këmbe.
- Ku shkon?
- Do shkoj të marr Leonil vjen sot.
- Vërtett!.Unë mendova të dilnim të ecnim pak.
- :Nuk kam kohë tani.
- As për djalin tënd?
Tha ajo dhe Demion e shikoj.
- Do dalim nesër sot smundem.
Tha ai dhe dol ndërsa Aleksandra u ulë.

- Kush je ti në të vërtetë.
Tha ajo dhe unë e shikova.
- Më fal.
- Mënyra se si e shikon, çfarë është aii shikim?
- Për çfarë shikimi thua?
- Mos më merr për budallaqe sepse i di këto gjëra...E pëlqen Demon.
Tha ajo dhe unë bëra një buzëqeshje...Nuk e pëlqej por në fakt e dua.
- Gabohesh nuk e pëlqej.
- Shiko, po të them tani ai tashmë ka një familje...Mos u mundo me këtë fytyren tënde të një ëngjëlli ta fitosh.
- Nuk po mundohem, po të mundesha do ishte tërsishtë ndryshe.
- Paske goxha besim në vete që thua kështu, por smund të jesh kaq e sigurt për Demion ti as që e njeh atë.
Tha ajo dhe morr Ruelin.
- Në fakt, ndoshta e njoh më shumë se sa ti.
E shikova dhe ajo ngrysi vetullat.
- Ti ke për detyrë të bësh vetëm atë pikturë dhe jo të marrësh burrin e dikujt tjetër.
- Jeni vertet të martuar, sepse nuk po shoh unazë ne gishat e tu.
Thash dhe ajo më shikoj.